ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Τόπος διαλόγου για τις αγωνίες και την έκφραση της κοινωνίας
 
ΦόρουμΦόρουμ  Πόρταλ*Πόρταλ*  ΕικονοθήκηΕικονοθήκη  ΑναζήτησηΑναζήτηση  Latest imagesLatest images  ΕγγραφήΕγγραφή  ΣύνδεσηΣύνδεση  
Παρόμοια θέματα
1-1-4 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 
Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση
ΜΕΤΡΗΤΗΣ HITS

Study English
ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

WOWZIO

 

 ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
DimKaramitsas

DimKaramitsas



ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ   ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ EmptyΣαβ Απρ 17, 2010 9:28 am

ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αναδημοσίευση παλαιότερου κειμένου

Κατηγορίες: ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΠΑΙΔΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΜΜΑΤΑ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΚΟΜΜΑΤΑ — dimkaramitsas @ 1:16 μμ
Tags: ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΓΝΩΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ



ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ή ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ



Α. Αναρωτιέμαι για το σήμερα και για το αύριο.

Αναρωτιέμαι, ο τόπος αυτό,ς ο παραμελημένος, ο τόπος με το παραγωγικό έλλειμμα, ο παραδομένος στην ξένη και την ντόπια ολιγαρχία έχει μέλλον; Μπορεί να ξαναέχει μέλλον;

Αν δεν πίστευα τίποτα για το μέλλον δεν θα έγραφα τίποτα, θα σιωπούσα … .

Α1. Το ξεκαθαρίζω από την αρχή, δεν πιστεύω στον καπιταλισμό, πιστεύω στον άνθρωπο και στις κοινωνίες ισότητας, πιστεύω στην κοινωνική οικονομία και στην δημοκρατία.

Οσα γράφω δεν θέλω και δεν μπορούν να αποτελέσουν ανάπτυξη για τους λίγους.

Η ανάπτυξη για τους λίγους προκαλεί τις ανισότητες και την απανθρωπιά, προκαλεί την εξάρτηση της κοινωνίας από λίγους, από ολιγαρχίες.. Η ανάπτυξη πρέπει να υπάρξει με όλους μας κυρίους και συντελεστές.



Α2. Δεν μπορεί ένας ολόκληρος λαός, μια ολόκληρη κοινωνία να εξαρτά την παραγωγική της πρόοδο, την ίδια την παραγωγική της ανάπτυξη και ταυτότητα από το πότε και εάν κάποιος ή κάποιοι συγκεκριμένοι επενδυτές θα δεήσουν να προβούν σε κερδοσκοπική «επένδυση» σε κάποιο τομέα της οικονομίας και της παραγωγής. Πολλώ μάλλον δεν μπορεί το παραγόμενο προϊόν, η παραγωγική κατεύθυνση, η επιτυχία κατά την υλοποίηση να εξαρτάται από τις διαθέσεις κάποιου ιδιώτη. Δεν μπορεί ολόκληροι τομείς τις οικονομίας με δυνατότητες να αναμένουν την κερδοσκοπική πρόθεση του επενδυτή «μεσσία». Αυτό σημαίνει συνολική εξάρτηση της κοινωνίας από την διάθεση και την κερδοσκοπική πρόθεση κάποιων ελαχίστων, μιας ολιγαρχίας ατομιστών. Σημαίνει την εγκαθίδρυση μιας σκληρής κερδοσκοπικής ολιγαρχίας και περαιτέρω ενίσχυση των ατομικοτήτων ισχύος έναντι του κοινωνικού συνόλου. Για αυτό τα θεωρήματα περί αποχής του κράτους από το παραγωγικό γίγνεσθαι είναι ενάντια στην υπόθεση που λέγεται αγώνας για δημοκρατία, αγώνας για κοινωνική συνολική πρόοδο και χειραφέτηση, αγώνας για την κοινωνική οικονομία και τον σοσιαλισμό.

Στο υπάρχον σύστημα η ίδια η κοινωνία επιδοτεί τις ολιγαρχίες για την δημιουργία μονάδων παραγωγής ή παροχής υπηρεσιών, εγκαθιδρύει σχέσεις εμφανούς ανθρώπινης εξάρτησης (όπως είναι η σχέση εξαρτημένης εργασίας με όσα αυτή συνεπάγεται), αλλά και αφανούς εξάρτησης του κοινωνικού συνόλου (τόσο στην αμιγώς οικονομική διάσταση, όσο και σε αυτό που ονομάζουμε «διαπλοκή»). Στην πιο πιθανή κατάληξη ο «επιχειρηματίας» αποχωρεί όποτε θέλει, πολλές φορές πουλώντας τις υποδομές, αφήνοντας τον λογαριασμό στην κοινωνία και τους ανθρώπους: άνεργους, χρέη στις συναλλαγές του, χρέη στις ασφαλιστικές εισφορές, χρέη στο δημόσιο. Δεν πρόκειται καν για το μοντέλο της ζούγκλας (αυτή έχει τάξη) αλλά για το μοντέλο του κοινωνικού κανιβαλισμού.



Α3. Ολη αυτή η διάσταση, όλη αυτή η φθοροποιός τακτική πρέπει να παύσει να υφίσταται. Η κοινωνία και το κράτος της πρέπει και μπορούν να απελευθερώσουν τον άνθρωπο και τις δυνάμεις, τις δυνατότητές του. Σε ένα οικονομικό μοντέλο παραγωγικό, αυτοδιαχειριζόμενο με την άμεση και ενεργό άμεσα δημοκρατική συμμετοχή της κοινωνίας, χωρίς την γραφειοκρατική τάξη και παρέμβαση που καταδίκασε σε αποτυχία τα προηγούμενα σοσιαλιστικά μοντέλα. Χρειαζόμαστε για δημοκρατική κοινωνική οικονομία των ίσων ανθρώπων και την έχω περιγράψει ως στόχο μιας πορείας σε άλλα κείμενά μου.

