MONOPOLY : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

MONOPOLY: ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ & ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ


Οι περισσότεροι και περισσότερες γνωρίζουμε το παλιό και διαχρονικό καπιταλιστικό παιχνίδι της Monopoly.
Το ζητούμενο για τους παίκτες του παιχνιδιού είναι να αγοράσουν οικόπεδα με αξία, να επενδύσουν σε αυτά με κεφάλαια που παίρνουν από τη «μπάνκα» (BANK = τράπεζα) και να χρεώσουν τους υπόλοιπους παίκτες που θα «χρησιμοποιήσουν» τις «επενδύσεις» τους και θα τους φέρει το ζάρι στην ανάγκη τους. Από το ίδιο το στήσιμο του παιχνιδιού είναι βέβαιο ότι κάθε παίκτης θα βρεθεί αρκετές φορές στην ανάγκη να «χρησιμοποιήσει» επενδύσεις των άλλων παικτών. Στο παιχνίδι επιτρέπονται δανεισμοί μεταξύ των παικτών, «αβάντες», εξαγορές, υποθήκες, συμβουλές επενδύσεων και ένα σωρό άλλα κόλπα του καπιταλισμού. Στο παιχνίδι δεν επιτρέπεται η χρήση άλλου χρήματος πλην του περιεχόμενου στο κουτί του.
Τελικός σκοπός του παιχνιδιού των «ανταγωνιζόμενων» παικτών είναι η κυριαρχία του ενός, το «Μονοπώλιο», εξ ου και το όνομα του παιχνιδιού. Μονοπώλιο στην χρήση μιας οδού – «επένδυσης» και εν συνεχεία σε όλο το παιχνίδι, σε όλη την κάρτα της Μοnopoly. Οποιος παίκτης δεν πηγαίνει καλά, αναγκάζεται για να παραμείνει στο παιχνίδι να ξεπουλήσει όσο – όσο την «περιουσία» του και στο τέλος, εάν μείνει από χρήματα, βγαίνει από το παιχνίδι.
Στις ελληνικές του εκδόσεις το παιχνίδι χρησιμοποιεί ως επενδύσεις τα ονόματα οδών της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων. Αντίστοιχες «επενδύσεις» περιέχουν τα παιχνίδια των άλλων κρατών.
Το παιχνίδι μπορεί να είναι για πολλούς διασκεδαστικό στην πραγματικότητα όμως είναι μια απλή αποτύπωση του τι συμβαίνει σε κάθε χώρα και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι μια σύντομη χρονικά αποτύπωση του παιχνιδιού του καπιταλισμού, των σκοπών των παικτών (καπιταλιστών) και του τελικού ζητούμενου του συστήματος, που παρότι δείχνει ανταγωνιστικό, εν τέλει καταλήγει στο «Μονοπώλιο» του ενός.
Οσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και στο παγκόσμιο σκηνικό μπορούν εύκολα να εξηγηθούν, να γίνουν κατανοητά, εάν στα τετράγωνα του παιχνιδιού της Monopoly τοποθετήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας ή του πλανήτη. Στόχος των παγκόσμιων παικτών της Monopoly είναι να αποκτήσουν σε καλές τιμές και να εκμεταλλευτούν τα τετράγωνα αυτά, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των κρατών. Να κάνουν οικόπεδά τους τις χώρες, τους ανθρώπους, να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες και τις δυνατότητές τους. Τελικός σκοπός τους είναι να επικρατήσουν οι ίδιοι στο παιχνίδι κάνοντας τα πάντα δικά τους. Τελικός σκοπός τους είναι να συγκροτήσουν το δικό τους «Μονοπώλιο». Ο «ανταγωνισμός» απλά είναι το «παιχνίδι», σκοπός είναι το «Μονοπώλιο».
Οσο τα πράγματα παραμένουν στο χαρτόνι της Monopoly και αφορούν μόνο αυτό και τους μανιώδεις παίκτες, έχουν μηδαμινή ουσία για τους ανθρώπους. Το πρόβλημα είναι ότι στο πραγματικό ελληνικό και παγκόσμιο παιχνίδι το χαρτόνι της Monopoly είναι φτιαγμένο από ανθρώπους, από χώρες, από την φύση. Πάνω σε αυτούς, πάνω σε εμάς παίζεται το πραγματικό παιχνίδι, εμείς είμαστε τα τετράγωνα με τις «επενδύσεις» τους, από εμάς εξάγεται το κέρδος τους και σε εμάς θα επικρατήσει το μονοπώλιο … .
Για να εφαρμόσουν τους σκοπούς τους οι παίκτες της παγκόσμιας Monopoly θέλουν να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ένα λείο, αμίλητο και χρηστικό για το παιχνίδι χαρτόνι.
Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τους φιμώσουν, να τους παρασύρου, να τους κάνουν παθητικούς, ώστε να παιχτεί πάνω τους το παιχνίδι τους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι εργάζονται στα πλουτοπαραγωγικά τετράγωνα της Monopoly, δημιουργούν κέρδη και υπεραξίες για τους παίκτες. Οσο πιο πειθαρχημένο και αποδοτικό είναι ένα τετράγωνο – χώρα ή πλουτοπαραγωγική πηγή, τόσο πιο επικερδής και επωφελής είναι για αυτούς η «επένδυση». Για τον σκοπό αυτό εργάζονται πολλοί, για τον σκοπό αυτό κάνουν τους ανθρώπους άβουλα μυρμήγκια που θα πεθάνουν εργαζόμενα για την «επένδυση» και όλο το σύστημα κινείται και οργανώνεται σύμφωνα με τους σκοπούς, τους κανόνες του παιχνιδιού που όρισαν και ορίζουν μεταξύ τους οι παίκτες.
Επειδή στο τέλος της παρτίδας τους, θα έχουμε όλοι ισοπεδωθεί για τα καλά και θα έχουμε εξαγοραστεί πλήρως από τις μονοπωλιακές επενδύσεις τους, το μόνο που μας μένει είναι να καταστρέψουμε το παιχνίδι τους και τους κανόνες τους. Να αρνηθούμε να είμαστε υποχείρια της Monopoly τους, να τους χαλάσουμε το τεραίν, να διαλύσουμε το χαρτόνι της Monopoly, να φύγουμε από το σύστημά τους, από τους κανόνες τους και να δημιουργήσουμε δικούς μας. Και επειδή είναι και αυτοί θνητοί σαν και εμάς στο χέρι μας είναι να το καταφέρουμε.

