Ο ΣΑΜΑΡΑΣ, Η ΝΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΔΥΣΜΟΙΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Willkommen!!!!!!!!!!!

Σύντροφοι ψυχραιμία.
Δεν ξέρουμε τον Γιάννη τώρα, είναι "πειρακτικός" και "δηκτικός" .
Με τον πόνο του παίζει ο άνθρωπος, μην τα παίρνουμε τις μετρητοίς.
Κάποτε εδώ και χρόνια μου έριξε ένα αντίστοιχο και "γίναμε μπίλιες".

Το πράγμα αρχίζει όμως να φαίνεται ξεκάθαρα και αυτό που έγραψε η Πούπα περί 60 ημερών με κάνει να το γράψω.

Τα "δύο ΠΑΣΟΚ" που γράφαμε κάποτε δεν ενώθηκαν. Εξακολουθούν να υπάρχουν και προχωρούν συγκροτημένα στην διαμόρφωση πολιτικών αλλά και φέουδων.
Πρώτα από όλα ο Πρωθυπουργός ή δεν το έχει αντιληφθεί ή το ανέχεται γιατί δεν μπορεί να το πολεμήσει ή το επικροτεί.

Είναι εμφανές ότι τα παιδιά του Σημίτη είναι παρόντα, ειδικά στο υπουργείο Οικονομικών.
Δεν εικάζω ... το βλέπω ιδίοις όμμασι: το επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών είναι στο σύνολό του Σημιτικό (προστέθηκε και ο Γεωργακόπουλος, αλλά και οι επιλογές σε Εθνική και Αγροτική Τράπεζα).

Το ίδιο και η πολιτική που ακολουθεί ... .
Βγαίνει ο Παπανδρέου και τα βάζει με την Ε.Ε. λέγοντας ότι θα εφαρμόσει απαρέγκλιτα τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και εξαγγελίες.
Βγαίνει ο Παπακωνσταντίνου και μιλάει για αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ, "απελευθέρωση" αγορών και υπηρεσιών κλπ.
Αλήθεια σε πιο πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πότε είπε ο ΓΑΠ για περαιτέρω αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ ; ή για απελευθερώσεις αγορών ;
Θυμάστε μήπως τι έγινε με την Κατσέλη, όταν από μία στροφή του λόγου της εξέλαβαν ότι μίλησε για αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ; έπεσαν να την φάνε.
Μήπως τώρα θυμάστε ποιός μιλούσε για Ελλάδα στα πρόθυρα του Δ.Ν.Τ. και για χρεωκοπίες ; Ναι !!! Ηταν ο γνωστός κοντός κύριος με τις ελιές ... .
Μήπως επίσης θυμάστε όλες οι ανωτέρω δεξιές πολιτικές σε ποιόν ανήκουν, ποιός τις προπαγάνδιζε και τις υλοποίησε ως κυβέρνηση; Ναι πάλι ο ίδιος κοντός κύριος ήταν.
Δικές του είναι αυτές οι δεξιές πολιτικές και τις μούτζωσε χειροπόδαρα ο κόσμος μαζί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Θυμάστε μήπως τι έλεγε ο ΓΑΠ για τα κέρδη του ΟΤΕ και πως αυτά΄θα έρχονταν στο κράτος, εάν δεν τον είχε ξεπουλήσει η ΝΔ ;
(παρεμπιπτόντως, ποιές είναι οι επενδύσεις των Γερμανών στον Ο.Τ.Ε., που έλεγε η ΝΔ ότι θα κάνουν, για να μας πείσουν).

Θέτω όμως και ένα άλλο ερώτημα: Μήπως κάποιος ή κάποιοι πάνε στις Βρυξέλλες για να "χάσουν" ; μήπως πάνε για να καταθέσουν τα όπλα στην πρώτη πίεση, προκειμένου να εφαρμόσουν τις πιο πάνω πολιτικές ;
μήπως είναι "σικέ" οι "μάχες" και δεν υπάρχουν, διότι υπάρχει ταύτιση σκοπών, θέσεων και απόψεων ;
Κύριε πρωθυπουργέ, εάν δεν συμφωνείς και εσύ με τις δεξιές πολιτικές, για ψάξε το λίγο ... και πήγαινε και εσύ στις Βρυξέλλες και στο ECOFIN.
Ούτως ή άλλως πολύ εύκολα χάνονται οι "μάχες" και αυτό είναι σίγουρα μια τεράστια αποτυχία. Το άλλο πιο πάνω είναι προδοσία.

Πριν από λίγο είδα ότι μας προέκυψε και άλλος Σημιτάνθρωπος : ο Γιαννίτσης στα ΕΛ.ΠΕ. (και χωρίς να τα χαλάμε με τον Κωστόπουλο του Λάτση).
Η πρώτη μου κίνηση, όταν το είδα, ήταν να κοιτάξω το ημερολόγιο μήπως και βρισκόμαστε στο 2001 ... .