Στην πορεία αυτή θα πρέπει σταδιακά να παύσουν να υπάρχουν οι οικονομικές «αξίες», όχι μόνο οι υπεραξίες αλλά και οι ίδιες οι «αξίες» στις οποίες αυθαίρετα πολλές φορές αποτιμώνται τα αγαθά. Να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία που τα αγαθά θα εξυπηρετούν άμεσα τους ανθρώπους, θα παράγονται για να καλύπτουν τις βιοτικές τους ανάγκες άμεσα, χωρίς να αποτελούν εμπόρευμα. Μόνο έτσι θα νικήσουμε την εκμετάλλευση. Είναι σαφές ότι σήμερα όλα τα μέτρα σύγκρισης και λειτουργίας των οικονομιών είναι ετεροκαθοριζόμενα και σχετικοποιημένα. Η «αξία» π.χ. ενός Ευρώ είναι πολύ διαφορετική στην Ελλάδα σε σχέση με το Μπουρούντι, σε άλλα αγαθά και υπηρεσίες ανταποκρίνεται. Στην τεχνητή αυτή διαφοροποίηση στηρίζεται ένα τεράστιο κομμάτι της παγκόσμιας εκμετάλλευσης των ανθρώπων από τις ολιγαρχίες.

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μου έγραψα για τις τεχνικές εξουδετέρωσης της ισχύος της οικονομικής ολιγαρχίας, για να οδηγηθούμε σε ανθρώπινες κοινωνίες … .

Θα ήθελα να δω οι κοινωνίες να εγγυώνται σε κάθε άνθρωπο που βλέπει το φως του ήλιου ότι οι βιοτικές του ανάγκες θα είναι εξασφαλισμένες, ότι δεν θα πεινάσει, δεν θα κρυώσει, δεν θα κινδυνεύσει, αλλά θα απολαύσει όλα τα αγαθά, υλικά και ψυχικά, που εμείς σαν κοινωνίες με άμεση απόφασή μας θα κρίνουμε κάθε φορά πως αποτελούν βιοτικές ανάγκες, με μόνο αντάλλαγμα την εργασία του για την παραγωγή τους. Την εργασία που χρειάζεται, όχι την εργασία που προσμετράται ως αξία και δημιουργεί σε κάποιους υπεραξίες ή αναλώνεται σε ανταγωνιστικές μάχες. Δεν μπορεί και δεν πρέπει η ανθρώπινη δράση να εκβιάζεται ή να αναλώνεται σε ανταγωνισμούς. Δεν μπορεί οι άνθρωποι να καταλήγουν κατεστραμμένα αναλώματα στην μάχη συμφερόντων των ολίγων ισχυρών ατομιστών.



Α4. Θα ήθελα να δω την κοινωνία να αυτοορίζεται και να αυτοορίζει μέσα από την ισότητα της πραγματικής δημοκρατίας.

Το ξέρω πως για να μπορείς να αποφασίσεις για τον εαυτό σου σε αυτή την κοσμοχαλασιά κρατών και ανθρώπων που μάχονται για εξουσία πρέπει να έχεις δύναμη, σαν άνθρωπος, σαν χώρα, σαν λαός.

Πρέπει να προχωρήσουμε, να χτίσουμε, να δημιουργήσουμε, να αξιοποιήσουμε τον τόπο τούτον εδώ που μας παρέδωσαν.

Δεν θα μιλήσουμε για σοσιαλισμό για να μην δώσουμε στόχο στα παγκόσμια κοράκια που καραδοκούν, θα τον πραγματώσουμε με άλλο όνομα, ας πούμε κάτι αντίστοιχο όπως κοινωνική δημοκρατία και θα προτάξουμε την δημοκρατία. Σε αυτή κανένας δεν έχει το ηθικό ανάστημα να μας χτυπήσει φανερά, μόνο ύπουλα και εκεί θα πρέπει να προλάβουμε, να δείξουμε και να καταδείξουμε.

Που ελπίζω για ένα ήπιο, ειρηνικό κοινωνικό μετασχηματισμό: Η δημοκρατία βασίζεται στην αρχή της πολιτικής ισότητας. Η ίδια η κοινωνία έχει τις ανάγκες της και αυτές θα εκφράσει και θα θεσπίσει μέσα από τους πραγματικά δημοκρατικούς θεσμούς.

Πέρα από τις ανάγκες της κοινωνίας, το κυριότερο είναι η απρόσκοπτη και δημιουργική έκφραση του κοινωνικού δυναμικού, να εκφραστούν δηλαδή και να αξιοποιηθούν, να πραγματωθούν οι άνθρωποι που συγκροτούν την κοινωνία και έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.

Το μεγάλο μας δυναμικό είναι ο ανθρώπινος νους, αυτόν πρέπει να απεγκλωβίσουμε και να απελευθερώσουμε από την σημερινή τυραννία, από την κατάπτωση που ηθελημένα προκαλεί, από την αδιαφορία, την λογική ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, από τον πεσιμισμό, την θλίψη, την πλήρη απαισιοδοξία και την ραθυμία, την ανθρώπινη απενεργοποίηση, την παθητικότητα που αυτή προκαλεί.

Πρέπει να αφήσουμε τους ανθρώπους ελεύθερα να προτείνουν και να υλοποιήσουν μέσα στο πλαίσιο της κοινωνικής συλλογικής οικονομίας, μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατίας.