Σε αυτές τις αηδίες ώθησαν τον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια-αρκεί να σκεφθούμε ότι η ιστορία του monopoly είναι 75ετής- με κύριο σκοπό από τη μια να τους κάνουν να αισθάνονται ότι μπορεί να κυριεύσουν τον κόσμο, κι από την άλλη να τους κρατάνε μεσα σε ένα ψεύτικο πλαίσιο δίνοντας τους την εντύπωση ότι ευκαιρίες υπάρχουν για όλους.
Με τα ηλίθια παιχνίδια που μας πάσαραν , ηθελημένα η αθέλητα διαμόρφωσαν και συνειδήσεις που ναι μεν δέχονται τα σημερινά τους προβλήματα , αλλά δεν χάνουν και τίποτα λοξοκοιτάζοντας για το πώς στην πράξη και με ψέματα παίζοντας -κι όχι με αγώνες- θα κάνουν κάτι δικό τους.
Φρόντισαν να δώσουν και επετειακό χρώμα σε αυτό το αθλιο κατασκεύασμα το « Monopoly Σύγχρονη Ελλάδα» όπου όποιος θέλει μπορεί μεταξύ άλλων να κατασκευάσει Διαμερίσματα και Ουρανοξύστες στη πλατεία Αριστοτέλους, να επισκεφτεί το Καραϊσκάκη, να περάσει μια όμορφη βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής ή να παραθερίσει στη Μύκονο.
Ευκαιρίες πάντα «δημιουργούσαν» για όλους. Θέλανε να μας κάνουν «ίσους κι όμοιους» με τους καπιταλιστές, να μας δείξουν ότι δικαίωμα στον πλούτο, στο όνειρο και τον πλουτισμό έχουμε όλοι μας .Κάποια στιγμή μάλιστα χόντρυνε και το παιχνίδι και μας πήραν τα λεφτά μέσα από τις τσέπες μας γιατί νομίσαμε ότι γίναμε επενδυτές, μέτοχοι σε μεγάλες εταιρείες , την τύφλα μας τη μαύρη που νομίσαμε ότι είμαστε αυτοι που θα καθόριζαν την πορεία του Χρηματιστηρίου και μείναμε στον άσσο τελικά.
Τέτοια παιχνίδια γίνονται καθημερινά εκμεταλλευόμενοι αυτοί που τα δημιουργούν την ανάγκη για ανάδειξη, την φτώχεια του κόσμου, δημιουργώντας παράλληλα νόμους στυγνότητας και ζούγκλας , όπου κύριο μέλημα του καθένα είναι το πώς θα κατατροπώσει το διπλανό του.
Η παραπάνω ανάρτηση του φίλου Δημήτρη, μου δίνει το ερέθισμα να κατανοήσω τον παραλληλισμό του παιχνιδιού με το παιχνίδι που παίζεται καθημερινά σε βάρος μιας ολόκληρης χώρας . Το θέμα είναι το πως θα καταστρέψουμε το παιχνίδι τους και πως θα πείσουμε τον κόσμο ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.
Κυριολεκτικά και μεταφορικά γιατί άλλη είναι η κατεύθυνση μας. Η καθημερινή μας στάση, είναι στάση ζωής , είναι –ή θάπρεπε να είναι- μια σειρά πολιτικών πράξεων που τόσο λείπουν στις μέρες μας , δημιουργώντας βέβαια δικούς μας κανόνες κι όχι να ακολουθούμε τους δικούς τους.
Μέσα σε αυτό το βρώμικο σύστημα δεν έχουμε κανένα λόγο παραμονής γιαυτό και πρέπει να βγούμε όσο το δυνατόν συντομότερα.
Και σαν πρώτο βήμα «εδώ και χθές» θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε ότι άμεσα είναι ανάγκη να εξαποστείλουμε κατ αρχήν τους δικούς μας ανθρώπους και σημερινούς μας δυνάστες που τους είχαμε πιστέψει , μπάς κι έτσι αποξενωθούμε από το συναίσθημα του οπαδισμού, του κομματισμού και της ανόητης ελπίδας που πιθανόν ακόμη τρέφουμε ότι μέσα σε αυτά τα δεδομένα είναι δυνατόν να υπάρξει λύση με ένα σαθρό νεοφιλεύθερο και υποτελές στους ξένους μοντέλο διακυβέρνησης των σημερινών κομμάτων .
Πριν ισοπεδωθούμε εντελώς είναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε την κοινωνία επιτέλους ΝΑ ΣΠΕΠΤΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ κι όχι τους πολιτικούς.