Θαρρώ πως θα είναι ανεπιτυχές να προσπαθήσω επιγραμματικά να εκθέσω τι σημαίνει ΔΕΞΙΑ και τι κοινωνική δεξιά σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά θα το αποτολμήσω και ελπίζω ΠΟΥΠΑ, να τύχω της επιεικείας σου.

Σε διαφορετική περίπτωση για να αναλυθούν τα ερωτήματα αυτά, απαιτείται «σεντόνι Πειραϊκής – Πατραϊκής» και κάτι τέτοιο εκτός της "στενότητας χρόνου", αντενδείκνυται και στον σύγχρονο τρόπο διαλόγου και επικοινωνίας.

H ιδεολογικοπολιτική θέσης – άποψη που είναι ο πυρήνας της δεξιάς, στις μέρες μας, έχει τις καταβολές του στην ωφελιμιστική – ατομικιστική πεποίθηση, ότι ο καθένας παλεύει για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους.

Καμιά αίσθηση και κανένα «φίλτρο» αλληλεγγύης, φιλαλληλίας, ισονομίας, ίσων ευκαιριών δεν νοείται και καμιά ισοκατανομή των πάσης φύσεως και μορφής κοινωνικών εσόδων ανάλογα με τις ανάγκες και την προσφορά εργασίας του καθένα. Τα πάντα ανάγονται στο να κατευθύνεται η κοινωνική προσόδος στους κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, αλλά και σε εκείνους που απέκτησαν την σωρευμένη και επενδεδυμένη υπεραξία της μη πληρωθείσης εργασίας. Σωρευμένη υπεραξία σε ακίνητα και σε άλλες μορφές πηγών εισοδημάτων και προσόδων. Έτσι μόνιμα και σταθερά επιβαρύνονται άμεσα ή έμμεσα τα πλατιά κοινωνικά στρώματα.

Σε κάθε περίπτωση η έκφανση του «τι σημαίνει δεξιά» εκφράζεται με το μοντέλο «οικονομία της αγοράς» και με τις κοινωνικές του προεκτάσεις όπως ανεργία, ακρίβεια, ελλείψεις στην κοινωνική πρόνοια, αλόγιστη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον κλπ.
Το μοντέλο αυτό, βασίζεται στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας (αξίες της παραγωγής αγαθών και παροχής υπηρεσιών) και σήμερα είναι ενταγμένο σένα πλάνο διεθνοποιημένης οικονομίας.
Στο σύστημα αυτό, οι τιμές των αγαθών και παροχής υπηρεσιών, καθορίζονται και αυτορυθμίζονται ελεύθερα, σύμφωνα με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά και επηρεάζονται κατ ελάχιστον και από έξω- οικονομικούς γεωπολιτικούς και βίαιους παράγοντες.

Είναι ένα σύστημα προαγωγός εκμετάλλευσης όχι μόνο ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά και εκμετάλλευσης περιφερειών από περιφέρεις.

Τώρα το τι σημαίνει κοινωνική δεξιά σε ιδεολογικό επίπεδο.

Το ίδιο κοινωνικοικονομικό περιβάλλον αλλά με ένα ενδιάμεσο σύστημα παρέμβασης στην «αγορά», όπου ένα μέρος των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών (ελαστικού κυρίως χαρακτήρα), διαμορφώνεται ελεύθερα και τα ανελαστικού χαρακτήρα αγαθά (τρόφιμα και αναγκαίες υπηρεσίες) υπόκεινται σε κάποιο έλεγχο για την ανακούφιση των χαμηλοεισοδηματικών στρωμάτων και τον περιορισμό των κοινωνικών εκρήξεων.

Το καθεστώς των κοινωνικών παροχών στην υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση διατηρείται και αναμορφώνεται όπου φυσικά δεν θίγονται τα μεγάλα συμφέροντα.

Αυτά κάτω από πίεση χρόνου ΠΟΥΠΑ και ελπίζω να με «βαθμολογήσεις» με επιείκεια ..(αστειεύομαι)



ΥΓ) Αυτό που ποτέ δεν συγχώρησε στο Σαμαρά ο σκληρός δεξιο – μητσοτακικός πυρήνας και το εξόρκισε για πάντα , ήτανε τότε το 1995 που στήριξε μαζί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την υποψηφιότητα Στεφανόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Περιμένανε πως και πως να εξωθηθούν τα πράγματα σε εκλογές και να επωφεληθούν

Δωδωναίε καλημέρα σου κατ΄αρχάς,

Κατα δεύτερον, λυπάμαι εξαιρετικά που αφήνεις να διαφανεί ότι σου κάνω "εξέταση μαθήματος" ως καθηγήτρια. Και επειδή πιθανότατα να φταίει ο τρόπος που σου έθεσα το ερώτημα και όχι εσύ, σπεύδω να σου συζητήσω συγνώμη.

