Το μετέωρο βήμα της Αριστεράς.

Εχω πάθει ένα ντουβρουτζά και μία σύγχυση, άνευ προηγουμένου!

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και κόντρα ξανα-μανα διαβάζω τις προτάσεις της Αριστεράς (της γενικότερης Αριστεράς) και άκρη δέν βγάζω.[/size]

Κατ΄αρχάς η επίσημη Αριστερά (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου ποιός θα πρωτοβγάλει τον λαό στους δρόμους.[/size]

Αντισταθείτε, φωνάζει η Αλέκα, και εμπρός όλοι μαζί κάτω απο την σημαία του ΠΑΜΕ να βροντοφωνάξουμε ότι τα κυβερνητικά μέτρα δέν θα περάσουν.

Απο δίπλα και ο ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα της αντίστασης και του δρόμου....

Και τα δύο όμως κόμματα της Αριστεράς δέν βγάζουν τσιμουδιά για το τί πρέπει να γίνει απο δώ και κάτω.

Αντε, σου λέω εγώ, να βγεί όλος, μα όλος, ο λαός στους δρόμους για να σταματήσει τον νεοφιλελεύθερο κατήφορο.

Αντε, σου λέω εγώ, και αφού βγεί ο λαός στους δρόμους, να εξαναγκαστεί η κυβέρνηση σε παραίτηση.

Αντε, σου λέω εγώ, και αφού εξαναγκαστεί η κυβέρνηση σε παραίτηση, να ξανα-ματα-πάμε σε εκλογές.....

Και να βγάλουμε ποιόν και τί ?????

Για την νουδούλα δέν τίθεται λόγος.....τα ίδια θα κάνει και πιθανώς και χειρότερα : υποταγή στην ΕΕ και τις προτάσεις της και πέραν τούτου ουδέν.

Να βγάλουμε το ΚΚΕ....να το βγάλουμε το ριμάδι, αλλά μέχρις στιγμής δέν έχει ρίξει στο τραπέζι κανένα κυβερνητικό σχέδιο, καμιά άλλη κυβερνητική πρόταση ολοκληρωμένη. Κάτι θεωρητικά ουρλιαχτά «κάτω ο καπιταλισμός» (που εμένα προσωπικά με βρίσκουν σύμφωνη) αλλά κανένα, μα κανένα, σχέδιο για το πώς πάνε στο «πάνω ο σοσιαλισμός».

Απο κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ........ψηφίστε εμένα που ξέρω πώς μπορούμε να αντιπαλέψουμε τον καπιταλισμό μέσα όμως στην ευρωπαική ένωση, την οποία ΘΑ αντιστρέψω απο την νεοφιλελεύθερη κατεύθυνσή της και ΘΑ την μετατρέψω σε ευρώπη των λαών.

Μύλος η ιστορία!

Αλλά έχουμε και τους άλλους αριστερούς αυτούς που είτε είναι ανένταχτοι, είτε βρίσκονται μέσα στους κόλπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αγωνίζονται.

Βρε, να μήν βγάζει ο αγώνας, πέραν απο τις σωστές αναλύσεις του άγριου καπιταλισμού, σε τίποτε χειροπιαστό!!!!




«Απέναντι στον παγκόσμιο καπιταλισμό, η αριστερά όλων των τάσεων και αποχρώσεων διεθνώς απέτυχε έως σήμερα να ορθώσει το ανάστημά της και να παλέψει για αντί- συστημική εναλλακτική πορεία. Οι αφελείς απόψεις περί συνταγής Brown ή Obama που θα σταματούσαν την κρίση και μάλιστα προς προοδευτική κατεύθυνση έχουν ήδη διαψευστεί. Μετά από 20 έτη αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των ελίτ, ένα χρόνο αφότου η αναδιανομή εισοδήματος αυτή εντάθηκε διότι ο τραπεζικός τομέας κρίθηκε ως “too big to fail” και άρα χρησιμοποιήθηκαν προς διάσωσή του τα χρήματα των φορολογουμένων, τώρα επιχειρείται τρίτη φάση αναδιανομής πάλι υπέρ των ελίτ, στη βάση της κερδοσκοπίας με τα ομόλογα των κρατών και με στόχο την «εξυγίανση» των δημοσιονομικών των κρατών.

Αποδεικνύεται πλέον ότι δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση μέσα από το ίδιο το σύστημα που δημιούργησε την κρίση. Τουλάχιστον όχι για τους πολλούς, όχι για τους λαούς. Μόνο η οργάνωση μιας ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ απέναντι σε αυτό το σύστημα , με τη δημοκρατική και σοσιαλιστική αριστερά σε μια ΝΕΑ ΗΓΕΜΟΝΙΑ μπορεί να οδηγήσει σε μια ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ τους λαούς ,τις κοινωνίες, τις παραγωγικές οικονομικές δραστηριότητες από το να πληρώσουν ένα δυσβάσταχτο ανθρώπινο, περιβαλλοντολογικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος για την επιβίωση των παγκόσμιων καπιταλιστικών ελίτ.»



Κραυγάζει ο Τζουμάκας στον λόγο του στο Ε.Σ. του ΠΑ.ΣΟ.Κ.!

Μαζί σου φιλαράκι!

Θα μου πείς όμως ποιά στο καλό πρακτικά είναι αυτή η εναλλακτική λύση που θα οδηγήσει σε θετική διέξοδο, ή να το αφήσω καλύτερα ?

Είσαι ηλίθια, μου ανταπαντά και πάλι ο Τζουμάκας, και νά, ξεστραβώσου και δές ποιά είναι αυτή η διέξοδος :



«Ήδη βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις και έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο δρόμων: Ο ένας, εστιασμένος σε ριζοσπαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις οδηγεί με την καθοδηγητική δύναμη μιας ισχυρής κοινωνικής πρωτοπορίας στην οικοδόμηση βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου, κοινωνίας συνοχής, οικονομικής και κοινωνικής δημοκρατίας, στον εμπλουτισμό της πολιτικής δημοκρατίας μέσω της ανατροπής του κατεστημένου συσχετισμού δύναμης και σε ένα ισχυρό λόγο διεθνώς .