Θεωρώ τον "Πέρκο" ένα από τους αξιολογότερους στοχαστές της χώρας και της Ευρώπης.
Δυστυχώς δεν έχει δημόσιο βήμα, του το στερούν οι "μονοπώλεις".
Με αφετηρία όσα γράφει πιο πάνω θα πρέπει και πάλι να επισημάνω κοινές διαπιστώσεις μας : Ο καπιταλισμός είναι το πιο ολοκληρωτικό σύστημα που πέρασε από τον πλανήτη. Το πιο σκοτεινό, βίαιο και αδηφάγο τέρας.
Ο καπιταλισμός έχει καταφέρει με την μεγαλύτερη δυνατή υπουλία να επικρατήσει στους ανθρώπινους εγκεφάλους, να επιβάλλει τις "αρχές" και "αξίες" του ως θέσφατα και μεταφυσικές έννοιες.
Στην πορεία κατεδάφισής του οφείλουμε κάθε πράξη μας να την περνάμε μέσα από ένα ουσιαστικό φίλτρο: πόσο καπιταλιστικό είναι αυτό που πιστεύουμε, που πράττουμε ή θέλουμε να πράξουμε ;
Εάν η σκέψη μας είναι σε βάθος αναλυτική, τα αποτελέσματα θα είναι σύντομα και εντυπωσιακά και τούτο γιατί ο καπιταλισμός είναι ένα δόγμα που δεν μπορεί να αντέξει σε καμία πραγματική κριτική και ανάλυση.

Παράθεση :

Θέλανε να μας κάνουν «ίσους κι όμοιους» με τους καπιταλιστές, να μας δείξουν ότι δικαίωμα στον πλούτο, στο όνειρο και τον πλουτισμό έχουμε όλοι μας .