Κατα τρίτον, η αιτία της ερώτησής μου προς εσένα προέκυψε απο την απάντησή σου στον Χορικό και ιδίως η θέση σου ότι ο Σαμαράς είναι υπέρμαχος της κοινωνικής δεξιάς.
Αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός μπροστά απο τον όρο "δεξιά" εκτός του ότι υπερτονίζει αντιφατικά τον ίδιο τον όρο, χρησιμοποιείται προσφάτως έντονα απο το βαρύ πυροβολικό των ίδιων των δεξιών για να διαφοροποιήσουν το ιδεολογικό τους προφίλ απο αυτό του παρελθόντος τους και να "αγιοποιήσουν" τρόπον τινά τον νέο τους αρχηγό. Τί ποιό τραβηχτικό και πιασάρικο απο το να χαρακτηρίζεις τη "νέα" παράταξή σου με τον όρο "κοινωνική δεξιά"!!!!!

Κοινωνικό προφίλ η δεξιά ανα την ιστορία δέν έδειξε ποτέ, ούτε και θα μπορούσε να δείξει έστω και άν το ήθελε.
Σωστά τα λές παραπάνω και φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεσαι πλήρως ότι οι χαρακτηρισμοί του Σαμαρά περί κοινωνικής δεξιάς επιοικώς είναι ψευδείς.
Η ελευθερία του κεφαλαίου και η ελεύθερη αγορά τους ( θέσεις τις οποίες δέν αντελήφθην να έχουν αποκυρήξει) δέν τους νομιμοποιούν να χρησιμοποιούν τον όρο "κοινωνική δεξιά". Ιδίως την ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ, όπου το σύστημα έχει μετεξελιχθεί και έχει περάσει στην ανώτερη φάση του, με κυρίαρχα στοιχεία την υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου σε μεγαθύρια επιχειρήσεις, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες, και δέν είναι καθόλου διασκορπισμένο σε μικρούς και μικρομεσαίους κεφαλαιούχους.
Εχοντας επίσης υπόψιν μας ότι αυτή η υπερσυγκέντρωση δέν οδήγησε σε περαιτέρω οικονομικές επενδύσεις και άρα αύξηση των θέσεων εργασίας που αμβλύνουν την στρεβλή πορεία του συστήματος, έχουμε πλήρη αναπτυγμένο μπροστά μας το ψευδές έργο περι κοινωνικής δεξιάς.

Τί θα κάνει ο Σαμαράς ? Θα τα πάρει απο τους έχοντες και κατέχοντες για να κάνει δημόσιες επενδύσεις πρός όφελος της κοινωνίας ?

Αμα σοβαρά σκέφτεται να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί δέν ομολογεί ευθέως και ειλικρινώς ότι δέν είναι πιά δεξιός αλλά κοινωνιστής (δηλαδή σοσιαλιστής) για να τελειώνουμε ?

Φοβάμαι ότι συγχέοντας τις έννοιες, οι ίδιοι οι ιθύνοντες δεξιοί, προσπαθούν να αναστήσουν την παράταξή τους ποντάροντας στην άγνοια των ψηφοφόρων τους απο την μιά και στην δίψα για κοινωνική δικαιοσύνη που σήμερα (στις οξύτατες συνθήκες που επικρατούν) διακατέχει και τους οπαδούς τους.
Φοβάμαι δηλαδή ότι προσπαθούν να αναστήσουν μία τρώγλη στολίζοντάς την με παλατιανά στολίδια, και δέν έχω καμία διάθεση να συμβάλω σε αυτή τους την προσπάθεια.
Οι οπαδοί τους θα πρέπει να γνωρίσουν σε βάθος τί σημαίνει "κοινωνικός", σε τί αναφέρεται και τί ανατροπές προυποθέτει, ώστε να μήν έχουν αυταπάτες ότι μπορούν να συνδέσουν τον όρο με τον αυτοπροσδιορισμό "δεξιά".
Να μήν περιμένουν δηλαδή αυταπατόμενοι, ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνικό πρόσωπο στην δεξιά.
Αυτή είναι η άποψή μου και γι αυτό δέν πιστεύω ότι ο Σαμαράς είναι καλύτερος ή χειρότερος απο την Ντόρα.
Οσο για τα εθνικά θέματα, άς περιμένουμε λιγάκι για να δούμε τις πραγματικές θέσεις του Αντωνάκη τώρα που υπεύθυνα εξασκεί την αντιπολίτευση ώς αρχηγός της, για να δούμε πού και σε ποιό σημείο θα αντιπαρατεθεί "εθνικότερα" στις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
"Κόβω το κεφάλι μου" ότι θα υπάρξει πλήρης σύμπνοια απόψεων και εδώ θάμαστε για να τα ξαναπούμε......

ΠΟΥΠΑ καλημέρα,
Συμφωνώ.
Αδόκιμος ο όρος "κοινωνική δεξιά". Το σωστό θα ήτανε "Λαίκή δεξιά"
Αυτό δα έλλειψε, να τους αναγορέψουμε και "κοινωνιστές"!!!!
Πάει τότε, μπερδευτήκαμε για τα καλά..

Αχ, σιχαίνομαι όταν διαφωνώ (γιατί αναπόφευκτα δημιουργούνται παρεξηγήσεις), αλλά δυστυχώς γι αυτούς ούτε ο όρος "λαική δεξιά" τους ταιριάζει.