Α5. Με την μελέτη των δυνατοτήτων της χώρας που αναλύεται κατωτέρω, με την δημοκρατία στην απόφαση και το κράτος – στρατηγείο μπορούμε να εξασφαλίσουμε την επιτυχία στην επιλογή και στην υλοποίηση. Με τις διαδικασίες κοινωνικής συνδρομής και τον συνεχή εμπλουτισμό της γνώσης μπορούμε να προχωρήσουμε με επιτυχία. Με την ισότητα, το πολυάριθμο και την συλλογικότητα της ουσίωδους, της πραγματικής αυτοδιαχείρισης μπορούμε και δίκαια να μοιράσουμε και να μοιραστούμε τα αποτελέσματα της προσπάθειας και να καταργήσουμε τις ανισότητες ισχύος και τις ολιγαρχίες. Στο πλαίσιο αυτό μόνο η πραγματική δημοκρατία μπορεί να απελευθερώσει και να αξιοποιήσει τις ιδέες, τις δυνάμεις αυτές της κοινωνίας. Μόνο αυτή μπορεί να φέρει στο προσκήνιο τον άνθρωπο, να του δώσει λόγο και αισιοδοξία για πραγμάτωση των δημιουργικών ιδεών του. Η ίδια η δημοκρατία θα φέρει στο προσκήνιο γενιές δημιουργικά σκεπτόμενων ανθρώπων.

Για αυτό προτάσσω την δημιουργία μιας κοινωνικής δημοκρατίας, όπου άμεσα, χωρίς εκπροσώπους και γραφειοκρατίες θα μπορεί η κοινωνία να προτείνει και συνάμα να αποφασίσει για την υλοποίηση. Αυτή η δημοκρατία περνά μέσα από όσα έχω προτείνει για τις δημοκρατικά εκλεγμένες κοινωνικές αρχές/επιτροπές και την τοπική αυτοδιοίκηση. Αλλωστε, μόνο η πραγματική δημοκρατία διδάσκει υπευθυνότητα τους ανθρώπους, ακόμα και μέσα από τα λάθη τους. Μόνο η πραγματική δημοκρατία μπορεί να ενεργοποιήσει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες του. Μόνο μέσω αυτής μπορούν να υπάρξουν πραγματικές και ενεργείς κοινωνίες.



Α6. Για το πώς θα φτάσουμε σε μία άλλη οικονομία της κοινωνίας, όπως την θέλουμε και κυρίως την χρειαζόμαστε ως λαός, μπορούμε να έχουμε ένα σχεδιασμό περισσότερο ουσίας παρά βερμπαλιστικών διακηρύξεων. Εχουμε πρώτα από όλα τις αρχές μας, αρχές που δημιουργούν τις σταθερές της πολιτικής πρότασης και της εξεύρεσής της. Πρώτιστη αξία ο άνθρωπος: η κοινωνική συμβίωση πρέπει να ρυθμίζεται έτσι ώστε να υπηρετεί τον άνθρωπο. Κάθε σύγκρουση αξιών πρέπει να επιλύεται καταλήγοντας στην λύση που υπηρετεί άμεσα τον άνθρωπο, πέρα από κάθε άλλη σκοπιμότητα. Δημοκρατία, Σοσιαλισμός, Ισότητα, εξυπηρέτηση των δημοκρατικά θεσπισμένων Βιοτικών Αναγκών του ανθρώπου (υλικών και ψυχικών) , είναι τα βασικά κριτήρια για την εξεύρεση και διατύπωση προτάσεων σε κάθε ζήτημα της κοινωνίας. Ετσι θα δημιουργήσουμε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα.

Είναι γνωστό για μένα ότι αμφισβητώ τον καπιταλιστικό τρόπο και μέθοδο παραγωγής, ως αλλοτριωτικό για την φύση του ανθρώπου και την αγαστή επιτυχή κοινωνική συμβίωση. Θα θέσω όμως τα ζητήματα που άμεσα μπορούν να υπάρξουν ως λύσεις για τα άμεσα κοινωνικά ζητήματα και ως βάσεις για την πορεία της κοινωνίας προς το μέλλον.



Β. ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ, ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ



Β1. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πρώτα από όλα μερικά πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και δυστυχώς όλοι βλέπουμε πως (για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων ) δεν είναι. .

Εχω ξαναγράψει για αυτά αναλυτικά, αλλά τα συγκεντρώνω έστω συνοπτικά.



Πραγματική οικονομία – πραγματική παραγωγή : Η Ελλάδα πρέπει να παράγει πάντα τα αγαθά που είναι αναγκαία για να θρέψει τους κατοίκους της. Αρα μετράμε τι χρειαζόμαστε και φροντίζουμε να το παράγουμε και να μπορούμε να το διαθέσουμε στους κατοίκους αυτής της χώρας, χωρίς προσκόμματα. Αυτό μας δίνει την δυνατότητα της αυτάρκειας και της βασικής εθνικής ανεξαρτησίας. Μας δίνει συνάμα την δυνατότητα να μπορούμε να ικανοποιήσουμε βασικές βιοτικές ανάγκες των κατοίκων αυτής της χώρας ανά πάσα στιγμή. Μας δίνει την δυνατότητα κίνησης προς μία ουσιαστική οικονομία, αυτή των «βιοτικών» αναγκών.



Ποσότητα: Είναι σαφές ότι λόγω μεγεθών και γεωγραφικής διάρθωσης η Ελλάδα δεν μπορεί να παράγει τεράστιες ποσότητες, ούτε προϊόντα της αυτής ποιότητας που παράγονται εκεί που οι συνθήκες μαζικής παραγωγής είναι σήμερα ευνοϊκές.. Πρέπει συνεπώς αυτονόητα να στραφούμε στην δημιουργία και παραγωγή ποιοτικών αγαθών και αγαθών με την δική τους μοναδικότητα και ιδιοαξία.



Ποιότητα: Η χώρα μας λόγω θέσης, κλίματος και ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών έχει την δυνατότητα ποιοτικής παραγωγής. Η ίδια η ποιότητα των προϊόντων της σημαίνει ποιότητα ζωής των κατοίκων, αειφορία στην παραγωγή, σεβασμό στο περιβάλλον και ιδιαίτερη αξία των παραγόμενων αγαθών (όσο διατηρηθεί το αξιακό σύστημα). Μέσα από την διαδικασία κοινωνικής απελευθέρωσης που αναλύεται πιο κάτω μπορούμε και οφείλουμε:

- Να μελετήσουμε ποια είναι τα προϊόντα και οι τομείς της οικονομίας όπου υπάρχει συγκριτικό πλεονέκτημα.

