Η αξιοκρατία και η διαβούλευση δέν είναι ορφανά για επικοινωνιακή διαχείριση!

Δύο ορθές (κατα την άποψή μου) θεωρητικά αποφάσεις της Κυβέρνησης, στην πρακτική τους πέσανε στο κενό και καταντήσανε όχι μόνο γελοίες αλλά και ακυρωτικές της θεωρητικής τους οπτικής. Μοιάζουνε σάν δύο ορφανά παιδιά που όλοι λυπούνται και αναγνωρίζουν ότι πρέπει να βρούν σπίτι αλλά κανείς δέν ασχολείται να τους βρεί.....

Ποιές είναι αυτές ?

1. Η μία είναι η επιλογή των ΓΓ των Υπουργείων μέσω της κατάθεσης βιογραφικών χιλιάδων πολιτών στο διαδίκτυο.

Αυτή η επιλογή θεωρητικά είναι σωστή και προωθεί την αξιοκρατία (στις υψηλές κρατικές θέσεις) και όχι την κουμπαριά και γνωριμία.
Ελα μου ντέ όμως που στην πράξη ακύρωσε την πρόθεση της επιλογής της αξιοκρατίας!!!!!!!

Πώς έγινε αυτό ?

Κανένας κυβερνητικός ΔΕΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕ πώς και με ποιά κριτίρια θα γίνονταν η επιλογή.

Πέσανε λοιπόν στο διαδίκτυο χιλιάδες ΑΞΙΑ βιογραφικά και η τελική επιλογή των ΓΓ ή των ειδικών γραμματέων δέν μας ξεκαθαρισε γιατί και πώς επελέγη π.χ. η κ. Θάλεια Δραγώνα (ηταν βουλευτής επικρατείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) απο κάποιο άλλο εξίσου αξιόλογο βιογραφικό. Να υποθέσει ο απλός πολίτης ότι επελέγη λόγω των αμφιλεγόμενων θέσεών της περι του χρόνου απόκτησης εθνικής ταυτότητος των Ελλήνων, περί της επίσης αμφιλεγόμενης επιστημονικής της κατάρτισης ή επειδή ήταν βουλευτής επικρατείας ?????

Αλλο παράδειγμα : η κ. Καλτσα στο υπουργείο χωροταξίας. Θα μας πεί κανείς γιατί και πώς η κ. Καλτσα κρίθηκε περισσότερο άξια απο κάποιον άλλον???? Διαθέτει η εν λόγω κυρία αξιοσύνη τέτοια εκτός απο τα "κονέ" της ?

Για τον κ. Δημήτραινα δέν θα ασχοληθώ (πάλι...) γιατί ο Καστανίδης είχε τουλάχιστον το θάρρος να ομολογήσει δημοσίως ότι μεταξύ των 10 αρίστων βιογραφικών που είχε στην κατοχή του επέλεξε τον γνωστό κ. Δημήτραινα. Για τον Καστανίδη λοιπόν μέτρησε η γνωριμία του άριστου και ουδέν άλλο.

Τα κριτίρια της αξιολόγησης των ΑΡΙΣΤΩΝ κύριοι δέν είναι αμελητέα ούτε γίνονται εν κρυπτώ.
Οφείλετε δημοσίως και με πλήρη διαφάνεια να τα πείτε, να τα ομολογήσετε, ώστε να γνωρίζουν και οι πέτρες τον τρόπο που επιλέγετε τους άριστους και όχι τους αρεστούς, όπως προεκλογικά διατυμπανίσατε!
Γιατί η πρόθεσή σας τελικώς ανάμεσα στους άριστους να επιλέξετε τους αρεστούς δέν σας νομιμοποιεί να ισχυρίζεστε την αντίθεση, η οποία αντίθεση σας διαφοροποιεί (και καλά...) απο τον τρόπο επιλογής άλλων κυβερνήσεων.
Λυπάμαι που το καταθέτω αλλά είναι επικοινωνιακή η όλη διαχείριση της υπόθεσης (ενώ δέν θάπρεπε), και χωρίς καμία ουσία. Δέν επιλέγετε τους άριστους σε αντίθεση με τους αρεστούς αλλά τους αρεστούς πασπαλισμένους με ολίγη άχνη απο την θεωρία των αρίστων!

2. Η άλλη αφορά την δημόσια διαβούλευση διαφόρων νομοσχεδίων στο διαδίκτυο.