με αφορμη το παραπανω που γραφει ο περκος , θελω να μπω ξανα στο τρυπακι που λεει τα εξης

αραγε "θελανε" ή ΘΕΛΟΥΜΕ ? ηδονιζομαστε και μονο στην σκεψη οτι θα ΓΙΝΟΥΜΕ κατι ... πως ειναι δυνατο τοσα χρονια και να μην εχουμε παρει χαμπαρι τι γινεται ? χαμπαρι ?χμμμ ναι , οι υποψιασμενοι το εχουν παρει απο χρονια χαμπαρι , μας τα γραψαν , μας τα τραγουδισαν ... αλλα εμεις χαμπαρι ... οταν τα λενε (λεμε) , τους λενε γραφικους καμια φορα και αναρχικους ή κουμουνιστες ...

γιατι ομως ? που ακριβως παταει αυτο το " θελουμε " ? μηπως τελικα ειναι στην φυση μας , να αναζηταμε το καλυτερο και να ονειρευομαστε οτι και εμεις ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ ή ειναι κατι φτιαχτο απο τον πρωτο που ξεχωρησε και δεχτηκε τις οποιες "τιμες" και που ολοι θελαν, ζηλευαν , επιθυμουσαν να εχουν αλλα κανεις δεν ειχε και μας εχει μεινει ως αρχεγονη ανεκπληρωτη επιθυμια ... και και και παει μακρυα η βαλιτσα

και γιατι καποιοι ΔΕΝ θελουν ή εστω θελουν αλλα με "λογικη" , θελουν αλλα "γνωριζουν" - "υποψιαζονται" την παγιδα και δεν πεφτουν μεσα, αλλοι τριγυρνανε γυρω γυρω και αλλοι γυριζουν την πλατη και πανε στο περιθωριο , αυτοι οι καποιοι τι το διαφορετικο εχουν ?

εχω γνωριζει γραμματιζομενους μεσα στην παγιδα και αγραμματους βοσκους εξω να χασκογελανε με τα χαλια μας ...

γιατι εαν ειναι μεσα μας αυτη η "τρελα" τοτε ο αγωνας ειναι ανισος , δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει κατι ,
αλλα (αληθινο αραγε ή αλλη μια επιπτωση της επιθυμιας μου να μην ειναι ετσι? ωχ καταμπερδευτηκα) αλλα , εαν παλι δεν ειναι ΜΕΣΑ μας , αλλα διαμορφονεται μεσα απο την παιδεια και τον κοινωνικο περιγυρω , τοτε ΙΣΩΣ εχουμε καποια ελπιδα τα τρισεγγονα μας να δουνε κατι διαφορετικο ... γιατι θελει δουλεια πολυ για να αλλαξει , για να γυρισει απο την αλλη και εαν το προλαβουμε

φυσικα παντα υπαρχει ο απροβλεπτος παραγοντας , καμια φορα γινεται επανασταση για ενα κομματι ψωμι ... αλλα οπως εχει δειξει η ιστορια , εκ του αποτελεσματος η επανασταση δνε ειχε τελικα κανενα αποτελεσμα ... και αλλες παλι αρκει μια σωπιλη διαμαρτυρια για να φερεις τα πανω κατω ...

να πω οτι ξερω ? οχι δε ξερω ... απλα στεναχοριεμαι πολυ , παρα πολυ που δεν μπορω να κανω τιποτα .... που δεν μπορω να δωσω μια κλωτσια και να γυρισει τουμπα η κατασταση , γιατι ειναι αδικο , αδικο και ατιμο οι λιγοι να κανουν κουμαντο τους πολλους ....


(φιλαρακια σας διαβαζω , μπορει να μη γραφω ή οταν γραφω να ειμαι λιγο "φευγα" αλλα τι να κανω , απο την μια η ολη κατασταση , το ξεπουλημα της χωρας και ο τζογος σε καθε γωνια ... απο την αλλη το θεμα με τη δουλεια , ωρες ωρες δεν εχω διαθεση ουτε για να αναπνεω...

να ειμαστε καλα να ονειρευομαστε ενα καλυτερο αυριο , ποιος ξερει μπορει με το πες πες να το πετυχουμε

φιλια πολλα ΣΕ ΟΛΟΥΣ ...)