Και εξηγούμαι τάχιστα :

Τί σημαίνει "λαός" και γιατί οριοθετήθηκε (απο τους αναλυτές και φιλοσόφους) σάν αντίθεση με κάτι άλλο που δέν ονομάζεται λαός ?????

Λαός (κατ΄εμέ και κατά τους νεώτερους μαρξιστές) θεωρούνται οι Πολίτες εκείνοι που δέν έχουν στην κατοχή τους ούτε τα μέσα παραγωγής, ούτε την οποιασδήποτε μορφής εξουσία (οικονομική, πολιτική και κοινωνική).
Είναι η ατελείωτη μάζα των εργαζόμενων ανθρώπων που είναι αναγκασμένοι να εργάζονται για να ζήσουν και δέν μετέχουν ούτε καθορίζουν τις αποφάσεις του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού περίγυρου ούτε κάν της ζωής τους.

Και επειδή ο καθορισμός του όρου "λαός" δέν επιδέχεται αντιρρήσεις απο κανέναν, όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί τον ανέλυσαν πάρα πολλοί διανοητές και αναλυτές ανα τους αιώνες, γι αυτό και προσφάτως εγκαταλείφθηκε ο όρος και περάσαμε σε έναν άρτι αφιχθέντα όρο "Πολίτες" όπου, ακόμα τουλαχιστον, φαίνεται να χωράνε οι πάντες : και ο φουκαράς ο κουλουρτζής της γωνίας και ο Βγενόπουλος της ΜΙΓΚ. Ολοι είναι πολίτες!!
Εμείς όμως γνωρίζουμε καλά ότι δέν χωράνε στο ίδιο καλάθι ο κάθε Βγενόπουλος (που συναποφασίζει και καθορίζει το γίγνεσθαι) με τον κουλουρτζή που δέν μπορεί να καθορίσει ούτε το αύριο της ζωής του. Πολίτες της ίδιας Πολιτείας μπορεί να είναι και οι δύο αλλά ο ένας εφράζει μια μορφή εξουσίας και ο άλλος την μοντέρνα μορφή δουλείας.

Εφόσον αποδεχώμαστε και παραδεχώμαστε ότι η δεξιά είναι αλληλένδετη με ένα σύστημα όπου διαιωνίζει την ύπαρξη των κατεχόντων και των μή, και αγωνίζεται για την διατήρηση αυτού του συστήματος, είναι αναπόφευκτο και λογικό το προκύπτον συμπέρασμα ότι δέν μπορεί να ταυτιστεί με την λαική μάζα και τα συμφέροντά της.
Επόμενα η δεξιά μπορεί να θέλει να ωραιοποιηθεί στα μάτια του λαού και να επιθυμεί να τον κολακεύσει και να τον αποπροσανατολίσει, κοτσάροντας δίπλα στο προσωνύμιό της την λέξη "λαική" η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.

Θυμηθείτε μόνον τί ωραία λαικά λόγια, τί υποσχέσεις περί της προάσπισης των λαικών συμφερόντων και σύγκρουσης με τα συμφέροντα που τον καταπίεσαν και του άρπαξαν τον δημόσιο πλούτο, είπε η ίδια αυτή δεξιά που στο παρελθόν εκπροσωπήθηκε απο τον Καραμανλή, και τί τελικώς έπραξε όταν άδραξε την εξουσία και νομίζω ότι πάλι θα βγούν αβίαστα τα συμπεράσματα ότι μόνο λαική δέν είναι.

O ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΤΣΕΣ...


Print this post Από το Τρελό Κουνέλι

Σήμερα σας αποκαλύπτουμε άλλη μια ιστορική φωτογραφία των παλιών φίλων και συμφοιτητών!! Μάθαμε ότι ο Σαμαράς για να ζήσει ήταν υπάλληλος σε πιτσαρία και οι φήμες λένε ότι ήταν και πολύ καλός στο να... φτιάχνει πίτσες. Κάπως έτσι λοιπόν περνούσαν τα βράδια τους ο Γιωργάκης με τον Αντώνη στην Μασαχουσέτη!! Τρώγοντας πίτσα...

Θα ήθελα να βοηθήσω λίγο (και ως νομικός) στο να ξεκαθαρίσουμε κάποιες από τις πιο πάνω έννοιες για να υπάρχει μιας μορφής εννοιοκρατία.

Ας αρχίσουμε με την έννοια του «πολίτη». Η έννοια στην σύγχρονη μορφή της δεν αφορά βέβαια τον κάτοικο της πόλης (αρχαία ιστορική σημασία), αλλά κάτι που είναι αλληλένδετο με αυτή την ιστορική προέλευση του όρου: τα πλήρη (πολιτικά) νομικά δικαιώματα του προσώπου που φέρει την ιδιότητα αυτή. Ο όρος «πολίτης» είναι καθαρά νομικός και έχει ως περιεχόμενο κάτι που είναι σήμερα αυτονόητο : το δικαίωμα ενός προσώπου να απολαμβάνει πλήρη πολιτικά δικαιώματα έναντι του κράτους και (κατά «τριτενέργεια») και έναντι των λοιπών «πολιτών». Ο πολίτης λοιπόν είναι η αυτόνομη νομικά φυσική ανθρώπινη μονάδα στην σχέση του με το κράτος και τους άλλους. Η χρήση του όρου στον σημερινό λόγο στην Ελλάδα ταυτίζεται με τον άνθρωπο και χρησιμοποιείται από τον χρήστη της κυρίως για να εκφράσει μια κατάσταση ίσης αντιμετώπισης των ανθρώπων. Η ίδια η «ισότητα» είναι σαφώς κάτι αόριστο.