Ο άλλος δρόμος, εστιασμένος σε διαχειριστικές, κοντόφθαλμες επιλογές οδηγεί στην εμπέδωση μονεταριστικών και δεξιών αντιλήψεων, σε περαιτέρω αναδιανομή πλούτου από τους λιγότερο προνομιούχους πολίτες προς την άρχουσα τάξη , στην επιβίωση του παρασιτικού και αντί- αναπτυξιακού μοντέλου και εν τέλει στην κυριαρχία κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων που θα οδηγούν σε περαιτέρω κρίσεις το τόπο .»



Μά, πουλάκι μου θα με τρελλάνεις ?

Ποιές είναι αυτές οι ριζοσπαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για την οικοδόμηση βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου κ.λ.π.?????? Ρωτάω εγώ, η αδαής.

Ε, μα εσύ δέν τρώγεσαι με τίποτα καλή μου, ανταπαντά και πάλι ο Τζουμάκας μέσα απο την ίδια ομιλία στο Ε.Σ. του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Πάρτες και ξεστραβώσου για άλλη μιά φορά :



«Το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης όμως πρέπει να αποκτήσει και ισχυρό αναπτυξιακό σκέλος. Είναι απαραίτητο να υλοποιήσουμε τις βαθιές τομές που θα χαράξουν και θα καθοδηγήσουν τη συνολική αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, από νομοθετικής και κοινωνικής απόψεως. Τη νέα κοινωνική- παραγωγική μας ταυτότητα.

1. Πρώτη βαθιά τομή αποτελεί η αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που θα συγκεντροποιήσουν την αγροτική παραγωγή και το απαιτούμενο κεφάλαιο, θα λειτουργούν δημοκρατικά αλλά και επιχειρηματικά, θα εξασφαλίζουν την παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του προϊόντος, θα μειώσουν την εξάρτηση σταδιακά του αγρότη από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, θα δημιουργήσουν τα προϊόντα ετικέτας και εν τέλει θα ωθήσουν σε αλλαγές στις καλλιέργειες όπου αυτές απαιτούνται.

2. Η ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα αποτελεί προτεραιότητα, καθώς κανένα κράτος δεν έχει επιτύχει τη στήριξη μιας σταθερής και μέσο- μακροπρόθεσμης ανάπτυξης χωρίς κάποιες σταθερές βάσεις στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Βασικός πυλώνας για το δευτερογενή τομέα μπορεί να είναι η πράσινη ανάπτυξη διά της παραγωγής των εξαρτημάτων που απαιτούνται για τις ΑΠΕ από βιομηχανίες στη χώρα μας, με την παροχή ισχυρών κινήτρων πολλών ειδών για τέτοιου είδους επενδύσεις. Πιλοτική εφαρμογή του σχεδίου για επιχειρηματικό σύμβουλο από το δημόσιο στον επενδυτή- επιχειρηματία που θα επωμίζεται την ολοκλήρωση των ενεργειών έναρξης της εταιρείας, την παροχή συμβουλών κτλ.

3 Αλλά και στον τριτογενή τομέα βιώνουμε την αναγκαιότητα κομβικών αλλαγών. Η επανάκτηση του δημοσίου ελέγχου τμημάτων του τραπεζικού τομέα και παράλληλα η στροφή στη λογική της λειτουργίας τους είναι κρίσιμη. Ενοποίηση ταχυδρομικού ταμιευτηρίου και ΑΤΕ ούτως ώστε να δημιουργηθεί μια δημόσια τράπεζα με στοιχεία και υπηρεσίας κοινής ωφελείας. Έμφαση στη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων, νέων επιστημόνων, νέων αγροτικών συνεταιρισμών αλλά και φυσικών προσώπων με ευνοϊκότερους σε σχέση με τις άλλες τράπεζες όρους. Παρόμοια επιλογή και σε ό,τι αφορά τη στρατηγική της Εθνικής Τράπεζας.

5. Κίνητρα για την αναδιάταξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες είναι συχνά- όχι πάντα- πολύ μικρές και παρωχημένες για να επιβιώσουν. Νομοσχέδιο για άλλου τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κύρια με συμμετοχή νέων επιστημόνων- πχ. νομικών, λογιστών, γεωπόνων, μηχανικών- που θα αναλάβουν τη δημιουργία των πράσινων γειτονιών. Ο στόχος πρέπει να είναι το σύνολο σχεδόν της πράσινης οικονομίας, πλην της παραγωγής του υλικού να ανατεθεί σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Θα πρόκειται για το μεγαλύτερο σχέδιο αναδιανομής εισοδήματος στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα για ένα εναλλακτικό μοντέλο δόμησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Συνεργασία με επιστημονικά ινστιτούτα ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων.

6. Στις παραδοσιακού τύπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να γίνουν τομές. Πρέπει να διεξαχθεί επιτέλους σοβαρός διάλογος για το πώς από τη μια θα διατηρηθεί και θα επιβιώσει η μικρή επιχείρηση με το δικό της χρώμα αλλά και πως θα ενισχυθεί ούτως ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί υγιώς. Ένας τέτοιος διάλογος συμπεριλαμβάνει ζητήματα από την κατάσταση στα «κέντρα» των πόλεών μας και μάλιστα των μεγάλων έως τις πιθανές συνενώσεις εταιρειών σε ευρύτερο επιχειρηματικό πλαίσιο.

7. Η ατομική άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος πρέπει σταδιακά να τροποποιηθεί προς τη (συν-) εταιρική μορφή άσκησής του, με αντίστοιχη ενίσχυση -πχ. από άποψη φορολογική, υποδομών κτλ- τέτοιων τύπων (συν-) εταιρικής του άσκησης, όπως πχ. για δικηγόρους, μηχανικούς κτλ.