- Να απελευθερώσουμε την δημιουργικότητα, τις ιδέες. Να τις ακούσει η κοινωνία και δημοκρατικά να αποφασίσει για την υλοποίησή τους. Αυτό σημαίνει ότι πέραν της φυσικής ιδιοαξίας, μπορούμε να δημιουργήσουμε, να εφεύρουμε και άλλα προϊόντα με ιδιοαξία.

- Να εξοπλίσουμε με γνώση κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

- Να ανατρέψουμε τις παραδοσιακές δομές της εκπαίδευσης για να αξιοποιήσουμε παραγωγικά τους ανθρώπους (όχι ως υποκειμένα, αλλά ως αντικείμενα, ως δημιουργούς και συντελεστές της ανάπτυξης). Επισημαίνω ότι δύο γενιές νέων ανθρώπων αυτής της χώρας, οι 20άρηδες και οι 30άρηδες βρίσκονται καταπιεσμένες, χωρίς δημιουργικότητα, σε ένα εργασιακό περιθώριο, ονειρευόμενοι θέση στο δημόσιο και αποτελώντας εύκολη εργατική λεία για τις οικονομικές ολιγαρχίες. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ως κοινωνία και ως κράτος της κοινωνίας τις δομές και τις προϋποθέσεις για να βγούμε δημιουργικά από τα αδιέξοδα.

- Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να κατευθυνθούν με επιτυχία οι άνθρωποι στην παραγωγή και όχι να εξαντλούνται στην παροχή υπηρεσιών και σε ένα ατέρμονα ανταγωνισμό.



Κεφάλαια : η χώρα μας δεν διαθέτει σημαντικά κεφάλαια, ούτε είναι λύση η υποτέλεια του δανεισμού από τα όργανα και τους μηχανισμούς της μονεταριστικής κερδοσκοπίας. Μπορούμε όμως να αξιοποιήσουμε τα κεφάλαια που διαθέτουμε. Το βασικό μας όπλο πρέπει να βρίσκεται στον άλλο πυλώνα της παραγωγικής ανάπτυξης : στην γνώση. Αυτή μπορούμε να την παράγουμε και να την εμπλουτίζουμε συνεχώς, χωρίς να διαθέτουμε κεφάλαια. Περαιτέρω όμως, η κατεύθυνση εθνικών κεφαλαίων σε επιδοματικές πολιτικές, η κατασπατάληση πόρων στην δημιουργία πρόσκαιρων και μη παραγωγικών θέσεων εργασίας πρέπει να σταματήσει. Τα κεφάλαια αυτά πρέπει να κατευθυνθούν στην πραγματική οικονομία, στην πραγματική παραγωγή, όπου και πάλι οι πολλοί θα έχουν τον πρώτο λόγο και η αειφορία θα είναι αυτονόητη.



Ενέργεια: η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην ενεργειακή αυτονομία και δη από Α.Π.Ε. . Εχει σίγουρα τις δυνατότητες. Κατασκευάζοντας π.χ. ένα σύστημα φραγμάτων εξασφαλίζει και το αναγκαίο νερό για κάθε χρήση.



Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, αναλύοντας τα ποιο κύρια σημεία, για όλα υπάρχουν αναλυτικές προτάσεις και μελέτες υλοποίησης με λεπτομερή ακρίβεια.



Β2. Μπορούμε πρώτα από όλα να εκμεταλλευτούμε τα ευνοϊκά φυσικά χαρακτηριστικά του τόπου μας, τις παραγωγικές δυνατότητες, τις ιδιαιτερότητες που προσδίδουν στα ελληνικά προϊόντα ιδιοαξία. Είναι σαφές ότι σε ένα πλανήτη με κύρια προβλήματα ή ζητήματα αυτά της τροφής, της ενέργειας και του νερού, η Ελλάδα πρέπει να εστιάσει πρώτιστα στην αυτάρκεια της σε αυτά τα αγαθά, που αποτελούν και στοιχεία των αμέσων βιοτικών ανθρωπίνων αναγκών.

Αναγκαία είναι η άνευ όρων και συμβιβασμών κατάργηση των παραγωγικών ποσοστώσεων που έχει επιβάλλει η Ε.Ε. προς το συμφέρον των ισχυρών κρατών – μελών της. Οπου οι ποσοστώσεις έρχονται να καταδικάσουν σε υπανάπτυξη την χώρας μας πρέπει να τεθούν προς επανασυζήτηση και όπου συναντούν το όχι της ένωσης θα πρέπει να προχωρήσουμε αυτόνομα. Δεν μπορεί το ευρωπαϊκό διευθυντήριο προκειμένου να ευνοείται το ίδιο, να καταδικάζει την Ελλάδα σε υπανάπτυξη, σε ένταξη στην β΄ κατηγορία της Ευρώπης, δεν έχει πραγματικά κανένα απολύτως δικαίωμα. Ούτε εμείς έχουμε καμία υποχρέωση να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο.

Για την ιδιοαξία των ελληνικών προϊόντων και την επιτακτική ανάγκη αξιοποίησής τους θα γίνει αναφορά και στην συνέχεια.



Πρέπει να χτίσουμε την οικονομία μας πάνω σε αυτό που έχουμε και μπορούμε προνομιακά να παράγουμε. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτό που έχουμε και μπορούμε, το θεωρώ συλλογικό αυτονόητο που έχει χαθεί μέσα από τις λογικές της υποτέλειας που εφαρμόζουν στην χώρα οι διάφορες ατομικότητες ισχύος που συγκροτούν τις ολιγαρχίες. Οικονομία υποπαραγωγών και υποπαραγώγων, οικονομία φασόν δεν μπορούμε και δεν πρέπει να έχουμε, ειδικά σε μία χώρα με τα ειδικά «προνόμια» και τα φυσικά χαρακτηριστικά του τόπου μας. Πρέπει να φτιάξουμε το οικονομικό πλαίσιο στα μέτρα μας και για τούτο υπάρχουν λύσεις. Η ίδια η ελεύθερη έκφραση και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, η «κοινωνία της φαιάς ουσίας» μπορεί και πρέπει να αποτελέσει, όπως είδαμε, ένα ουσιαστικό παράγοντα.