Ο όρος «λαός» έχει και αυτός νομικό περιεχόμενο στο Σύνταγμα ως αποτέλεσμα ενέργειας ή βούλησης του συνόλου του σώματος των πολιτών. Ο όρος όμως χρησιμοποιείται πολιτικά κυρίως για να εκφράσει αυτό που γράφει και η Πούπα, τους ανθρώπους που δεν ξεχωρίζουν από ένα σύνολο, μια πλειονότητα ανθρώπων με ελάχιστα περιουσιακά δικαιώματα και με μικρή κοινωνική αναγνωρισημότητα. Ουσιαστικά εννοείται μια πολυσήμαντη κατά την τοποθέτηση κοινωνική μάζα και λέω πολυσήμαντη, διότι αλλιώς αναφέρει την έννοια «λαός» η κυρία των Β. Προαστίων, αλλιώς ο εργάτης, ο άνεργος, αλλιώς ο πολιτικός που εννοεί ότι ανήκει και ο ίδιος στον λαό και αλλιώς ο πολιτικός που ανήκει σε μία ελίτ. Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος με διαφορετικές εκφάνσεις μπορεί να εννοεί κάθε φορά διαφορετικά πράγματα. Ο όρος «λαός» λοιπόν έχει εξαιρετικά ασταθές περιεχόμενο και μόνο η νομική του χρήση παρέχει κάποια ελάχιστη εννοιολογική σταθερότητα. Είναι όμως σαφές ότι κάθε πολιτικό κόμμα αναφέρεται στο λαό, είναι κομμάτι του και η δράση του αυτόν αφορά. Κατά συνέπεια λαϊκό κόμμα είναι και η Ν.Δ., λαϊκό κίνημα είναι και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ΚΚΕ κλπ. .

Τώρα, ο όρος «λαϊκή δεξιά» περικλείει για πολλούς μια προφανή αντίθεση που έχει να κάνει με την κοινωνική τοποθέτηση της «δεξιάς» και των ηγετών της. Οπωσδήποτε η πλειονότητα αυτών δεν αποτέλεσαν ποτέ λαό.



Ο όρος κοινωνική και όχι «κοινωνιστική» είναι μια κενόλογη ταυτολογία. Οποιαδήποτε πολιτική ή άλλη δράση αναφέρεται στην κοινωνία … : ακόμα και μία χούντα, μία βασιλεία, μια απολυταρχία είναι κοινωνική … . Ο όρος «κοινωνική δεξιά» και πάλι δεν έχει κανένα περιεχόμενο, είναι όχι μόνο ασαφής αλλά και κενός ειδικού περιεχομένου και σε τίποτα δεν διαχωρίζει ή διακρίνει την δεξιά ή την αριστερά ή οτιδήποτε με πολιτικό περιεχόμενο.

Βέβαια είναι εύκολα αντιληπτό ότι η χρήση του όρου «κοινωνική δεξιά», εσχάτως και ως καινοτομία, ως εννοιολογική νεωτερικότητα, αποτελεί μιαν έμμεση, πλην όμως σαφή ομολογία ότι η «δεξιά» μέχρι πριν θεωρούσε τον εαυτό της κομμάτι και υπηρέτη μιας ελίτ και όχι του κοινωνικού συνόλου.

Για ένα λαό, όπως ο δικός μας, που έχει ίσως την πιο μακραίωνη πολιτική ιστορία, η «δεξιά» ταυτιζόταν πάντοτε με τη μοναρχία, την βασιλεία, την αριστοκρατία και τα συμφέροντά της, είναι μετεξέλιξή της και τούτο το βιώνει συνεχώς ο τόπος μας. Η δεξιά, σε όλα τα μέρη του πλανήτη είναι συνυφασμένη με την συντήρηση και επέκταση των προνομίων και δικαιωμάτων μιας αριστοκρατίας και έχει πάντοτε απέναντί της το λαϊκό κίνημα, το κίνημα των καταφρονεμένων, των στερημένων, των αδικούμενων και της μαχητικής διανόησης που τους συντροφεύει. Κατά τα λοιπά και επειδή, όπως γράφτηκε, η «αριστότης» καθενός στην δεξιά αντίληψη είναι ατομική και εξυπηρετεί πρώτιστα τον «κάτοχό» της, είναι σαφές στοιχείο της δεξιάς η αντίληψη της ελεύθερης ατομικής δράσης ακόμα και εάν αυτή καταπιέζει άλλες ατομικότητες. Το ατομικό συμφέρον και δικαίωμα είναι κατά την δεξιά αντίληψη κυρίαρχο έναντι πάντων.