8. Θα πρέπει να υπάρξει διαβούλευση, σφιχτή χρονικά και διαδικαστικά που θα καταλήξει ποιες υπηρεσίες πρέπει να παράσχει ο δημόσιος τομέας- κράτος και οργανωμένη κοινωνία- στους πολίτες, στο πλαίσιο μιας ισχυρής κοινωνίας συνοχής και αλληλεγγύης. Το δημόσιο πρέπει να επανακτήσει και να διατηρήσει το δημόσιο έλεγχο όλων των κρίσιμων κλάδων ή να έχει έστω στρατηγικού χαρακτήρα παρέμβαση σε αυτούς, όπως υποδομές, επικοινωνίες, τραπεζικός τομέας, μεταφορές, έρευνα και τεχνολογία, δυνατότητα αναχρηματοδότησης κρίσιμων μονάδων του πρωτογενούς -συνεταιρισμών-και δευτερογενούς τομέα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει και ιδιωτική παρέμβαση ή συμμετοχή, όχι υπό τη μορφή ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων μονάδων αλλά στρατηγικής συνεργασίας.

9. Εφαρμογή τριετούς πλάνου σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που σχετίζεται με τη συλλογή εσόδων του δημοσίου, πχ. εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία κτλ, κεντρικά και στα υποκαταστήματά του, με μετρήσιμους στόχους που θα δεσμεύουν σε ετήσιο επίπεδο τους διευθυντές, προϊσταμένους και λοιπά διοικητικά στελέχη. Σε περίπτωση επιτυχίας θα πρέπει να υπάρχει απόδοση μπόνους- που θα είναι τμήμα των επιπλέον εσόδων- στους αρμοδίους υπαλλήλους με τη μορφή πχ. της ισόποσης αύξησης του εφάπαξ ή και με απευθείας απόδοση των ποσών αυτών. Σε περίπτωση αποτυχίας διοικητικές αλλαγές και ποινολόγιο.

10. Κοινωνικός διάλογος για τη νεολαία δίπλα στις υπόλοιπες πτυχές του ευρύτερο κοινωνικού διαλόγου. Είναι απολύτως κρίσιμο να δει κανείς πως θα αξιοποιηθεί το νέο δυναμικό σε όλα τα επίπεδα, της χώρας μας.

11. Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου που θα περιέλθει εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο ενός ενιαίου δημόσιου οργανισμού. Με εκτιμώμενη αξία 300 δις. ευρώ- βάσει αντικειμενικών αξιών- πρέπει καταρχήν να χρησιμοποιηθεί ως προίκα των ασφαλιστικών ταμείων. Τμήματα της δημόσιας περιουσίας θα μπορούσαν να τιτλοποιηθούν και εν γένει η αξιοποίησή της θα μπορούσε να επιφέρει τεράστια έσοδα.

12. Σε επίπεδο ΟΝΕ και ΕΕ μπορούμε και πρέπει να παλέψουμε για ορισμένες κρίσιμες τομές. Συμμαχία των χωρών του νότου αλλά και ευρύτερα απέναντι στο μονεταρισμό και το σκληρό ευρώ. Πρέπει να τεθεί το αίτημα της ανάληψης του ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας των κρατών μελών της ΕΕ αποκλειστικά και μόνο από την ΕΚΤ ή από άλλο ειδικό προς τούτο φορέα της ΕΕ, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με την αποδοχή των ομολόγων τους από την ίδια την ΕΚΤ ως εγγυήσεων. Πρέπει να δοθεί μάχη για το ευρώ- ομόλογο. Πρέπει να διεκδικηθεί από την ΕΕ η εξαίρεση από τον υπολογισμό του ελλείμματος και του χρέους εξ ολοκλήρου ή έως και για κάποια χρόνια μετά την τέλεση της δαπάνης, περιοριστικά αναφερόμενων δαπάνες, για σκοπούς που μεσοπρόθεσμα οδηγούν στη δημοσιονομική εξυγίανση, όπως είναι πχ. η μηχανοργάνωση του δημοσίου τομέα. Επιπρόσθετα πρέπει να διεκδικηθεί η έκπτωση κοινωνικών δαπανών κρίσιμων για την κοινωνική συνοχή από τους όρους του Μάαστριχτ, τουλάχιστον όσο εξελίσσεται η κρίση. Θεσμοί δημοκρατικής οικονομικής διακυβέρνησης. Άνοιγμα της ΕΕ στις χώρες του BRIC και αυτονόμηση από τη μονόπλευρη δέσμευση στις ΗΠΑ.

13. Πρέπει και ως χώρα να αποδυθούμε σε μια προσπάθεια δόμησης ευρύτερων συμμαχιών, ξεκινώντας από το μεσογειακό νότο, επεκτεινόμενοι στις χώρες του BRIC, στα κράτη της Λ. Αμερικής και στα αραβικά κράτη. Η Ελλάδα πρέπει μέσα στην κρίση να πετύχει την ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της.

14. Στο επίπεδο της κρατικής δομής, το σχέδιο «Καλλικράτης» συνιστά μια αφετηρία για την αλλαγή της δομής της κρατικής διοίκησης πρέπει όμως να συνδυαστεί με από-γραφειοκρατικοποίηση και συνολικές τομές υπέρ της διαφάνειας και της αποδοτικής λειτουργίας του δημοσίου σε κάθε τομέα. Απαιτούνται επαναστατικές αλλαγές στη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών, βάσει αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών. Με ενδιάμεσο σταθμό μια βαθιά συνταγματική, αναθεωρητική τομή να ενισχύσουμε το πολίτευμά μας με άμεση λαϊκή συμμετοχή και θεσμούς κοινωνικοοικονομικής δημοκρατίας.

Συμπερασματικά, η γραμμή ότι η Ελλάδα δε θα γίνει Ιρλανδία πρέπει να υπηρετηθεί ορθά και με αποτελεσματικότητα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και από κάποιους κρίσιμους κοινωνικούς εταίρους................»