Και εδώ η θεωρητική οπτική του μέτρου είναι σωστή, αλλά και σε αυτό το θέμα η πρακτική του εφαρμογή χωλαίνει βαθύτατα.

Θα πάρω το παράδειγμα της δημόσιας διαβούλευσης για το νομοσχέδιο το σχετικό με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, η οποία και τελείωσε.

Και λοιπόν τί έγινε ?

Θα μας πεί κάποιος ποιά ήταν τα αποτελέσματα της δημόσιας αυτής διαβούλευσης ? Θα μας πεί δηλαδή κάποιος κυβερνητικός μετά την διαβούλευση, σε ποιά συμπεράσματα κατέληξε και ποιές αλλαγές προτίθεται να κάνει στο εν λόγω νομοσχέδιο ?
Προσωπικά παρακολούθησα (διαβάζοντας) σχεδόν όλα τα σχόλια που αναρτήθησαν στην ιστοσελίδα του υπουργείου. Αλλα, βεβαίως-βεβαίως, ήταν άνευ ουσίας και κάποια άλλα επεσήμαιναν τόσο παραλείψεις του νομοσχεδίου όσο και πρότειναν βελτιώσεις επ΄αυτού.

Και μετά τί ? Πού είναι τα συμπεράσματα της δημόσιας διαβούλευσης ?

Εάν τελικά η διαβούλευση καταλήξει στο να αναρτά ο κάθε "πικραμένος" πολίτης την πίκρα του και πέραν τούτου ουδέν, αυτό δέν λέγεται διαβούλευση αλλά «κατάθεση ψυχής». Και αυτή η κατάθεση ψυχής μπορεί κάλλιστα να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο (στα μπλόγκς, στα καφενεία, στις γειτονιές, στα σπίτια) χωρίς καθόλου να έχει την ταμπέλα της διαβούλευσης, που, όπως και να το κάνουμε, προυποθέτει εκτός απο την κατάθεση της άποψης και την δημοσίευση των συμπερασμάτων και των διορθωτικών πράξεων της κυβέρνησης μετά τα συμπεράσματα.

Με ολίγα και λαικά λόγια, κύριοι, θα κάνετε την διαβούλευση ουσιαστική πράξη ή θα παραμείνετε απλά και μόνο στην κατάθεση σχολίων ?

Συμφωνώ και με τα δύο σκέλη.

Ζητώ μια ερμηνευτική διευκρίνηση: αυτό το "άριστοι" τι περιέχει ; πως αξιολογείται; ποιά είναι τα βαρύνοντα κριτήρια και σε ποιό βαθμό; υπεισέρχεται η πολιτική ιδεολογία εκάστου και εν κατακλείδι ποιός αποφασίζει την "αριστότητα" εκάστου; ποιός είναι ή ποιός πρέπει να είναι αυτός ο κριτής;
Η δημοκρατία έχει πολλές αυτονόητες απαντήσεις να δώσει στα ερωτήματα και κυρίως απορρίπτει την "αριστοκρατία". Δημοκρατική επίφαση δεν μπορεί να υπάρξει στα ζητήματα αυτά. Είναι λυμένα : ή αυγά ή πουλιά και όπου υπήρξε δημοκρατία τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Οπου δεν υπήρξε τα πράγματα γίνονται ομιχλώδη.
Το "κριτήριο" του αριθμού των μεταπτυχιακών (το μόνο που ανακοινώθηκε, χωρίς να έχει καμία θεσμική κατοχύρωση) είναι απόλυτα άκυρο και παράνομο.
Οι θέσεις είναι μετακλητές, άρα πολιτικές, όπως είναι και το περιεχόμενο των αρμοδιοτήτων. Δεν ζήτησε ο ελληνικός λαός επιστήμονες ειδικευμένους σε κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο για να συνάψουν σύμβαση έργου με το δημόσιο, ώστε να εκτελέσουν κάποιο συγκεκριμένο και απόλυτα ορισμένο αντίστοιχο έργο. Ζήτησε την κάλυψη μετακλητών θέσεων άσκησης πολιτικής. Για τον λόγο αυτό κανείς δεν μπορεί να αποκλειστεί ή να επιλεγεί με βάση τίτλους σπουδών, είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ και στην πραγματικότητα άχρηστο.