Το όπλο της ιδεολογίας και ανάλυσης είναι το μόνο που μπορούμε να έχουμε ώστε να αντιληφθούμε τόσο τα μελλούμενα όσο και την σημερινή πράξη.
Δέν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται με την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους και δέν μπορούν να αντιληφθούν γιατί το γίγνεσθαι εξελίχθηκε έτσι και όχι αλλοιώς.
Είναι σαφέστατο ότι εμείς οι κοινοί θνητοί δέν μπορούμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις, είναι όμως επίσης σαφέστατο ότι κατανοώντας τες μπορούμε να αρπάξουμε την ευκαιρία που πιθανόν να μας δοθεί ώστε να συμβάλλουμε στις αλλαγές.
Γιατί η ιστορική πραγματικότητα κατέδειξε ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι μιά ρόδα που μπορεί γυρίζοντας να φέρει τα πάνω κάτω, και σε καμία περίπτωση όταν έρθουμε στα πάνω δέν πρέπει να φανούμε έκπληκτοι και αδρανείς.
(Τα παραπάνω για τον Δωδωναίο και πάντα κατα την γνώμη μου)


Δημήτρη,
Θα μου επιτρέψεις ΟΧΙ να διαφωνήσω με την νομική εξήγηση των όρων που παραθέτεις πιό πάνω (πώς θα μπορούσα άλλωστε ώς μή νομικός...), αλλά να επιμείνω στην εκλαικευμένη εξήγηση που έδωσα πιό πάνω απο την σκοπιά των Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών (που σπούδασα εγώ).

ΛΑΟΣ =
Πολιτικά σαφέστατη ορολογία, που χρησιμοποιεί η Πολιτική Επιστήμη για να αποτυπώσει το σύνολο των ανθρώπων που δέν έχουν καμία ΕΞΟΥΣΙΑ (πολιτική-οικονομική-κοινωνική) σε ΑΝΤΙΘΕΣΗ με αυτούς που κατέχουν αυτήν.
Νομικά η έννοια του λαού αποτελεί αναγκαίο συστατικό στοιχείο της έννοιας του Κράτους. Για τις επιστήμες της Κοινωνιολογίας και της Πολιτικής όμως η έννοια χρησιμοποιείται σαφώς και ευκρινώς, κυρίως για να καταδείξει την αναφορά στα κατώτερα ιεραρχικά στρώματα της κοινωνίας που δέν "κατέχουν" και ΔΕΝ μπορούν να επηρεάσουν την μορφή καμιάς εξουσίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, το να χρησιμοποιείται ο όρος απο την Δεξιά (όχι τυχαία κατα την γνώμη μου), εκτός απο κενολογία αποτελεί και μιά προσπάθεια νεφέλωσης του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου με την προσπάθεια κατάργησης του σαφέστατου διαχωρισμού ΛΑΟΥ-ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
(Νομίζω ότι αναφέρθηκα παραστατικά πιό πάνω στην αντίφαση της χρησιμοποίησης του όρου απο την Δεξιά).

ΠΟΛΙΤΕΣ-ΠΟΛΙΤΗΣ =
Ετσι ακριβώς είναι όπως την ανέλυσες την έννοια, με την μόνη διαφορά ότι εγώ δέν στάθηκα στην ανάλυση του όρου αλλά στην πρόσφατη υιοθέτηση του απο την Πολιτική ώς αντιστάθμισμα της εγκατάλειψης του όρου "λαός". Η αναφορά των Πολιτικών στους Πολίτες και όχι στον Λαό δέν είναι τυχαία, γιατί ο όρος "λαός αναδεικνύει μιά ταξική αντίθεση που υπάρχει στην πολιτική-οικονομική-κοινωνική ζωή, ενώ ο χρησιμοποιούμενος κατα κόρον όρος "Πολίτες" προσπαθεί να αμβλύνει αυτήν την αντίθεση εισάγοντας την έννοια της ισότητας. Αποδεικνύεται όμως ότι ενώ θεωρητικά όλοι οι πολίτες είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, στην πράξη δέν έχουν καθόλου ούτε τα ίδια δικαιώματα ούτε τις ίδιες υποχρεώσεις. Η ταξική αντίθεση εξακολουθεί να υπάρχει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και εξακολουθούν να υπάρχουν Πολίτες α΄και β΄κατηγορίας, δηλαδή λαικά εξακολουθεί να υπάρχει "ο λαός και το Κολωνάκι".

ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΣΤΗΣ =
Οι όροι είναι πολύπλοκοι και υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις ερμηνείες τους απο τις διάφορες επιστήμες (κυρίως τις λεγόμενες κοινωνικές).
Οι πρώτοι θεωρητικοί οικονομολόγοι έθεσαν άμεσα τους όρους Κοινωνία-Κοινωνικός στις αναλύσεις τους (όλοι αναφέρονται στις κοινωνικές διαφοροποιήσεις και τις κοινωνικές διαστρωματώσεις μιάς κοινωνίας) και ο καθένας φυσικά καταλήγει σε διαφορετικά συμπεράσματα, αναλόγως.
Οι Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες, όταν χρησιμοποιούν τον όρο "Κοινωνία" αναφέρονται σε έναν ιδεατό τύπο με τον οποίο μπορεί να αναλυθεί και να περιγραφεί μιά κοινωνική πραγματικότητα.
Ο επιθετικός προσδιορισμός "κοινωνικός" ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Η ΔΕΞΙΑ πράγματι δέν λέει τίποτα, και άν τον χρησιμοποιεί το κάνει για να επιφέρει σύγχυση με τον σαφέστατο όρο "κοινωνιστής" που ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΜΟ και σημαίνει το πέρασμα της ανεξέλεγκτης μορφής της λειτουργίας των δυνάμεων του ανταγωνισμού σε διευθυνόμενο ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ τρόπο τόσο του οικονομικού όσο και του πολιτικού και κοινωνικού σχεδιασμού.

Ταύτα και διαμένω.......πάντα κατα την άποψή μου.

Θέλω να επισημάνω (απαντώντας στην Πούπα ταυτόχρονα - "ήξερα" ότι θα γράψεις) ότι απλά θέλησα να δώσω και άλλες διαστάσεις σε όρους που χρησιμοποιούνται με ένα έντονο υποκειμενισμό.
Αλλιώς αναφέρεται ο παπάς στον όρο πολίτες, στον όρο λαός, στον όρο κοινωνία, αλλιώς ο δικαστικός, αλλιώς ο πολιτικός, αλλιώς ο άνεργος κλπ... Αυτό όμως που πάντοτε χρωματίζει και οριστικοποιεί αυτές τις έννοιες είναι η φιλοσοφία και η πολιτική.
Για παράδειγμα ο δεξιός πολιτικός μπορεί να λέει την λέξη λαός και να εννοεί ζώα, φτωχομπινέδες, πρόβατα, αγέλη, μάζα, όχλος κλπ.
Το ίδιο βέβαια και ο "αριστερός" . Υπάρχει όμως πάντοτε μια πολιτική φιλοσοφία που ορίζει το περιεχόμενο των εννοιών αυτών για τον απλούστατο λόγο ότι είναι είτε φιλοσοφικά είτε νομικά ευμετάβλητες.
Αλλή π.χ. θα ήταν η έννοια και το περιεχόμενο του όρου πολίτης, εάν θεσμικά υπήρχαν παράλληλα και υπερπολίτες (με πρόσθετα δικαιώματα από τους πολίτες) και υποπολίτες (με λιγότερα) και δούλοι (με κανένα ...).
Το ίδιο ισχύει και με τον όρο "λαός" . Για κάποιους¨"λαός" είμαστε όλοι, ακόμα και ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο πρωθ/ργος κλπ. (αυτή είναι και η καθαρή συνταγματική θέση). Ο όρος όμως εννοιολογικά παραβιάζεται από το ίδιο το Σύνταγμα που ενώ μιλάει για την συλλογική - συνολική λαϊκή εξουσία (άρθρο 1 - πηγή όλων ο "λαός" σύσσωμος) εν τούτοις στην συνέχεια την στερεί από αυτόν με την οργάνωση των εξουσιών.
Τα αυτά κατ' αναλογία ισχύουν και για τον όρο "κοινωνία" ... .
Οταν λοιπόν μιλούσα και μιλώ για τον "άνθρωπο", ήτοι ένα πλάσμα με συγκεκριμένα και μη αμφισβητήσιμα βιολογικά χαρακτηριστικά, ξέρω γιατί το κάνω: για να είναι σαφής και ορισμένος ο λόγος μου και να μην μπορούν κάποιοι να σχετικοποιήσουν τα πράγματα.

Στο γόνιμο διάλογό σας επιτρέψατέ μου να συνεισφέρω μερικές σκόρπιες ψηφίδες.
Φρονώ ότι η λέξη πολίτης προέρχεται από την ίδια ρίζα με τη λέξη πολιτεία και δεν παραπέμπει στον κάτοικο της πόλης, αλλά ακριβώς στο άτομο-μέλος της πολιτείας ήτοι στο άτομο που έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα κατ’ αντιδιαστολή με άτομα, που μπορεί να κατοικούν στην ίδια πόλη, αλλά δεν έχουν πλήρη ή ενδεχομένως στερούνται απολύτως των πολιτικών τους δικαιωμάτων. (Π.χ Αθηναίοι πολίτες κατ’ αντιδιαστολή προς τους δούλους ή τους απελεύθερους).
Η λέξη δε πολιτεία αναφέρεται σε συγκεκριμένη πολιτειακή δομή υπό την έννοια του πολιτεύματος και δη του δημοκρατικού για τη λειτουργία του οποίου προϋποτίθεται η ύπαρξη και ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Η κοινή ρίζα αυτών των λέξεων με τη ρίζα της λέξεως πόλις οφείλεται στο γεγονός ότι στην αρχαιότητα η λέξη αυτή ταυτιζόταν εννοιολογικά αλλά και διοικητικά με την σημερινή λέξη κράτος, η οποία την εποχή εκείνη είχε τη σημασία της δύναμης(πρβλ «μέγα το της θαλάττης κράτος»).Σημειωτέον ότι στην ίδια εποχή η πόλη με τη σημερινή της έννοια αποδίδεται με τη λέξη άστυ (ο κάτοικος του άστεως είναι ο αστός, αλλά και ο αστείος), ενώ πολίτες, μέλη της πολιτείας μπορούν να είναι κάλλιστα και κάτοικοι εκτός άστεως, που κατοικούν στα προάστια ή και ακόμη μακρύτερα στους αγρούς (άγριοι ή και αγροίκοι).
Στη σύγχρονη εποχή όμως ο όρος πολίτης επαναποκτά την πρωταρχική εννοιολογική του διάσταση και κατ’ επέκταση την αξία του ως επιστημονικός όρος, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι σύγχρονες κοινωνίες-κράτη κατακλύζονται πλέον από μάζες κατοίκων, που στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων. (οικονομικοί μετανάστες-αλλοδαποί σπουδαστές κ.λ.π)

