“Νεο-προστατευτισμός”, η κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης

Απριλίου 15, 2008


“Νεο-προστατευτισμός”, η κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης



(Αναδημοσίευση)

Κατηγορίες: ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΚΟΜΜΑΤΑ — dimkaramitsas @ 12:45 μμ
Tags: ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑ



Ο Μίμης μιλούσε για τις “σεισμικές δονήσεις” αναφερόμενος στην παγκόσμια οικονομία και την προς ανατολάς μετατόπιση των οικονομικών κέντρων (Κίνα – Ινδία κλπ) … . Μιλούσε για την παγκοσμιοποίηση και τις συνθήκες που διαμορφώνει … .
Τον κοιτούσα και τον άκουγα με σκεπτικισμό …. Τις σεισμικές δονήσεις τις καταλαβαίνεις αφού γίνουν, το θέμα είναι να προλάβεις πριν γίνουν.
Οταν τέλειωσε του είπα ότι πάμε σε “προστατευτισμό” στην οικονομία … με κοίταξε με απορία. Του είπα ότι αυτά που λέει αποτελούν μια εικόνα του οικονομικού χθες και ότι τα νέα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας είναι εξαγορασμένα σε μεγάλο βαθμό από πολυεθνικές.
Είναι πραγματικά επιζήμιο να περιγράφεις ως πολιτική το «χθές» και το «σήμερα». Το ζητούμενο είναι να σκέπτεσαι και να ετοιμάζεσαι για το «αύριο» … .
Το ξαναέγραψα η παγκοσμιοποίηση όπως την βιώσαμε τελειώνει. Η ανάγκη προστασίας των βιοτικών επιπέδων των λαών του δυτικού κόσμου θα γεννήσει ένα “νεο-προστατευτισμό” στην οικονομία του καπιταλισμού (και αιτία δεν είναι μόνο αυτό).
Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα, ένα τεράστιο μεταφυσικής προέλευσης κατασκεύασμα που καταρρέει, καθώς ο καπιταλισμός είναι βασισμένος σε ρεαλιστικές δομές και έννοιες, είναι καθαρά υλικός ως προς την λειτουργία του. Αν λειτουργεί με προσδοκίες, αυτές είναι χτισμένες πάνω σε λογικοφανείς ρεαλιστικές βάσεις.
Το στοιχείο αυτό έχει χαθεί και πρέπει να το αντιληφθούμε, εάν θέλετε και να το καταδείξουμε, βλέποντας ένα διαφορετικό σοσιαλιστικό καθαρά κοινωνικό μέλλον.
Τι συμβαίνει τα τελευταία πολλά χρόνια, τι προκαλεί η παγκοσμιοποίηση και ποιό είναι το χάσμα και η καπιταλιστική αντίφαση ;
Οι τράπεζες από την γέννηση τους και στην πορεία και τα χρηματιστήρια οργανώθηκαν και είχαν ως σκοπό τους την στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας στην παραγωγική της μορφή και βάση. Αυτός ήταν ο σκοπός τους μέσα στο σύστημα: “επικουρικός”.
Αυτό που κάλλιστα μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι το γεγονός ότι πέρασαν από την φάση της επικουρικότητας στην φάση της πρωτοκαθεδρίας και της επικυριαρχίας στην παγκόσμια οικονομία. Δημιουργήθηκε ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ παραγωγής και δυνατοτήτων της και μονεταριστικού κεφαλαίου (τραπεζικού – χρηματιστηριακού). Η παραγωγή, υπό όλες της τις εκφάνσεις πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Υπήρξε αντιστροφή ρόλων : το επικουρικό έγινε κύριο και τούμπαλιν. Το χρήμα επενδύεται πλέον στους μηχανισμούς επικουρίας (τράπεζες – χρηματιστήρια), οι οποίες διαμόρφωσαν μεταφυσικές αστήρικτες προσδοκίες (μια ματία στους δείκτες Ρ/Ε των διεθνών χρηματιστηρίων θα σας πείσει) για να παράγουν πρόσκαιρα κέρδη που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα. Η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων τελικά προκάλεσε προβλήματα στο σύστημα … .
Είναι βέβαιο ότι το σύστημα όπως κινείται θα καταρρεύσει, είναι βέβαιο ότι τον λογαριασμό του παραλογισμού θα τον πληρώσουν πάλι οι κοινωνικά και οικονομικά αδύναμοι. Είναι βέβαιο ότι ο ρεφορμισμός του καπιταλισμού θα εισαγάγει νέα δεδομένα εις βάρος των κοινωνιών του πλανήτη, ο πήχυς θα τεθεί σε άλλο ύψος, όπου λήγει θα μπορούν να τον περάσουν.
Ως κοινωνία και ως πολιτική συγκρότηση σοσιαλιστικής κατεύθυνσης, πρέπει να δούμε κατάματα το μέλλον: Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας καταρρέει, ο δυτικός κόσμος αλλάζει, ο προστατευτισμός έρχεται και το μονεταριστικό κεφάλαιο θα αναγκαστεί να τεθεί σε παραγωγικά δεδομένα οικονομίας για να λειτουργήσει ένας νέος φαύλος κύκλος.
Αυτές είναι οι δονήσεις που έρχονται και δεν έχουν ακριβές μοντέλλο για το νέο φαύλο κύκλο του καπιταλισμού και των κοινωνιών καρικατούρα που παράγει. Στο πλαίσιο αυτό θα τεθεί πλέον σε λειτουργία ένα μοντέλλο καπιταλισμού στηρίζεται στην παραγωγική αναδιάρθρωση με βάση την προστασία του περιβάλλοντος, οι επενδύσεις εκεί θα γίνουν και θα βγουν στην παραγωγή οικολογικές μηχανές και μηχανισμοί.

Εμείς οφείλουμε να είμαστε παρόντες και να στηρίξουμε κοινωνικά παραγωγικά μοντέλλα που μπορούν να επιβιώσουν με κύριο στοιχείο την εξασφάλιση της κάλυψης των δικών μας κοινωνικών βιοτικών αναγκών, διότι από εκεί θα ξεκινήσει το αύριο και εκεί θα υπάρξει έντονο πρόβλημα. Το εάν η νέα οικονομία θα είναι σοσιαλιστική ή καπιταλιστική είναι στο δικό μας χέρι … ως τότε αυτά που ξέρατε, καλύτερα να τα ξεχάσετε … .