Μιλούσαμε κάποτε για σούπες και εξαρτήσεις και τις έχουμε ενώπιόν μας.
Εάν αυτή η κυβέρνηση μπορέσει ποτέ να συντονιστεί, τότε θα πέσει πάραυτα ... και μάλλον ως πανεπιστημιακό ίδρυμα και μάλιστα από τα χειρότερα μπορώ να την εκλάβω μέχρι στιγμής και όχι ως πολιτική κυβέρνηση. Δεν καταλαβαίνω ; πανεπιστήμιο στελεχώνουν οι τύποι και ψάχνουν για διδάκτορες ή κυβέρνηση εκλεγμένου πολιτικού κόμματος;

Αντε παιδιά και ακαδημαϊκοί ... .

Οσο για τους διδακτοραίους ήδη η Πούπα ανέφερε ένα όνομα που έχει διδακτορικό χωρίς να έχει πτυχίο Α.Ε.Ι ... .
Πέραν δε τούτου, έχω γνωρίσει πολλούς από δαύτους, που δεν μπορούν να δουν πέρα από τα γυαλιά τους, που δεν μπορούν να κάνουν απλούς λογικούς σχηματισμούς σκέψης.
Κάπως έτσι άλλωστε δεν εκλέγονται και οι πρυτάνεις

Mε την άδεια σας θα μεταφέρω χθεσινό μου σχόλιο που αναρτήθηκε σε άλλη θεματική

Θέμα: Απ: OI 100 ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ... Yesterday at 11:56 pm

________________________________________
Η αντιγραφή ποτέ δεν έφερε καλά αποτελέσματα , ειδικά για τους κακούς και σκράπες μαθητές.

Ειδικά είναι ο,τι το χειρότερο να αντιγράφεις επικοινωνιακά τεχνάσματα θέλοντας να τα περάσεις ως νεωτεριστικά εν ονόματι της συμμετοχής του πολίτη και τελικά να κάνεις του κεφαλιού σου.

Αυτή η καραμέλα της δημόσιας διαβούλευσης πολύ γρήγορα όχι μόνο έχει καταντήσει μια σκέτη αηδία αλλά σε λίγο θα προκαλεί και τη θυμηδία όλων των νοήμονων ανθρώπων.

Προκήρυξαν θέσεις στο διαδίκτυο για γενικούς και ειδικούς γραμματείς μαζεύτηκαν καμιά 80αριά χιλιάδες και τελικά ο Καστανίδης επέλεξε τον «δικό του» τον Δημήτραινα, κι ο ΓΑΠ τον πρώην βουλευτή η τη Δραγώνα και πάει λέγοντας.

Επεξεργάζονται το σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση οφειλών στους δανειολήπτες, κι αυτό σε δημόσια διαβούλευση με γύρω στα 3.000 σχόλια διαβουλευομένων πολιτών

Θα ανοίξουν το ασφαλιστικό, κι αυτό σε δημόσια διαβούλευση

Ανοιξε το φορολογικό με τις νέες κλίμακες ας του ρίξουμε κι αυτουνού μια διαβούλευση

Το αποτέλεσμα σύντροφοι? Δυστυχώς μηδεν από μηδεν =μηδέν (εις το πηλίκιον!!!)

Σε δουλειά να βρισκόμαστε , νάχουμε να λέμε, και να μη μας λένε ότι δεν τηρούμε τις δημοκρατικές διαδικασίες και στην τελική «τρία πουλάκια κάθονται» κι ο καιρός να περνάει και οι εκατό μέρες να εξαντλούνται και « γ..ω την κοινωνία μας μέσα» με τους άτολμους «αντιεξουσιαστές» που μπλέξαμε.

Φύγανε οι μέν για να μας κάνουν νοικοκύρηδες οι «δεν»

Δεν θέλουν , δεν μπορούν, δεν τραβάνε, έχουμε χρεωκοπήσει εν τω μεταξύ μέχρι δεκάτης γενεάς σαν χώρα, θα μας ξεσκίσουν και πάλι, αφήστε τα να πάνε στο διάολο.

Τους ψηφίσαμε, κάπου στο βάθος του μυαλού μας τους έχουμε δώσει κι ένα περιθώριο να μας δείξουν που το πάνε, αυτή τη στιγμή έχουμε δυσκολία να κάνουμε την κριτική μας, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ακόμη είναι νωρίς για συμπεράσματα , είναι όμως έτσι? Είμαστε κάπως μπερδεμένοι η κάνω λάθος ?