Τώρα είναι μάλλον ματαιοπονία να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα κατά καιρούς λεκτικά ευρήματα της δεξιάς με τα εργαλεία της νομικής ή της πολιτικής επιστήμης.
Η ίδια η ελληνική δεξιά αδιαφορεί ούτως ή άλλως παντελώς για ιδεολογικά ζητήματα. Καραμπινάτο παράδειγμα οι πρόσφατες εκλογές για ανάδειξη αρχηγού όπου τα κυρίαρχα ζητήματα της αντιπαράθεσης των υποψηφίων ήταν το ποιος εκ των δύο είναι ικανός να οδηγήσει το κόμμα γρηγορότερα στην εξουσία και ποια είναι η ορθότερη τακτική, το άμεσο άνοιγμα σε ολόκληρο το εκλογικό σώμα ή επιδίωξη σε πρώτη φάση επανασυσπείρωσης της στενής βάσης της ΝΔ.
Ο όρος κοινωνική δεξιά λοιπόν είναι ένα ακόμα επιστημονικά αδόκιμο και σε κάθε περίπτωση κενό περιεχομένου ιδεολόγημα, που επινοήθηκε για να σηματοδοτήσει όχι την ιδεολογική διαφορά της ΝΔ από τα άλλα πολιτικά κόμματα, αλλά κυρίως για να διακρίνει τη συγκεκριμένη ομάδα (ασκέρι) Σαμαρά από τις λοιπές αντιμαχόμενες ομάδες(ασκέρια), των δεξιών του «μεσαίου» χώρου, της λαϊκής δεξιάς, των φιλελεύθερων, των νεοφιλελεύθερων, των ριζοσπαστών, των νεοδημοκρατών,των εκσυγχρονιστών, των μεταρρυθμιστών και πάει λέγοντας. Ιστορικά όλες αυτές οι κούφιες ιδεολογικές φενάκες επινοήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν με τη σειρά αντικαθιστώντας κάθε φορά η κάθε μία την προηγούμενη της όταν αυτή είχε απομυθοποιηθεί και είχε καταστεί μισητή στους ψηφοφόρους.(Κάπως έτσι από το Λαϊκό Συναγερμό και την ΕΡΕ φθάσαμε στη ΝΔ των μεταρρυθμιστών του μεσαίου χώρου).
Έτσι και τώρα όταν ο φιλελευθερισμός αποδείχθηκε αναποτελεσματικός, όταν ο νεοφιλελευθερισμός αποδείχθηκε στυγνός και καταπιεστικός και όταν η δεξιά του μεσαίου χώρου ξευτελίσθηκε ως πολυέξοδο και παμφάγο κηφηναριό, επινοήθηκε η σαπουνόφουσκα της «κοινωνικής δεξιάς», πάντα στο πλαίσιο της αντίληψης ότι «το κόμμα είχε καταστεί ένα φθαρμένο προϊόν», που έπρεπε να ανακαινισθεί και να αμπαλαριστεί σε ένα φαντεζί περιτύλιγμα για να μπορέσει να προσελκύσει ξανά «αγοραστές».

Αν και δεν έχει καμία πραγματικά ουσιώδη σημασία, οι έννοιες πολίτης, πολιτεία, πολίτευμα εξάγονται εκ της πόλεως, ήτοι του οικιστικού συγκροτήματος που αποτέλεσε στην αρχαία Ελλάδα τον πυρήνα του κράτους (με την σημερινή έννοια). Μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίοι Ελληνες ταύτιζαν την πόλη με το κράτος και το τελευταίο το αποκαλούσαν πόλιν.
Θεμέλιο όμως της πολιτείας τους ήταν η πόλις, ως οικιστικό συγκρότημα, το οποίο προηγείτο χρονικά "ἡ δέ πολιτεία τῶν τήν πόλιν οἰκούντων ἐστι τάξις της" (Αριστοτέλης: Πολιτικά)