Τώρα πάει, τον ντουβρουτζά και την σύγχυση τα έπαθα, δέν το γλίτωσα!

1. Ποιός στο καλό έκανε αυτό το μονεταριστικό «πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης» χωρίς κανένα, μα κανένα σχέδιο ανάπτυξης ? Εγώ, ο φούφουτος, ή η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, που εσύ υποστηρίζεις ?

2. Αυτό το σχέδιο Καλλικράτης, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ συνδυάστηκε με απο-γραφειοκρατικοποίηση, ούτε και με επαναστατικές αλλαγές με ΑΜΕΣΟ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ διαδιακασίες, ούτε και με μιά βαθιά συνταγματική, αναθεωρητική τομή ενίσχυσης του ελληνικού πολιτεύματος για άμεση λαική συμμετοχή και κοινωνικο-οικονομική δημοκρατία, ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΨΗΦΙΣΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΕΙ ????? Εγώ, ο φούφουτος, ή εσείς και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ?????

3. Αμ η πάλη εντός της ΕΕ για την επικράτηση των σοσιαλιστικών ιδεών και των σοσιαλιστών ηγετών, τί σου λέει ? Εμένα μου λέει «τρίχες»! Δέν τους στείλαμε στα ευρωβουλευτοέδρανα, και όχι μόνον, για να αντιστρέψουν και να αντιπαλέψουν τους νεοφιλελεύθερους φιλελεύθερους ? Τούς στείλαμε, εδώ και δεκαετίες. Τί κάνανε αυτοί ? Μεταλαχθήκανε απο σοσιαλιστές σε σοσιαλ-νεοφιλελεύθερους! Πόσο ακόμα θα προπαγανδίζω το παραμυθάκι της πάλης, που οι ίδιοι μετέτρεψαν με την θέλησή τους σε αλλαξοκωλιές ?

4. Να μήν σταθώ (μία-μία) και στις 14 προτάσεις που κάνει ο Τζουμάκας, πρώτον γιατί θα μακρυγορήσω υπερβολικά, δεύτερον γιατί σε άλλες θα συμφωνήσω και σε άλλες όχι, και τρίτον και σημαντικότερον γιατί όλες αυτές οι προτάσεις για να υλοποιηθούν απαιτούν χρήμα και χρόνο. « Το πρόβλημα της χώρας δέν ειναι δανειακό αλλά υφεσιακό» αναφωνεί ο Τζουμάκας, σε αντίθεση με το κατακαημένο Σαχινίδη που είπε στην Βουλή το αντίστροφο. Ελα μου ντέ όμως που ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!!!! Και είναι και τα δύο, γιατί για να κάνεις αναπτυξιακές πολιτικές (μονόδρομος για να αντικρούσεις την ύφεση και νάχεις για να κλείσεις τα ελλείματα) είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να δίνεις το 80% των ΠΡΟΣΔΟΚΟΜΕΝΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΣΟΥ για να αποπληρώνεις τους τόκους, τα τοκοχρεωλύσια και πάει λέγοντας. Και όταν λέμε προσδοκόμενα έσοδα δέν το εννούμε ακριβώς, γιατί το ΑΕΠ κατρακυλάει στον καιάδα και γυρισμό δέν έχει, οπότε μάλλον το προσδοκόμενον πήγε βόλτα στην καφετζού, την χειρομαντού κ.λ.π.

Υπάρχει όμως και η άλλη ανένταχτη Αριστερά που δίνει απάντηση σε αυτό το πρόβλημα.

Να δούμε λιγάκι τί λέει :



Απόσπασμα απο το κείμενο του Δ. Καραμήτσα με τίτλο «Οικονομία χωρίς χρήμα»

«.....Η μία θεώρηση της λύσης για το πρόβλημα είναι να πάρουμε ως λαοί δανεικά και να μην τα αποπληρώσουμε. Η λύση χωλαίνει στην θεωρητική της βάση, διότι δεν αντικαθιστά, δεν καταργεί την αξία του χρήματος (το αντίθετο) και στην πρακτική της βάση, καθώς η εμπειρία δείχνει ότι οι καπιταλιστές και τα κράτη όργανά τους έχουν βρει μια σειρά από ζωώδεις τρόπους για να επιβάλουν την θέλησή τους (πόλεμοι, εμπάργκο, στερήσεις, ασθένειες, κακουχίες, δολοφονίες, εμφύλιοι, ανατροπές …).

Η άλλη λύση, ίσως η μοναδική για την ανθρωπότητα, είναι αυτή που έχω προτείνει, η λύση που έχει να κάνει με την κατανόηση του ανθρωπίνου είδους και την εξυπηρέτηση των βιοτικών του αναγκών, η κατάργηση των επίπλαστων αξιών και υπεραξιών και η πραγματιστική καθιέρωση της χρήσης – απόλαυσης των βιοτικών αναγκών. Αυτό στην οικονομία μιας κοινωνίας, καθώς γνωρίζουμε τον μοναδικό βέβαιο σκοπό του δανειστή: το κέρδος, έχει το ουσιαστικό και χειροπιαστό της αποτέλεσμα.

Δεν προτείνω βέβαια την επαναφορά της ανταλλακτικής οικονομίας, γιατί είναι και αυτή μια οικονομία των αξιών και των υπεραξιών., είναι μια οικονομία που περιέχει την πλαστότητα, την πλαστογραφία πραγματικών, των γνήσιων βιοτικών αναγκών, της εξουσιαστικής επιβολής και της εκμετάλλευσης των βιοτικών αναγκών (ακόμα και την δημιουργία τεχνητών αναγκών και αξιών). Προτείνω την κοινωνική οικονομία των βιοτικών αναγκών όπως την έχω αναλύσει και εκθέσει. Προτείνω σχηματικά την εργασία για την κάλυψή τους και το αυτονόητο, αυτόθροο δικαίωμα του κοινωνού – ανθρώπου, κάθε ανθρώπου στην βεβαιότητα της κάλυψής τους, Αυτή είναι η οικονομία του ανθρώπου, η οικονομία της ουσίας και της ανθρώπινης απελευθέρωσης, της πραγματικής προόδου του ανθρώπινου είδους.