Εχω την εντύπωση πως μετα τις πρώτες μέρες των εντυπώσεων και του ενθουσιασμού το πράγμα ξεφουσκώνει (λογικό μέχρις ενός σημείου) αφου τα καίρια προβλήματα τρέχουν με ιλιγγιώδη ρυθμό και τους προσγειώνουν στην τραγική καθημερινότητα.

Τους βλέπω προσωπικά πολύ λίγους στην διαχείριση των όποιων κρίσιμων κρίσεων. Οποιες κι αν είναι αυτές.

Γιαυτό ας αφήσουν το μούσι των απαράδεκτων και χαζών διαδικτυακών διαβουλεύσεων της μιάς εβδομάδος (τάχα μου να μας λένε αύριο οτι οποιοδήποτε μέτρο πέρασε με δημόσιο διάλογο -που δεν τον λαμβάνουν υπόψιν-ψάχοντας για "δημοκρατικό άλλοθι" ) κι ας στρωθούν στη δουλειά.

Γιαυτό ζήτησαν την ψήφο μας, γιαυτό επέλεξαν να μας κυβερνήσουν

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω στο ακέραιο και με το σχόλιο της Πούπας αλλά και του Δημήτρη.

Όταν ο πρωθυπουργός στις αρχές της διακυβέρνησης έδειχνε να εισάγει καινοτόμες μεθόδους δείχναμε όχι μόνο ενθουσιασμένοι αλλά αντικρούαμε και τις αιτιάσεις των «υποψιασμένων» όχι μόνο αλλα και δεξιών που μας λέγανε « Ε καλά για τα μάτια του κόσμου γίνονται όλα, πάλι τους δικούς τους θα βάλουν»

Εκείνο που με βγάζει εντελώς εξω από τα ρούχα μου και με εξοργίζει, βλέποντας που οδηγείται ολο αυτό το «χαζό επικοινωνιακό και κουτοπόνηρο» παιχνίδι είναι που δυστυχώς δικαιώνονται και πάλι οι υποψιασμένοι. Δεν είναι καθόλου εγωιστικό.

Είναι ο αγώνας μας για το τι θα πούμε εξω στην κοινωνία, που θα πρέπει να απολογούμαστε –χωρίς να είναι απαραίτητο βέβαια- γιατί πρέπει να πείσουμε στις συζητήσεις μας τον ψηφοφόρο που ξαναψήφισε ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι κάτι επιτέλους αλλάζει.
Και στην ουσία δεν αλλάζει τίποτε. Όλα για το «θεαθήναι»

Θα ξανασκάσουμε κάτω και μάλιστα με πολύ μεγάλο πάταγο να μου το θυμηθείτε.

Τόσο μεγάλο όσο ήταν και το εύρος της νίκης μας.

το να γραψω συμφωνω ειναι το ελαχιστο , το να γραψω τα δικα μου θα κοκκινισει το σιτε , οχι απο κουμουνισμο αλλα απο τις λεξεις που περνανε απο το μυαλο μου ... τεσπα λεω ...

οσο αφορα το πτωχευσαμε , ισως να ειμαστε η μονη ΠΤΩΧΗ χωρα ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΛΟΥΤΟ ... και δεν εννοω τον σκυλο του φασιστα μικυ μαους !!! οκ?

λοιπον, εαν θελουν να σοβαρευτουν , απο την μια πρεπει να μπινελικοσουν την ΕΕ για τις ππαρες που λενε για την χωρα και απο την αλλη να βαλει ΧΟΝΤΡΟ ΧΕΡΙ σε οφ και ξοφ σορ σε εταιρειες και τραπεζες με τρελα κερδη καθως και στην εκκλησια που πρεπει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ!!! να βαλει χερι στην αγορα και να πεσουν στο μισο ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ !!!!!! και βλεπουμε ...

και δεν ξερω εαν ηταν θελα υποψιας φιλε γιωργο , την υποψια και τους ψιλους τα ειχαμε ολοι μας , μαλλον ηταν προβλημα ΕΛΠΙΔΑΣ η οποια οπως και ο ερωτας μας τυφλωνει πολλες φορες !!!

εις υγειαν λοιπον ... και τουτο το φαρμακι ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ

Μάκη, φουριόζο σε βλέπω ... .

.

.

Μετά το "100 Πρώτες ημέρες", λέω να κάνουμε το "Οι 100 επόμενες ημέρες" και να πάρουμε και ένα κομπολόι ... .
Την "κυβέρνηση των αντιεξουσιαστών" την βλέπω να ξεκίνησε με τροχάδην οπισθοχώρηση.
Καταλάβαμε λοιπόν όλοι σε τι χρησίμευε το "γυμναστήριο".
Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Κώστας.