Β3. Ένα ακόμα στοιχείο που ελλείπει, αλλά στην διαμόρφωση του οποίου δεν μπορεί κανείς αντιδραστικός παράγοντας να επέμβει δραστικά είναι αυτός της παιδείας – γνώσης.

Ο παράγοντας αυτός είναι βασικός και πρωταρχικός στην οικονομία, είναι ο θεμελιώδης παράγοντας για όλα. Η δική μας άποψη δεν θέλει το νέο άνθρωπο, τον μαθητή, τον φοιτητή όργανο και υποψήφιο ενεργούμενο καμίας ατομικότητας ισχύος, κανενός ατομικά ισχυρού. Επιδιώκει και έχει χαράξει τις μεθόδους και τις κατευθυντήριες πρακτικές για μια πραγματική «ελευθεριακή παιδεία της γνώσης». Πέρα από την χάραξη και εφαρμογή μιας πραγματικής κοινωνικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, είναι αναγκαίο το πλάτεμα της γνώσης στην κοινωνία.

Για τον λόγο αυτό έχει γραφτεί η ειδική πρόταση . Οι φοιτητές, εργαζόμενοι σε ομάδες, μελετούν ζητήματα που άπτονται του γνωστικού τους αντικειμένου – αντί να δίνουν εξετάσεις σε σειρά μαθημάτων – και προσφέρουν ελεύθερη ανοικτά προσβάσιμη σημαντική γνώση στην κοινωνία. Η γνώση εμπλουτίζεται κάθε χρόνο με νέες μελέτες. Ετσι δημιουργούμε όχι μόνο την Ελλάδα της γνώσης, αλλά και μία γενιά που έχει μάθει να συνεργάζεται και να έχει άμεση επαφή με το αντικείμενο της επιστήμης της. Είναι σαφές ότι το βήμα αυτό είναι απολύτως απαραίτητο κοινωνικά και δημιουργικά.

Εάν η δική μας γενιά καταφέρει μόνο σχετική επιτυχία, είναι βέβαιο ότι η επόμενη θα έχει μεγαλύτερη ολοκληρωμένη επιτυχία, καθώς θα διαθέτει όλα τα εργαλεία για να το καταφέρει. Δημιουργώντας πραγματική παιδεία δημιουργείς και πραγματικά υπεύθυνους ενεργούς πολίτες. Η ίδια η κοινωνία μετέχοντας αποφασιστικά μέσα από τους θεσμούς δημοκρατίας στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι θα έχει τον δικό της ρόλο και την δική της ικανοποίηση.

Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής που μπορεί να ξεκινήσει άμεσα εντάσσεται και η εργασία καταγραφής, διάσωσης και εξέλιξης των προϊόντων και τεχνικών της ελληνικής ιδιοαξίας. Η καταγραφή και διάσωση μεθόδων παραγωγής που περικλείουν την εμπειρία αιώνων και ταυτίζονται με τον ελληνικό χώρο είναι ένα αναγκαίο βήμα για την παραγωγική οργάνωση, εκτίμηση και πρόοδο. Το ίδιο και με την βιοποικιλότητα της ελληνικής χλωρίδας και πανίδας. Η βιοποικιλότητα προσαρμοσμένη στο ελληνικό περιβάλλον, όχι μόνο χάνεται, αλλά και μολύνεται, αλλοιώνεται από την είσοδο γεννητικά τροποποιημένων οργανισμών (μεταλλαγμένα). Πρέπει συνεπώς να διασωθεί και η διάσωση να αποτελέσει δημιουργικά ένα στοιχείο της ιδιοαξίας των παραγόμενων. Είναι και αυτό ένα έργο της νέας μας γενιάς μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Κατωτέρω, αναπτύσσεται και η συμμετοχή της παιδείας/γνώσης στην δημιουργική διαδικασία, στην έκφραση και εξεύρεση νέων μεθόδων, νέων προϊόντων, νέων υπηρεσιών. Ακόμα και ο καίριος ρόλος της στην διαδικασία μετεκπαίδευσης των Ελλήνων. Αναγκαία παράλληλα, καθίσταται και η θέσμιση νεών θεσμών, όπως της κοινωνικής ευρεσιτεχνίας και του κρατικού ενέχυρου.



Β4. Ένα δεύτερο παράλληλο βήμα είναι αυτό της «ενδοσκόπησης».

Είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος παράγει περισσότερα και καλύτερα, είναι ο ίδιος ικανοποιημένος και χαρούμενος όταν μετέχει στον τομέα παραγωγής που τον εκφράζει. Η εξεύρεση, καταγραφή και ανακάλυψη, εάν θέλετε, των ταλέντων, των κλίσεων και επιθυμιών των Ελλήνων είναι μια διαδικασία που όχι μόνο είναι αναγκαία, αλλά μπορεί άμεσα να προσφέρει στους ανθρώπους και στις κοινωνίες, άλλες προοπτικές, ακόμα και προοπτικές αισιοδοξίας και ψυχολογικής φύσης προτερημάτων. Η διαδικασία αυτή που θα αναλάβουν άμεσα τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές μας κατά τα ήδη αναφερθέντα, με ερωτηματολόγια άμεσα αλλά και ψυχολογικής προσέγγισης, θα προσφέρει όχι μόνο την καταγραφή ανθρωπογεωγραφικών δεδομένων και επιθυμιών των ανθρώπων, αλλά και το δεδομένο της στροφής της οικονομίας, ώστε να εξυπηρετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Ταυτόχρονα είναι ευνόητο ότι το παραγόμενο προϊόν, που λαμβάνει υπόψη του και καθορίζεται από την ανθρώπινη θέληση, θα είναι από κάθε άποψη ανώτερο. Η οικονομία πρέπει να στραφεί εκεί όπου θα αξιοποιήσει τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, τις ανάγκες του μετέχοντα στην παραγωγική διαδικασία. Ετσι θα εξασφαλίσει ευτυχείς ανθρώπους, επιτυχημένη παραγωγική διαδικασία και αποτέλεσμα με ιδιοαξία. Οι κλίσεις και τα ταλέντα δεν λείπουν από κανένα Ελληνα. Αυτή είναι η «προίκα» του τόπου μας, η «προίκα» του λαού μας, αυτή είναι η «ιδιοαξία» του. Η κοινωνική αξιοποίηση κάθε ανθρώπου στον τομέα της επιθυμίας του, εξασφαλίζει την επιτυχία, την κάλυψη σημαντικής μερίδας των ψυχικών βιοτικών του αναγκών και οδηγεί σε ένα επόμενο στάδιο κοινωνικής συγκρότησης, αυτό της ατομικής επιλογής και συλλογικής δημοκρατικής απόφασης της πορείας της οικονομίας.