Στην τακτική αυτή, περά από την συνειδητοποίηση του λαού μας με την διδαχή του, δύο είναι οι βασικοί άξονες:

- Η πολύπλευρη παραγωγική επάρκεια και αυτάρκεια, ιδίως των πραγματικών βασικών βιοτικών αναγκών και

- Η μείωση της χρήσης του χρήματος, χωρίς τούτο να προκαλεί στους ανθρώπους ελλείμματα και στερήσεις βιοτικών αναγκών και αγαθών.

Την πρώτη την έχω αναλύσει ήδη και περιλαμβάνει μια σειρά από πολιτικές παραγωγικής αυτάρκειας της χώρας, σχεδιασμού της παραγωγής και των διαδικασιών της, παραγωγικής τομής - αναδιάταξης του προσανατολισμού των ανθρώπων στην παραγωγή. Ολες οι λύσεις ξεκινούν από την θεωρία των βιοτικών αναγκών: την συνειδητοποίησή τους και το δικαίωμα όλων στην απόλαυσή τους. Το δικαίωμα αυτό, αυτονόητο δικαίωμα ενός ανθρώπου που μετέχει σε μία κοινωνία που έχει ξεφύγει από την βαρβαρότητα της ζούγκλας, συναρτάται με την παραγωγική εργασία και απεξαρτάται από την χρήση χρήματος. Μια απλή λύση, μια μηχανή που διανέμει είδη (π.χ. μήλα ή ψωμί που παράγεται από Ελληνες) με την χρήση απλά μιας κάρτας που κατέχει κάθε εργαζόμενος άνθρωπος και θεσπίζονται ως βιοτική ανάγκη που έχουν δικαίωμα ίσης ελεύθερης κοινωνικής απόλαυσης όλοι, όχι μόνο απεξαρτά κάποιους ανθρώπους από την παροχή των σχετικών υπηρεσιών και τους τοποθετεί στην παραγωγή (όπερ σημαίνει μεγαλύτερες παραγωγικές δυνατότητες και λιγότερο χρόνο εργασία ςγια όλους), αλλά και περιορίζει την ανάγκη χρήσης χρήματος. Απεξαρτά την κοινωνία από τον επαίσχυντο φόρο υποτέλειας στους κατόχους του χρήματος.

Εχω αναλύσει σε πολλά κείμενά μου τις επιμέρους συνθήκες και λειτουργίες του συστήματος κοινωνικής οικονομίας των βιοτικών αναγκών και πως η ανθρώπινη δραστηριότητα και τα αποτελέσματά της ανήκουν στις κοινωνίες, σε όλους και όχι σε ελάχιστους. Ας αρχίσουμε να θέτουμε τις βάσεις για μία τέτοια οικονομία, ας αρχίσουμε να θεωρούμε κάποια αγαθά βιοτικές ανάγκες τις οποίες πρέπει να απολαμβάνουν όλοι, χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα. Θα είναι ένα καλό ξεκίνημα.



- Η μείωση της χρήσης του χρήματος είναι ένας επίσης βασικός όρος. Ο πληθωρισμός που είναι στην πραγματικότητα η υπερβολική χρήση – ανάγκη χρήματος σε σχέση με τα αγαθά στα οποία αντιστοιχεί, είναι μια τακτική που χρησιμοποιεί συνεχώς το κεφάλαιο για να επεκτείνει την ισχύ του απέναντι στους απλούς ανθρώπους και να πουλάει περισσότερο και ακριβότερο χρήμα. Εάν η απαράδεκτη κοινωνικά «ελευθερία της αγοράς», η συνεχής κλοπή τιθασσευόταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εάν επερχόταν μία ισορροπία αξιών θεσπισμένη από την κοινωνία, είναι βέβαιο ότι η χρήση ολοένα και περισσότερου χρήματος, που προβάλει σήμερα ως ανάγκη για την κάλυψη βιοτικών αναγκών, θα πάγωνε και θα μπορούσε να μειωθεί. Η μείωση της χρηματικής αξίας των αγαθών και ο κοινωνικός ελεγχός της, θα προκαλούσε αυτονόητα, στους ανθρώπους και στο κράτος μικρότερες ανάγκες χρήσης χρήματος για οτιδήποτε, κατά συνέπεια και δανεισμού. Είναι σαφές ότι οι θεωρίες περί ύφεσης, που σκόπιμα έχουν καλλιεργήσει οι κεφαλαιούχοι και σκόπιμα έχουν προκαλέσει τα σχετικά παραδείγματα, με ελεγχόμενα στημένα πειράματα στον εαυτό τους ή σε θύματά τους που διοικούνται από ξεπουλημένους σε αυτούς, δεν πείθουν, αλλά χρησιμοποιούνται σκόπιμα για να σηματοδοτήσουν την ανάγκη χρήσης (δανεικού) χρήματος. Είναι σαφές ότι οι θεωρίες περί ύφεσης αφορούν μόνο το πλαίσιο λειτουργίας του δικού τους καπιταλισμού και θίγουν μόνο τα συμφέροντά τους και όχι τα συμφέροντα των λαών. Η οικονομία μιας κοινωνίας στην πραγματικότητα δεν πρέπει να εξαρτάται από το χρήμα και μπορεί να υπάρξει οικονομία χωρίς αυτό.

Μια οικονομία που παράγει αγαθά και τα μοιράζει σε όλους … αυτός είναι ο σκοπός μιας κοινωνίας, για αυτό δημιουργήθηκε και προς αυτό πρέπει να πορευθεί !!!.»