.

Τον φίλο μας τον Θόδωρο Π. ... .

ΘΑ κάνω ένα replay όσων έγραφα για την Ν.Δ. .
Θυμάσαι αυτό το ωραίο με την προπονημένη κυβέρνηση, που πηδάει κάτω από τον πήχυ ;
Αυτοί μόλις βλεπουν ρείθρο πεζοδρομίου, κανά τοιχάκι 10 πόντους κλπ... κάνουν κατευθείαν όπισθεν τροχάδην.
Σιγά παιδιά μην σπάσετε κανένα αυγό και λερωθεί το Armani ή το Gucci.
Βρίσκω πάντως άριστη την πρόταση που κάναμε την Τρίτη στην εκπομπή του Σπύρου Χ. . Αυτοί ζουν πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Βρίσκονται στον δικό τους μικρόκοσμο, ο οποίος έχει και κέλυφος !!!.

.

Συμφωνώ εν πολλοίς με τους προλαλήσαντες.
Όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Βάκων «ο μεγάλος σκοπός της μορφώσεως δεν είναι η γνώση, αλλά η δράση»
Το ζητούμενο στην διακυβέρνηση δεν μπορεί να είναι η αόριστη μόρφωση, αλλά η συγκεκριμένη αποτελεσματικότητα.
Η έννοια της λέξης άριστος εξ άλλου είναι άκρως αμφιλεγόμενη. Πολιτειακά είναι ιδιαιτέρως συντηρητική και ιστορικά παραπέμπει σε παρωχημένα φεουδαρχικά αριστοκρατικά συστήματα.
Η ιδεαλιστική προβολή της ως προσδιορισμού χρηστής διακυβέρνησης είναι και άστοχη και παραπλανητική και αλυσιτελής.
Μόνο ως σχετική έννοια θα μπορούσε να αποβεί χρήσιμη προσδιορισμού των προθέσεων του Πρωθυπουργού υπό την προϋπόθεση ότι προηγουμένως θα είχαν καταστεί σαφή τα ακριβή προσδιοριστικά της στοιχεία.
Μ’ άλλα λόγια ποια είναι τα στοιχεία, που απαιτείται να διαθέτει «ο άριστος» σε σχέση με συγκεκριμένη κυβερνητική θέση προς υλοποίηση συγκεκριμένου πολιτικού προγράμματος με συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.
Υπό αυτό το πρίσμα η πανεπιστημιακή καριέρα και οι διάφοροι τίτλοι σπουδών προφανώς δεν αποτελούν αμάχητο τεκμήριο κυβερνητικής ικανότητας και σε κάθε περίπτωση μπορεί να αποτελούν αναγκαίο όρο επιλογής αλλά ποτέ επαρκή ή εξ ών ουκ άνευ.
Πρόκειται εμφανώς για ένα πειραματισμό υψηλού πολιτικού ρίσκου. Η ιστορία θα δείξει αν είναι πραγματικά επαναστατική ή απλώς αφελώς ουτοπική κίνηση.
Όπως κάθε πειραματισμός έτσι και αυτός εμπεριέχει την αυτοαμφισβήτησή του και την ανάγκη επιβεβαίωσης από μια ελπιζόμενη επιτυχή έκβαση του πειράματος. Η παλαιά όμως αντίληψη ότι «ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχον οι διδάσκαλοι..», η οποία ακριβώς προήλθε όχι από την ενασχόληση των διδασκάλων με τη διδασκαλία , αλλά μάλλον από ατυχείς πειραματισμούς ενασχόλησής τους με τα κοινά, δεν χρήζει περαιτέρω πειραματισμού και επιβεβαίωσης εξ’ αιτίας της διαχρονικότητας και της ευρείας αποδοχής της από το σύνολο του πληθυσμού.
Εν κατακλείδι η φράση « θα χρησιμοποιηθούν οι άριστοι και όχι οι αρεστοί» επειδή δεν αναλύθηκε επαρκώς είχε την ατυχή επικοινωνιακή εξέλιξη κάθε εφήμερης επικοινωνιακής ατάκας. Ήταν φυσικό ότι δημιούργησε σύγχυση, αμφιβολίες, συζητήσεις σαν τη δική μας και κυρίως επικοινωνιακό κόστος για την κυβέρνηση, σε περιπτώσεις όπως αυτή της επιλογής ΓΓ, όπου προφανώς δεν επιλέγησαν «οι άριστοι», αλλά οι εκ των «αρίστων» αρεστοί. Αν όμως εκ των προτέρων είχαν προσδιορισθεί οι ακριβείς προδιαγραφές των «αρίστων» ΓΓ, τότε οι αιτήσεις θα ήταν λιγότερες, η επιλογή ευκολότερη, περισσότερο διαυγής και κυρίως ταχύτερη και επομένως θα προέκυπτε πολιτικό όφελος και όχι κόστος…