Β5. Η παραγωγική, οικονομική και εν τέλει κοινωνική ανασυγκρότηση και μετασχηματισμός της χώρας πρέπει να βασίζεται σε συλλογικότητες και όχι ατομικότητες ισχύος. Πρώτα από όλα δημιουργείται ένα νομικό πλαίσιο συγκρότησης και λειτουργίας συλλογικοτήτων συνεταιριστικού κοινωνικού και δημοκρατικού χαρακτήρα , στις οποίες μετέχουν ίσα και εθελοντικά (με δήλωση ενδιαφέροντος) οι υποψήφιοι εργαζόμενοι (για την διαδικασία κοινωνικής συγκρότησης των μονάδων γίνεται αναφορά στο κατωτέρω κεφάλαιο). Αυτοί επιλέγουν ή έχουν τον κύριο λόγο στην επιλογή της διοίκησης. Ο μόνος που μπορεί να τους συνδράμει ή να συναποφασίσει είναι η κοινωνία, που μετέχει και συναποφασίζει με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας. Το κράτος απέχει διοικητικά για να μην επαναληφθεί το αποτυχημένο πείραμα της δεκαετίας του ’80, για να μην έλθει η γραφειοκρατία να πνίξει την δημιουργικότητα. Η ιδιότητα του μεριδιούχου ταυτίζεται με την παροχή της εργασίας και είναι ίση για όλους και ανεξάρτητη από την τυχόν αμοιβή της εργασίας. Για την αμοιβή αποφασίζουν εργαζόμενοι και κοινωνία, αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο προνόμιο ελαστικότητας, ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα στην διαχείριση των αμοιβών, όριο προς τα κάτω η κάλυψη των βιοτικών αναγκών των εργαζομένων και κριτήριο η συναπόφασή τους για «θυσίες».

Ο βαθμός συμμετοχής (τοπικά) της κοινωνίας εξαρτάται άμεσα και είναι ανάλογος της σημασίας της επιχείρησης για την ευρύτερη ή μη οικονομία μιας περιοχής. Επιχειρήσεις όπως π.χ. η ΔΕΗ είναι ευνόητο ότι τίθενται υπό συνολικό κοινωνικό δημοκρατικό έλεγχο (πανελλαδικό).

Η δημιουργία ανεξάρτητων καθολικά εκλεγμένων δημοκρατικών κοινωνικών επιτροπών (τοπικού ή πανελλαδικού χαρακτήρα) με σκοπό και στόχο τον έλεγχο, την κρίση και υλοποίηση ιδεών και την συνδρομή στο έργο κάθε τομέα της οικονομίας και της διοίκησης είναι το αποφασιστικό βήμα ανθρώπινης απελευθέρωσης, απελευθέρωσης των δυνάμεων και αξιοποίησής τους. Παράλληλα και με ορισμένες προϋποθέσεις, η προσφυγή στην άμεση λαϊκή ετυμηγορία, ψήφο και επιλογή πρέπει σαφώς να προβλέπεται.

Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να επιτευχθεί ο μετασχηματισμός της δημόσιας μηχανής, της δημόσιας διοίκησης. Μια τέτοια αρχή μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί και να δράσει στην δημόσια διοίκηση. Η ίδια η δημόσια διοίκηση μπορεί σήμερα να μην μπορεί να μετάσχει άμεσα και αποφασιστικά στον αγώνα της ανάπτυξης, καθώς από τον καιρό του Όθωνα είναι προσανατολισμένη σε κατασταλτικά, ελεγκτικά καθήκοντα. Δημιουργώντας όμως μία δημοκρατική κοινωνική αρχή που παρεμβαίνει στο έργο και την φύση της μπορείς να επιτύχεις σύντομα την αλλαγή στόχευσης και νοοτροπίας.



Β6. Η διαδικασία συγκρότησης των επιχειρήσεων προϋποθέτει την «ενδοσκόπηση» και την συγκέντρωση ενδιαφερομένων για την δημιουργία και την ανάπτυξη συγκεκριμένης παραγωγικής δραστηριότητας. Αυτοί, η κοινωνία – κράτος προτείνουν με πλήρη μελέτη (κόστους και βιωσιμότητας) μία δράση και η κοινωνία μέσα από τους δημοκρατικούς θεσμούς που έχουμε αναλύσει (δημοκρατικές αρχές ή και καθολική άμεση ψηφοφορία) αποφασίζει. Το στοιχείο του τοπικού ή μη ενδιαφέροντος χαρακτηρίζει το πλάτεμα της αναγκαίας δημοκρατικής κοινωνικής βάσης των μετεχόντων στην απόφαση. Αυτός είναι ο ρόλος του κράτους στρατηγείου και των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης να συγκεντρώσουν τα αποτελέσματα, να κρίνουν και να προτείνουν.