Πέρα απο την γενικότερη σοσιαλιστική κατεύθυνση που σφραγίζει κάθε κείμενο του Καραμήτσα (εξ ου και η δική μου συμπαράταξη μαζί του), θα πρέπει, κατα την γνώμη μου, να εξετάσουμε ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑ, δεδομένου ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι δομημένη στο χρήμα.

Την λύση να παίρνουμε δανεικά και να μήν τα αποπληρώνουμε δέν την προκρίνει, γιατί αυτή καθεαυτή δέν καταργεί την λειτουργία της οικονομίας ΜΕ χρήμα.

Σωστά (θεωρητικά βέβαια), αλλά είναι επίσης αφοπλιστικά δεδομένο ότι τα δάνεια που αποπληρώνουμε σήμερα είναι εις χρήμα, και επίσης δεδομένο είναι ότι αδυνατούμε να τα αποπληρώσουμε εάν δέν πάρουμε δάνεια πάλι ΜΕ χρήμα.

Σε αυτό το κρίσιμο και μεταβατικό στάδιο απο την οικονομία με χρήμα στην οικονομία χωρίς χρήμα, τί ακριβώς θα κάνουμε απάντηση δέν δίδεται.

Τί προτείνει ο Δημήτρης ?

Προτείνει την κοινωνική οικονομία των βιοτικών αναγκών και θέτει δύο προυποθέσεις-κλειδιά για την υλοποίησή της. Ποιά είναι αυτά ? Η πολύπλευρη αυτάρκεια και επάρκεια στα είδη βιωτικής ανάγκης και η σταδιακή μείωση της χρήσης του χρήματος, χωρίς βεβαίως αυτό να δημιουργεί στερήσεις στους Πολίτες.

Κατ΄αρχάς στο ΚΡΙΣΙΜΟ σημείο που βρίσκεται ΣΗΜΕΡΑ η ελληνική οικονομία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ούτε αυτάρκεια ούτε και επάρκεια. Εάν, υποθετικά πάντα, θεωρήσουμε ώς δεδομένο (που δέν είναι, αλλά λέμε τώρα άν.....) τον προσανατολισμό της ηγεσίας του ελληνικού λαού σε τέτοιες μορφές οικονομικής δομής, μέχρι να αποκτήσουμε την επάρκεια και την αυτάρκεια τί ακριβώς θα κάνει ο ελληνικός λαός ?????

Δηλαδή, μέχρι να μπορέσουν να κτιστούν οι υποδομές της επάρκειας και της αυτάρκειας (ομού μετα των επενδύσεων εις χρήμα που θα χρειαστεί για να κτιστούν αυτές οι υποδομές), ο ελληνικός λαός δέν θα πρέπει να δανειστεί απο κάπου, μιάς και το ΑΕΠ του δέν του φτάνει για να κτίζει και ταυτοχρόνως να αποπληρώνει παλαιότερα δάνεια ???????

Ούτε εδώ απάντηση δίδεται.

Εν ολίγοις και για να μήν πολυλογώ, έχουν γραφτεί πάρα πολλά κείμενα απο πολλούς σημερινούς αριστερούς και σοσιαλιστές για την σοσιαλιστική κοινωνία και οικονομία του οράματός μας. Πολλά είναι σωστά και πολλά τίθενται στο τραπέζι ώς ορθός πειραματισμός, αλλά φυσικά αυτό δέν έχει και ιδιαίτερη σημασία γιατί όταν προσπαθείς να κτίσεις κάτι εντελώς καινούριο είναι σαφές ότι θα πειραματισθείς κιόλας.

Εκείνο όμως πού δέν έχει γίνει συνείδηση απο πολλούς αριστερούς, ανένταχτους και ενταγμένους, είναι το ότι ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ! Εκεί υπάρχει κενό, εκεί υπάρχει σιωπή!

Πιστεύω όμως ακράδαντα (και με τα λίγα οικονομικά που ξέρω....) ότι εάν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και είσαι δεμένος στο άρμα νομίσματος, που την τύχη του και την πορεία του την καθορίζουν άλλοι λαοί και καθόλου ο δικός σου, όχι μόνο δέν μπορείς να κτίσεις καμία οικονομία χωρίς χρήμα αλλά αντίθετα εξαναγκαστικά σε σπρώχνουν να κτίσεις οικονομία βουτηγμένη πλήρως στο χρήμα, και γυρισμό δέν έχεις.

Φυσικότατα απο μόνη της η νομισματική ελευθερία δέν λέει τίποτα, άν δέν γίνεται και επικίνδυνη για την επιβίωσή σου σάν λαός.

Υπάρχουν και άλλα πολλά εργαλεία που μπορείς να χρησιμοποιήσεις ώς κράτος, όπως η κήρυξη στάσης πληρωμών πρός τους δανειστές πάσης φύσεως, η εθνικοποίηση των τραπεζών (άν όχι όλων πάντως σίγουρα της κεντρικής τράπεζας), ο έλεγχος της κίνησης των κεφαλαίων, ο εξορθολογισμός της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης (δέν το συζητώ) κ.λ.π. που πρός το παρόν έρχονται σε μένα, την απλή λαικιά, στο κεφάλι και που σίγουρα θα έχουν στο δικό τους το κεφάλι οι οικονομολόγοι με περγαμηνές διεθνούς κύρους.

Αλλά και πάλι, άς αφήσουμε πρός στιγμήν κάθε νομισματική ελευθερία και άς αποδεχτούμε το ευρώ και την ευρωζώνη σάν νομοτελειακά.

Θα μου πεί κάποιος πώς θα αντιπαλέψει η Ελλαδίτσα τους νόμους της ευρωζώνης ? Γιατί η ευρωζώνη δέν έχει νόμους και κανόνες όσον αφορά τη βοήθεια στις προβληματικές χώρες. Εχει όμως και νόμους και κανόνες για να προασπιστεί την ελευθερία της αγοράς (βλέπε ελευθερία πολυεθνικών, μονοπωλίων, ολιγοπωλίων και πάει λέγοντας).