Τώρα για τον κο Αντιπρόεδρο τι να πεί κανείς. Πρόκειται προφανώς για πατρική αδυναμία που υποσκελίζει την πολιτική οξυδέρκεια του ανδρός...

Η "δημόσια διαβούλευση" ως εκ της αδυναμίας της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού πληθυσμού να σερφάρει στο διαδύκτιο είναι ελάχιστα "δημόσια' και καθόλου "διαβούλευση" στο μέτρο του ότι απουσιάζει τελείως το στοιχείο της "βούλευσης" (συλλογικής βούλησης-απόφασης).
Είναι ένα θετικό βήμα, αλλά σίγουρα ως διαβούλευση μοιάζει με ένα συμπαθητικό βρέφος που βρίσκεται στο στάδιο των ακατάσχετων παιδικών ασθενειών....

Η "διαβούλευση" υποφέρει από θεσμική ανεπάρκεια.
Το ίδιο και η κυβέρνηση, με την εξαίρεση του "θεσμική".
Το πόσοι "άριστοι" απέτυχαν στην ιστορία της ανθρωπότητας ξεπερνά κάθε φαντασία. Απέτυχαν γιατί απλώς δεν ήταν πραγματικά "άριστοι" ... και μου κάνει εντύπωση πόση μορφωτική άγνοια έχουν κάποιοι όταν θέλουν να λέγονται δημοκράτες σοσιαλιστές και χρησιμοποιούν όρους και θεωρίες του πλατωνισμού και του νεο-πλατωνισμού. Μια ιδεαλιστική (κατα την φιλοσοφική της έννοια) προσέγγιση των φαινομένων, που στην πραγματικότητα πάντα αποτελούσε ιδεασμό.
Ο τελευταίος, ο "ιδεασμός", αποτελεί εντελώς προσωποπαγές φαινόμενο και μάλιστα καθαρά ατομικό στην βάση του. Αποτελεί μια μορφή σιωπηλής εκδίκησης προς το κοινωνικό σύνολο, που προκαλείται (κατ' εμέ) από την αποστέρηση κάποιας κοινωνικής βιοτικής ανάγκης.
Στον εμπειρισμό συνοψίζεται με τις φράσεις "τώρα θα σας δείξω εγώ που με ..." και "τώρα θα δείτε τι θα πάθετε από εμένα ...".
Τον ίδιο ιδεασμό είχε και ο Πλάτων κατά της κοινωνίας και για αυτό βάλθηκε να την μισήσει. Ποτέ δεν εξήγησε ο μεγάλος φιλόσοφος και οι ανά τους αιώνες μαθητές του, την ουσία την ανθρώπινης ύπαρξης, απλά θέλησε να ρυθμίσει τον κοινωνικό βίο, μετατρέποντας τον δικό του "εμπειρισμό" και ιδεασμό σε κανόνες που θέτουν τους απροσδιόριστα "άριστους" επικεφαλείς των κοινωνιών. Το ποιοί είναι αυτοί οι "άριστοι" απέτυχε και ο ίδιος να το προσδιορίσει και αφέθηκε στα δικά του αόριστα πρότυπα του "καλού τε και αγαθού".
Ομως τα στοιχεία που συγκροτούν μια κοινωνία και τις ανάγκες της, δεν κινούνται στην σφαίρα της ηθικολογικής προσέγγισης του ιδεασμού του Πλάτωνα. Είναι πραγματικά και απτά και είναι αποκλειστικά "Βιοτικά".
Απο τον Πλάτωνα και μετά, με την επίδραση που άσκησε στον Χριστιανισμό και σε όλο τον πλανήτη, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες τους κινούνται στην σφαίρα της λογικής του ίδιου προσωπικού "ιδεασμού". Η ίδια η ανθρώπινη γνώση - επιστήμη, έχοντας την πατρότητά της στον Πλάτωνα κινείται αποκλειστικά στην ανάλυση και κατανόηση του προδεδομένου και ποτέ στην σύλληψη του, στην βαθύτερη θεώρησή του.
Το πρόβλημα του Πλατωνισμού είναι τόσο στενό που στενεύει πάντοτε τα περιθώρια της σκέψης και διαμορφώνει στενόμυαλους ανθρώπους, που κινούνται πάντοτε στα πλαίσια του "είναι" και όχι παραπέρα από αυτό. Το πρόβλημα του "πλατωνισμού" έχει την εξής δομή: Εχουμε 100 μήλα και είμαστε 300 άνθρωποι, τι θα πάρει ο καθένας ;
Κανείς δεν αμφισβητεί ούτε τον αριθμό των μήλων, ούτε τον αριθμό των ανθρώπων, αλλά ψάχνει να βρει τι, ποιός και πως θα μοιράσει ... .
Και επιλέγει τους "άριστους" ως διαμοιραστές και διαμορφωτές των λύσεων.
Είναι πραγματικά κρίμα η ανθρωπότητα να εξακολουθεί να διακατέχεται από τις πλατωνικές αντιλήψεις, που βεβαίως προϋπήρχαν του Πλάτωνα, ως πρακτικές και που το μίσος του για την Δημοκρατία, τον έκανε να τους αποδώσει γραπτό φιλοσοφικό πλαίσιο και να τις ενισχύσει με θεωρητικές βάσεις.
Στην πραγματικότητα εξέφρασε και αυτός ξανά μια θεωρία ανώτερων "αρείων", που μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο ... .
Στην πραγματικότητα έδωσε ξανά σε κάποιους το δικαίωμα να διαχειρίζονται τους ανθρώπους εκμεταλλευόμενοι τις βιοτικές ανάγκες τους.
Οι τελευταίες, που παραμένουν ο μοναδικός "νόμος" του ανθρώπου, ξεπεράστηκαν και δεν εννοήθηκαν ως ζήτημα. Το ζήτημα για τον Πλάτωνα ήταν ποιός είναι ικανός να διαχειριστεί καλύτερα τους ανθρώπους, ο ίδιος ο άνθρωπος ή οι "άριστοι".