Φίλε Μάκη ειλικρινά χαίρομαι που ξαναβλέπω σχόλιο σου
Η τρέλα δεν είναι φυσικά μέσα μας , αλλα ο καθένας διαμορφώνει η του διαμορφώνουν το χαρακτήρα και την καθημερινή του πρακτική ο περίγυρος του, οι επιδράσεις που δέχεται , τα κακέκτυπα και η γενικότερη πολιτική των εκάστοτε.
Σε μια καπιταλιστική κοινωνία , αφού δεν θέλουν και ξέρουν οτι δεν μπορούμε να γίνουμε ίσοι κι όμοιοι τους προσπάθησαν με ψευδεπίγραφα συνθήματα και σειρήνες να μας κάνουν να πιστέψουμε οτι και για εμάς κάτι αλλάζει στη ζωή μας, για να μας κάνουβ υπόδουλους των ίδιων των "αναγκών μας"
Μέσα απο μια επίπλαστη και εικονική ευημερία του "δανειστείτε νάχετε" και του "καλύτερου αύριο" που θα ξημέρωνε για όλους μας.
Πόσο υποψιασμένοι είμαστε τότε για "το χειρότερο αύριο" , πόσο συζητήσαμε αυτή την πιθανότητα και πόσο διαβασμένοι σταθήκαμε στην επερχόμενη λαίλαπα?
Ναι είμαστε γενικώς απαίδευτοι κι ισως και οι αγράμματοι βοσκοί αν ήταν μέσα στα πράγματα κι οχι αποκομμένοι να έκαναν τα ίδια πράγματα, αυτοί ομως θα ηταν δικαιολογημένοι.
Οσο για τους γραμματιζούμενους άστο καλύτερα, αυτοί ηθελημένα πήραν στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους (εν αγνοία κινδύνου η μάλλον εκ προμελέτης), γιατί γράμματα μπορεί να ξέρει ο καθένας (οπως πχ οι επικεφαλής της τρόικας) το θέμα είναι αν τη γνώση που απέκτησες τη χρησιμοποιείς για το κοινό καλό η αν με τις πράξεις σου κάνεις κακό στούς άλλους εναρμονιζόμενος με το "σύστημα" απο βουλιμία κοινωνικής ανέλιξης.
Κι εδω μπαίνει το θέμα της δύναμης του ατομικού μας χαρακτήρα και της αρετής που κουβαλάει ο καθένας μας και που μέσα σε ενα σάπιο πολιτικό σύστημα αν δεν έχουμε καλλιεργήσει τα κατάλληλα αντισώματα , στο τέλος θα γίνουμε σαν εκείνους η θα προσπαθούμε να τους μιμηθούμε ανεπιτυχώς με αποτέλεσμα να αναπαράγεται ενα παιχνίδι με κακούς παίκτες.
Ολοι μας αδελφέ λίγο η πολύ τραβάει ο καθένας το δικό του δύσβατο ανήφορο, σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Οπως και η ίδια γενικώς η σημερινή μπερδεμένη κοινωνία. ΑΠΑΙΔΕΥΤΗ και ΑΔΙΑΒΑΣΤΗ
Η επανάσταση (οπως θέλει να την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας) ξεκινά πρώτα απο τον εαυτό μας, μέσα απο καθημερινές δυσκολίες και ζυμώσεις. Ισως γιαυτό θα πρέπει να ελπίζουμε στους αυριανούς νέους που θα κουραστούν πολύ και θα αγανακτήσουν.

Νάμαστε καλά για αυτό το δύσκολο αύριο και προπαντός να παραμείνουμε ταπεινοί, οπως είμαστε σήμερα.

Οποτε έχεις χρόνο και προ παντός διάθεση πέρνα απο δω και ρίξε έστω και μια καλημέρα.

Τη χρειαζόμαστε όλοι μας.

Μάκη γειά σου και από εμένα.
Μην χάνεσαι και μην κολλάς από τα συμβαίνοντα στον χώρο.
Σε αυτά που γράφει ο Πέρκος θέλω να προσθέσω κάτι : μάλλον είμαστε πεπαιδευμένοι και "διαβασμένοι" καπιταλιστικώς για να πάθουμε αυτό που πάθαμε ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.
Είμαστε για διαφορερικούς ίσως λόγους ο καθένας (πλουραλισμός εεε !!!) έτοιμοι για δούλεμα. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν.
Το δούλεμα που φάγαμε δεν σημαίνει πως αποσυρόμαστε. Τουναντίον : γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.
Να επισκέπτεσαι το φόρουμ και να γράφεις.
Είναι νησίδα και σανίδα σωτηρίας.