Εκεί τί γίνεται ? Πώς θα κάνεις το καθοριστικό βήμα να κτίσεις την δική σου ανεξάρτητη οικονομία, όντας μέσα στην ευρωζώνη και τους κανόνες της ? Νομίζεις ότι θα σου επιτρέψουν να κάνεις οποιοδήποτε τέτοιο βήμα μέσα στην δική τους αυλή και μέσα στην ελευθερία της δικής τους αγοράς? Ε, καλά.....ηλίθιοι δέν είναι!

Πάντως, πάνω απ΄όλα και πρώτα απ΄όλα, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ είναι η θέληση του εν γένει πολιτικού προσωπικού για μεταβατικά στάδια με στόχο την σοσιαλιστική οικονομία.

Αυτό δέν είναι μόνο βασικό, δέν είναι μόνο κυρίαρχο, αλλά και εντελώς καθοριστικό για να κάνει ένας λαός το μετέωρο βήμα, όχι του πελαργού, αλλά της σοσιαλιστικής οικονομίας.

Αμα το θέλανε και το μελετάγανε το θεματάκι, ήδη τις λύσεις θα τις είχαν βρεί.

Το θέλουνε όμως ?

Πάω στοίχημα πώς όχι!

Και θάναι σίγουρα και το μοναδικό στοίχημα, που θα χαρώ υπερβολικά να χάσω.[/size][/b]

Θα έλεγα ότι το άρθρο της Πούπας είναι μια πραγματική μελέτη που θίγει ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Προσωπικά την συγχαίρω όχι μόνο για τους διαλόγους μας και τα κείμενά της, αλλά και για το ευρύτερο επίπεδο διανόησης που διαθέτει.
Ολοι όμως έχουμε και "ελαττώματα". Της Πούπας το "ελάττωμα" είναι ό,τι ξεχνάει εύκολα (μην το πάρεις ως επίθεση, το ίδιο "ελάττωμα" έχω και εγώ).
Ξεχνάει όμως η Πούπα, πράγματα που επί έτη έχουμε συζητήσει δημόσια - διαδικτυακά και όσα έχει προσφέρει η ίδια και ως λύσεις στο πλαίσιο του μεταβατικού σταδίου.
Πριν από όλα όμως βρίσκομαι στην ανάγκη να επισημάνω κάποια πράγματα:
α. Οτι "εμείς" έχουμε όχι απλά εναλλακτικό, αλλά άλλο και πραγματικό μοντέλο.
β. Οτι ο Τζουμάκας διαβάζοντας Νάσο (Στοχασμός - Πολιτική) και άλλα blogs (π.χ. Σίβυλλα, Λημέρι, Ανεμος), όπου δημοσιεύονται τα άρθρα μου (που στην πραγματικότητα είναι άρθρα πολλών από εμάς που μετέχουμε στον προβληματισμό και στην σκέψη του διαλόγου), έχει πάρει πολλές από τις προτάσεις μας και έχει μπει στο νόημα. Υπάρχει βεβαίως η υποψία της νόσφισης, κάτι που για πολλούς στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι προσωπικό άθλημα ... .
γ. Οτι προσπάθησα με το πιο πάνω κείμενο (και αρκετά αντίστοιχα και ακόμα πιο αναλυτικά) να δώσω ένα ορατό και υλοποιήσιμο φιλοσοφικό και πολιτικό κοινωνικό στόχο. Γενικά, προσπάθησα να απαντήσω και σε φιλοσοφικά ερωτήματα που ήταν άλυτα ή ατελώς λυμμένα. Υπάρχει όμως ο στόχος και έχει περιγραφεί επαρκώς. Μένει ο δρόμος, αυτό που η Πούπα και όλοι μας αποκαλούμε μεταβατικό στάδιο.

Το "μεταβατικό στάδιο"
Πιστεύω ότι τα περισσότερα πράγματα από όσα έχουμε συζητήσει και τις περισσότερες φορές συνδιαμορφώσει αποτελούν "μεταβατικές λύσεις". Ενας πρώτος συνοπτικός, αλλά παράλληλα ολοκληρωμένος μεταβατικός λόγος υπάρχει στο λεγόμενο "ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου". Εκεί τίθενται ολοκληρωμένες πολιτικές μετάβασης στηριγμένες στην δημοκρατία και τον σοσιαλισμό.
Ομως και επιμέρους και ειδικότερα έχουν τεθεί πολιτικές προτάσεις μεταβατικού χαρακτήρα. Δεν τις θυμάμαι και εγώ όλες όμως πρόχειρα θα αναφέρω τις προτάσεις για την γνώση ως μοχλό ανάπτυξης, για την παιδεία, για το ασφαλιστικό, για την διαφάνεια, το αγροτικό ζήτημα, την φορολόγηση, την ενέργεια, τις τιμές, τις "ανεξάρτητες αρχές", τις ΔΕΚΟ κ.α. .
Το σημαντικότερο όμως μεταβατικό μοντέλλο είναι αυτό που νοσφίστηκε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλάζοντας την πρόταση για το "σουηδικό μοντέλλο" και μιλώντας για ελληνικά προϊόντα με την δική τους ιδιοαξία (το "ελληνικό μοντέλλο"). Μεταξύ των αναλυτικών κειμένων που έχω γράψει ενθυμούμαι πρόχειρα το κείμενο: "Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανθρώπου στην οικονομική του διάσταση" (εάν θυμάμαι καλά τον τίτλο), αλλά και άλλα κείμενα που αποτελούν αποτέλεσμα πνευματικών αναζητήσεων με πολλούς συντρόφους από τους ηλεκτρονικούς διαλόγους μας (και βεβαίως και της Πούπας). Στα κείμενα αυτά υπάρχει σαφής η αποτύπωση της πορείας προς τον στόχο από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος με βάση την δημοκρατία, τον σοσιαλισμό, το πρότυπο κοινωνικής δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης.
Βλέπεται ότι δεν απαντώ με την "εύκολη" απάντηση, αυτή που γκρεμίζει συθέμελα ένα σύστημα χωρίς μεταβατικά στάδια: την επανάσταση. Υπενθυμίζω όμως ότι υπάρχει και αυτή.