Η δημοκρατικά προτείνουσα και αποφασίζουσα κοινωνία αποφασίζει καθετί σχετικό με την χρηματοδότηση μιας προσπάθειας, όταν και όπου αυτή χρειάζεται, ακόμα και με την θέσπιση ειδικών εισφορών. Η ίδια η κοινωνία αποφασίζει μέσα από τους ίδιους θεσμούς, εάν η οικονομική συμμετοχή της θα αντανακλάται σε επιστροφή κεφαλαίων ή εάν θα μετέχει ως συλλογικότητα σε ποσοστό των κερδών, με ό,τι τα ανωτέρω συνεπάγονται.

Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία μετέχει στον έλεγχο του παραγωγικού γίγνεσθαι, στο καθορισμό του παραγομένου προϊόντος, στην ποιότητά του (π.χ. προτάσεις βελτίωσης) ακόμα και στην τιμή του, η οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τα δεδομένα βιωσιμότητας.[1]

Βεβαίως , η κοινωνική συλλογικοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας τείνει και θα πρέπει να καταλήξει στο μέλλον σε μία άλλη μορφή οικονομίας και παραγωγικότητας, όπου το κέρδος θα αντικατοπτρίζεται άμεσα στην κάλυψη των βιοτικών ανθρωπίνων αναγκών και όχι σε ευμετάβλητα μέτρα όπως το χρήμα. Στην προσπάθεια αυτή και στην 1η φάση της, κάθε τοπική κοινωνία αναλαμβάνει την υποχρέωση να ενεργοποιηθεί, προτείνοντας και αυτή συγκεκριμένες δράσεις που θεωρεί ότι ταιριάζουν στις τοπικές παραμέτρους και συνθήκες παραγωγικότητας, στις τοπικές ιδιοαξίες. Αυτό κρίνεται με καθολική τοπική δημοκρατική συμμετοχή και ψηφοφορία[2]. Ετσι δημιουργείται μια ουσιαστική αποκέντρωση. Το ίδιο το κράτος – κοινωνία λειτουργώντας στρατηγικά υποχρεούται να στηρίξει μία τουλάχιστον δραστηριότητα.



Β7. Στο πλαίσιο της υλοποίησης, μετά την έγκριση της παραγωγικής δράσης, αξιοποιείται η παραχθείσα γνώση και η διαδικασία της ενδοσκόπησης. Κατασκευάζεται και συγκροτείται το οργανόγραμμα – πλαίσιο λειτουργίας και των αναγκαίων ειδικοτήτων, ενώ ήδη έχει εγκριθεί η οικονομοτεχνική μελέτη.. Από το ηλεκτρονικό αρχείο, όπου θα συγκεντρώνονται τα αποτελέσματα της «ενδοσκόπηισης», εξάγονται ηλεκτρονικά με βάση συγκεκριμένα και προκαθορισμένα κριτήρια τα ονόματα των επιλεκτέων για την στελέχωση της μονάδας. Αυτοί καλούνται με επιστολή να δηλώσουν την συμμετοχή τους ή μη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, εισάγεται προς έγκριση στην αρμόδια δημοκρατική αρχή, η οποία πρέπει να κρίνει σε περιοριστικά ορισμένο χρόνο.

Το κράτος ή οι τοπικές κοινωνίες αποφασίζουν για το ύψος της χρηματοδότησης. Εκεί αξιοποιούνται πόροι που θα αποτελούσαν επιδόματα π.χ. ανεργίας για τους μετέχοντες σε βάθος χρόνου. Παράλληλα και για την εξεύρεση κεφαλαίων μπορεί (και κατ’ εμέ πρέπει) να παύσει (έστω προσωρινά) η χρηματοδότηση – επιδότηση διαφόρων σωματείων. Οσοι θέλουν να προσφέρουν κοινωνικό έργο και ιδρύουν τέτοια σωματεία ας το πράξουν με δική τους δράση και χρηματοδότηση. Σε κάθε περίπτωση το κράτος εγγυάται για την εξεύρεση των απαραίτητων κεφαλαίων. Ο εξοπλισμός και οι μετοχές/μερίδια της μονάδας τίθενται υπό κρατικό ενέχυρο για να εξασφαλιστεί η προστασία της κοινωνίας και η μη μετανάστευση της μονάδας στο μέλλον.

Μετά την έγκριση από την αρχή, με καθολική ψηφοφορία τοπικού ή πανελλαδικού χαρακτήρα (ανάλογα με την εμβέλεια της μονάδας) εκλέγεται η ειδική δημοκρατική αρχή με σκοπό την συνδρομή και τον έλεγχο. Η εκλογή της αρχής γίνεται με ψηφοφορία μακράς διάρκειας (π.χ. 1 μήνα), με ενιαίο ψηφοδέλτιο (για να μην υπάρχει παραταξιακός κομματισμός) είναι σχετικά πολυμελής, για να εκφράζονται όλες οι κοινωνικές τάσεις και απόψεις και να δυσχεραίνεται ο χρηματισμός και με θητεία 2ετή ή 3τη με δικαίωμα ανανέωσης για μία φορά, για να μην δημιουργούνται εξουσιαστικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί. Η ίδια η κοινωνία αποφασίζει για την επ’ αμοιβή ή μη (και ποια) των μελών της επιτροπής. Η δική μου πρόταση είναι να ξεκινήσουμε από μη αμειβόμενες υπηρεσίες ή αμοιβή που θα εξαρτάται από το τελικό κέρδος (ετήσια κερδοφορία) της μονάδας.

Ως εκτέθηκε, οι εργαζόμενοι λειτουργούν ως μέτοχοι/μεριδιούχοι της μονάδας και αποφασίζουν για την διοίκηση και την πορεία της με την συμμετοχή της κοινωνίας, της δημοκρατικής αρχής που εκλέγεται ως ανωτέρω.