Τί λέγαμε εδώ σε αυτή τη θεματική πρό αμνημονεύτων ?????

Οτι η αξιοκρατία (και η διαβούλευση) δέν είναι ορφανά για επικοινωνιακή διαχείριση!

Πάρτε τώρα τον Κουτούπη (ειδικός γραμματέας ΔΕΚΟ!!!!!!) στην μάπα για να το εμπεδώσετε.

Εχω όμως μιά απορία πολύ εύλογη :

Τόσες ατελείωτες μέρες που σπαταλήσατε απο τις πολύτιμες 100 για να επιλέξετε τους άριστους (και καλά....) δέν σας έφτασαν για να αναγνωρίσετε το παιδάκι της νουδούλας ?
Μήπως σας εντυπωσίασαν τόσο πολύ τα "ειδικά" προσόντα του ώστε να υποθέτετε ότι θα ξεχάσει την ιδεολογία του και θα υπηρετήσει το γενικόν καλόν ?
Δέν αντιλαμβάνεστε διόλου ότι οι Γραμματείς και Φαρισαίοι υπουργείων και οργανισμών είναι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ θέσεις και πρέπει να στελεχωθούν απο πρόσωπα που έχουν την ίδια πολιτική κατεύθυνση με το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ?????

Το πρωτοφανές στα χρονικά περιστατικό αποδεικνύει ότι η επιλογή της κυβέρνησης για το θέμα των Γ.Γ. ήταν λάθος και πρέπει άμεσα να τροποποιηθεί.
Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα δεν είναι παζάρια, ούτε εταιρείες. Ούτε τα πτυχία αρκούν ως κριτήρια, ούτε καν πιθανές εργασιακές θέσεις σε πολυεθνικές ή άλλες εταιρείες.
Η κυβέρνηση έχει πολιτικό ρόλο και εάν έπρεπε να απλωθεί κάτι, αυτό θα έπρεπε να έχει δύο πιθανά χαρακτηριστικά:
Είτε απόλυτά δημοκρατική επιλογή από τους πολίτες, είτε από λίστα που θα κατέβαζε το κόμμα και θα ψήφιζαν οι πολίτες.
Τίποτε άλλο δεν δίνει νομιμοποίηση.
Η τρίτη επιλογή είναι η απευθείας επιλογή από την κυβέρνηση και τον υπουργό (όπως γινόταν).
Αυτό που εφαρμόστηκε μου θυμίζει πολύ από εταιρείες που κάνουν αυτή την δουλειά (εύρεση στελεχών) για άλλες εταιρείες και η κυβέρνηση ενός τόπου δεν είναι εταιρεία.
Εάν είχε κάποια ουσιαστική βάση η διαδικασία αυτή τότε θα έπρεπε και οι κυβερνήσεις να επιλέγονται από τέτοιες εταιρείες και να μην γίνονται εκλογές ... .

Σκεφτείτε λοιπόν κάποια πράγματα για το ΄μέγεθος του λάθους της κυβέρνησης:

1. Εάν ο συγκεκριμένος δεν είχε δημοσιεύσει τίποτα στο διαδίκτυο θα ήταν ακόμα Γ.Γ. .

2. Πόσοι άλλοι μπορεί να είναι, που εμφορούνται από τις ίδιες με τον αποπεμφθέντα Γ.Γ. απόψεις, σκοπούς και θέσεις, οι οποίοι δεν έχουν δημοσιεύσει τίποτα στο διαδίκτυο ή αλλού, ούτε εκφράζονται και γενικώς "φυλάγονται" ;

Είναι κακό να κάνεις λάθη, αλλά ακόμα χειρότερο είναι να μην τα καταλαβαίνεις.

Πάλι προ αμνημονεύτων είχα προειδοποιήσει ότι η Αξιοκρατία και η Διαβούλευση δέν είναι για επικοινωνιακή χρήση, γιατί και οι δύο είναι έννοιες μεστές περιεχομένου και αφορούν πρακτικές πραγματικών Σοσιαλιστικών κυβερνήσεων και όχι καρικατούρες.

Τί έγινε με την Αξιοκρατία ?

Πετάξατε μιά κουβέντα στον αέρα περί επιλογής «αρίστων και όχι αρεστών», ΔΕΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΑΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΑ ΚΡΙΤΙΡΙΑ αξιολογήσεως των αρίστων, παίρνετε όποιους αρεστούς γουστάρετε, και εξακολουθείτε να έχετε στο τραπέζι της ρουλέτας την έννοια της αξιοκρατίας με άγνωστα και επικίνδυνα τα αποτελέσματα της αλόγιστης χρήσης της.

Τί έγινε με την Διαβούλευση ?

Οποιος κυβερνητικός γουστάρει (και όχι ΟΛΟΙ) κατεβάζει την απόφασή του σε δημόσια διαβούλευση, όχι για να την διαβουλευτεί και να την τροποποιήσει μετά την πλειοψηφική άποψη της διαβούλευσης, αλλά για να πεί ότι κυβερνάει (και καλά) αφού πάρει την σύμφωνη γνώμη των Πολιτών. Ο κάθε πικραμένος και απίκρευτος μπαίνει στην διαβούλευση, λέει την άποψή του (καλή, κακή, ανάποδη, αυτήν έχει και όχι άλλη) και η ιστορία κλείνει χωρίς να αλλάξει ούτε ένα «και» της απόφασης.

Η όλη ιστορία μου θυμίζει εντελώς την διαχείριση του περίφημου ΔΙΑΛΟΓΟΣ-ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Διάλογος με τον Πολίτη), όπου κανείς απο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δέν έκανε κανένα Διάλογο με κανένα Πολίτη και κατήντησε να συνομιλούν οι Πολίτες μεταξύ τους. Είμαι σίγουρη ότι και η Διαβούλευση θα έχει το άδοξο τέλος που είχε και το ΔΙΑΛΟΓΟΣ-ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Το ξαναγράφω πρός εμπέδωση (άν και διατηρώ σφοδρές επιφυλάξεις γι αυτό) :

Η Αξιοκρατία και η Διαβούλευση δέν διατίθενται για επικοινωνιακά τερτίπια και θα γυρίσει στο τέλος μπούμεραγκ εις βάρος σας. Χώρια που θα απαξιώσετε τελικά και τις δύο έννοιες και θα είναι πολύ κρίμα και για τις έννοιες και για σάς και για τον φουκαριάρη ελληνικό λαό.

(Ωρες-ωρες αναρωτιέμαι μήπως διαβάζω κανα φλυτζάνι, ή βλέπω καμιά γυάλα, ή τέλος πάντων ξυπνάει μέσα μου κανένας πρόγονος προφήτης και γράφω αυτά που γράφω.......)