Ψάχνοντας στο φόρουμ μας βρήκα και ένα ακόμα κείμενο με αρκετές παραπομπές σε άλλα : ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ https://dialogos-koinonia.forumgreek.com/forum-f8/topic-t142.htm

Κάτσε λίγο για να καταλαβαινόμαστε.....

Κατ΄αρχάς το ξέρεις πώς έχω διαβάσει όλα σου τα κείμενα.
Αυτό βέβαια σαφώς και δέν σημαίνει ότι μπορεί και να μήν ξεχνάω (οπότε γιατί να παρεξηγηθώ)

Εδώ και τώρα όμως, σήμερα, ζούμε μια συγκεκριμένη κατάσταση και χρειάζεται να γίνουν κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις (φυσικά απο αυτούς που θέλουν να λέγονται σοσιαλιστές γιατί για τους άλλους τα ξέρουμε τί κινήσεις κάνουν....)

Χρειάζεται ή δέν χρειάζεται να δανειστεί η χώρα ?
Και άν χρειάζεται απο ποιούς θα πάρει τα δάνεια που χρειάζεται ?
Και τα δανεια που θα πάρει τί θα τα κάνει ?

Αμα θέλεις δώσε τις απαντήσεις σου

Προσωπικά τις απαντήσεις μου τις έδωσα πολλαπλώς σε τρείς τουλάχιστον θεματικές μηδέ τούτης εξαιρουμένης (και μέσω των απαντήσεών μου στον Τζουμάκα, πάλι θα τις βρείς....)

Α. Νόμισα ότι το άρθρο αναφερόταν σε γενικές πολιτικές κινήσεις και όχι σε κινήσεις αντιμετώπισης "επείγουσας" κατάστασης.
Β. Οπως είδατε το έλλειμμα μειώνεται αλματωδώς ... .
Γ. Στο θέμα της νομισματικής πολιτικής τίποτα δεν μας σώζει από τους καπιταλιστές. Η δραχμή είναι μία λύση και είμαι υπερ της νομισματικής αυτονομίας μέχρι να υπάρξει κατάργηση του νομίσματος ... . Ομως η δραχμή και οποιοδήποτε νόμισμα σε μία καπιταλιστική λειτουργία της οικονομίας εξακολουθεί να είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να προστατεύσει αυτόν που δεν το έχει ή το χρειάζεται. Η υπερτίμηση της δραχμής σε σχέση με το Ευρώ θα δημιουργούσε πόλεμο από τους πιστωτές και κανείς δεν θα την δεχόταν. Η υποτίμηση της δραχμής θα διόγκωνε το χρέος και θα ήταν ανταγωνιστικά αστεία, αφού η χώρα δεν παράγει τίποτα για να το πουλήσει με καλύτερους όρους.
Δ. Εάν δεν πληρώσουμε τα δάνεια θα αρχίσουν οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ε. Οι λύσεις που προτείνω, αυτές που έπρεπε "να έχουν γίνει χθές" , δεν χρειάζονται ούτε έξοδα, ούτε δάνεια, ούτε πιστώσεις. Οικονομία χωρίς χρήμα είναι και ποντάρουν στον μετασχηματισμό της λειτουργίας του κράτους και των δομών της δημ. διοίκησης και στην κάλυψη πολλών θεμάτων μέσω της δημοκρατικής συμμετοχής. Μήπως, για παράδειγμα, γνωρίζετε πόσα δις πληρώνει ετησίως το ελληνικό δημόσιο για αστείες μελέτες έργων ;
στ. Το ΕΑΜ Β' είναι πολιτικό κόμμα και ο Τραϊανός αρχηγός του. Είδα ότι έχει γράψει πολλά βιβλία σχετικά με διάφορες "συνομωσίες". Καλός φαίνεται, αλλά όταν άνοιξα το κεφάλαιο περί "υδροχοϊσμού" μου προκλήθηκε απογοήτευση.
ζ. Για τα δάνεια που γράφεις, ας σταματήσουν τα δημόσια έργα για κάποια χρόνια. Ετσι και αλλιώς το 70% πάει πλέον σε ξένες εταιρείες. Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι χώρα εργολάβων και εργολαβιών.

Οι "σοσιαλιστές" όφειλαν να έχουν ακολουθήσει τις προτάσεις που έχουμε κάνει. Δεν υπάρχει ούτε άλλος τρόπος, ούτε άλλη διέξοδος.

ΘΑ φέρω ένα παράδειγμα: Το λεμόνι φέτος μένει απούλητο. Ποιό είναι το κόστος να βάλει το κράτος το Γ.Χ.Κ. να εξετάσει λεμόνια ελληνικά και από άλλες χώρες για την οξύτητα και το άρωμα ; Τα αποτελέσματα από την μελέτη εύκολα μπορεί να τα προβάλλει από το διαδίκτυο. Κόστος σχεδόν 0 . Προσδοκώμενο κέρδος περίπου 500.000.000 Ευρώ. Αλλά όταν ψηφίζουμε ζώα καλά να πάθουμε.

Με είκοσι κινησούλες τέτοιες μαζεύεις τα ελλείμματά σου και φέρνεις χρήμα στην χώρα μέσα σε 5-6 μήνες.
Είπαμε, μιλάμε για ζώα ... .
Υπόψιν ότι φέτος τα λεμόνια των μισών παραγωγών χωρών καταστράφηκαν από τον πάγο ... .Ας στείλουμε και κανένα καράβι βοήθεια σε φτωχές χώρες και το ναύλο θα το βγάλουμε με έρανο ... .
Λύσεις που καταξιώνουν υπάρχουν επίσης ... .

και μην με τσιγκλάτε κι άλλο, δεν γράφω πολλά γιατί με έχουν κατακλέψει και εμένα και εσας ... .
Νοιώθω πολύ θυμωμένος.