Είναι σαφές ότι τέτοιες μονάδες και θεσμοί μπορούν και πρέπει να δημιουργηθούν σε πειραματικό πλαίσιο, σε τομείς όπου άμεσα κρίνεται ότι υπάρχει παραγωγική αναγκαιότητα. Από την πειραματική εφαρμογή μπορούν να εξαχθούν σοβαρά και χρήσιμα συμπεράσματα για την περαιτέρω γενίκευση του θεσμού.



Β8. Εχω πολλές φορές κάνει λόγο για το παράδειγμα του κινέζικου πιάτου της μαζικής παραγωγής και για το πιάτο καλλιτέχνημα της ελληνικής ιδιοαξίας. Η αρχαία Αθήνα π.χ. οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ισχύ της, στην αγγειοπλαστική και κυρίως την αγγειογραφία. Παράλληλα την ισχύ της, την οφείλει στην αμεσότητα της δημοκρατίας.

Δεν αρκούμαστε βέβαια στην υπάρχουσα παραγωγική ιδιοαξία, προχωρούμε δημιουργικά στην εξέλιξή της και στην εφεύρεση νέων. Στο κείμενο που αποκάλεσα το “ΠΑΣΟΚ του Ανθρώπου” στοχεύοντας στην δημιουργία ενός πραγματικά σοσιαλιστικού δημοκρατικού κινήματος έχουν προβλεφθεί και ειδικοί θεσμοί, όπως αυτός της κοινωνικής ευρεσιτεχνίας (για τον οποίο έγινε λόγος πιο πάνω).

Η ίδια η προβολή των δημιουργημάτων και της ιδιοαξίας είναι ένα ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να ενσκύψουμε με τον αυτό τρόπο. Η μεσογειακή διατροφή και η ήδη διαπιστωμένη παγκόσμια ιδιοαξία, αποτελούν σταθερές βάσεις για την αξιοποίηση των παραγομένων. Αυτό έχει ο τόπος μας, αυτό μπορούμε να προσφέρουμε και αυτό δεν μπορεί κανείς άλλος να το κάνει με τον ίδιο τρόπο. Ισως ευτυχείς και περήφανοι, κάποτε να θελήσουμε να αποτελέσουμε προνομιακό παίκτη στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό γίγνεσθαι. Αυτό δεν είναι συμβατό με τις αρχές και αξίες μας, ό,τι φτιάχνουμε ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα, είναι κτήμα της οικουμένης, κομμάτι του κάθε ξεχασμένου ανθρώπου που υποφέρει την ίδια του την ζωή στον πλανήτη.



Β9. Από την ανάγκη δημιουργίας μιας κοινωνίας γνώσης και ελευθερίας δράσης προκύπτουν μία σειρά από αναγκαιότητες που αφορούν το εκπαιδευτικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα. Όπως έχω γράψει στην σχετική πρόταση, είναι αναγκαία η κοινωνική δημοκρατική διοίκηση των πανεπιστημίων. Είναι αναγκαία η διαμόρφωση νέων ειδικοτήτων και σχολών που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του σήμερα και δεν στρέφουν το νέο άνθρωπο στην απογοήτευση του να στοχεύσει σε μία τυπική εργασιακή θέση και δη κυρίως στην παροχή υπηρεσιών. Γνώση πραγματική για τον άνθρωπο του σήμερα και του αύριο, γνώση σύγχρονη και ουσιαστική και όχι γνώση και επιλογές που εγκλωβίζουν τον άνθρωπο, είτε στα κατεστημένα της παιδείας, είτε στα κατεστημένα της παραγωγής και των ολιγαρχιών που την ελέγχουν.

Είναι επίσης αναγκαία η επιμόρφωση κάθε ήδη επαγγελματία και κάθε ανθρώπου που θέλει να ασχοληθεί με ένα επάγγελμα. Επιμόρφωση που πρέπει πάνω από όλα να οδηγεί στην επικαιροποίηση και στην σύλληψη του γίγνεσθαι. Για τον λόγο αυτό είναι παντού απαραίτητη η παροχή γνώσης για την εκμάθηση του διαδικτύου και των δυνατοτήτων πληροφόρησης που προσφέρει. Είναι απαραίτητη η γνώση για το αντικείμενο εργασίας και τις αναγκαίες προφυλάξεις και μεθόδους. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να διδαχθούν οι αγρότες μας, αλλά και ειδικότητες που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Ας συγκεντρώσει π.χ. ένας δήμος όσους έχουν καφενεία και καφετέριες και ας τους διδάξει από το Internet έως τους όρους υγιεινής και ασφάλειας, έως κανόνες καλής εξυπηρέτησης και συμπεριφοράς (αλήθεια πόσοι άνθρωποι που απασχολούνται σε τέτοιους τομείς έχουν λάβει ποτέ γνώση των κανόνων υγιεινής ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Icon_wink . Η γνώση είναι μια συνολική προσπάθεια που θα μας κάνει όλους καλύτερους. Η καταγραφή της παραγόμενης γνώσης και των διαδικασιών σε επίσημα ανοικτά αρχεία θα εμπλουτίσει την εμπειρία και την ίδια την γνώση. Στα προγράμματα αυτά θα απασχοληθούν εκπαιδευτικοί, αφού κατά το σύστημα της παιδείας, τα φροντιστήρια δεν θα έχουν καμία θέση στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι.

Τέλος και μεταξύ πολλών άλλων θα πρέπει κάποια στιγμή το φορολογικό σύστημα να γίνει ουσιωδώς αντικειμενικό. Κάθε καταγραφή σε λογιστήριο και ταμειακή μηχανή θα πρέπει αυτόματα (μέσω διαδικτύου) να αποστέλλεται σε αρχείο στις ΔΟΥ. Ο ΚΒΣ ως έχει, προσφέρει πολλή ανασφάλεια και δυνατότητες φοροκλοπής και χρηματισμού. Οσοι προκύψουν ως δυναμι
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-
» ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ
» ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ: ΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
» ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ:Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ :: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ-
Μετάβαση σε: