ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Τόπος διαλόγου για τις αγωνίες και την έκφραση της κοινωνίας
 
ΦόρουμΦόρουμ  Πόρταλ*Πόρταλ*  ΕικονοθήκηΕικονοθήκη  ΑναζήτησηΑναζήτηση  Latest imagesLatest images  ΕγγραφήΕγγραφή  ΣύνδεσηΣύνδεση  
Παρόμοια θέματα
1-1-4 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 
Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση
ΜΕΤΡΗΤΗΣ HITS

Study English
ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"

WOWZIO

 

 ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
DimKaramitsas

DimKaramitsas



ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ   ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ EmptyΚυρ Ιουλ 19, 2009 11:54 am

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ

Έχοντας προτάξει την παιδεία γνώσης είναι αναμενόμενο να είμαι κατά του θεσμού των εξετάσεων. Ειδικά αυτών των εξετάσεων, που εάν κάτσω να γράψω όσα έχω στο νου μου και τα αναλύσω θα χρειαστούμε εκατοντάδες πυκνογραμμένες σελίδες.

Α. Το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι οι εξετάσεις αυτές καθεαυτές, αλλά το σύστημα που οδηγεί σε αυτές και κορυφώνει την πυραμίδα του στην ακμή αυτή.

Οι περισσότεροι ίσως στην κοινωνία μας πιστεύουν ότι οι εξετάσεις είναι αναγκαίες προκειμένου να διαχωριστούν οι “καλοί” από τους “κακούς”.


Στην πραγματικότητα πρέπει να σκεφτούμε κάτι που προηγείται: την ίδια την κατάταξη σε “καλούς” και “κακούς”. Την θέλουμε ; ή μήπως αυτή είναι παράγωγο του ίδιου του συστήματος που βασίζει την λειτουργία του στις ανισότητες και τις αντιθέσεις;

Μήπως οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι απότοκο της ίδιας λειτουργίας του συστήματος που χρειάζεται πλούσιους και φτωχούς, εργάτες και αφεντικά, αποτυχημένους και επιτυχημένους, ικανούς και ανίκανους, βολεμένους και αβόλευτους, θύτες και θύματα; (μακρύς ο κατάλογος των αντιθέσεων)

Για μένα είναι βέβαιο πως ναι … Το ίδιο το σύστημα αναπαράγεται μέσα από την παιδεία της ανισότητας, προετοιμάζει το έδαφος για την διαιώνισή του … .

Νομίζω ότι κατέστη κατανοητό σε όλους τι εννοώ : οι χαρακτηρισμοί αυτοί προκαλούν την διαιώνιση του συστήματος, είναι η δική του “αναπαραγωγική διαδικασία”.

Για μένα είναι σαφές ότι ακόμα και σε αυτό το συστημικό πλαίσιο κανείς δεν μπορεί να κρίνεται καλός ή κακός με βάση την επίδοσή του σε συγκεκριμένα πράγματα. Ιδίως, όταν αφορά το σύστημα της παιδείας, που έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και αξιολογικά κριτήρια.

Β. Έγραψα σχηματικά ότι θέλω την κοινωνία “χωροδικτύωμα”, την κοινωνία της αλληλοστήριξης, της ισότητας, την κοινωνία όλων .

Έχω γράψει επίσης για την διαδικασία της “ενδοσκόπησης”, δηλ. της ανακάλυψης, επικουρίας και προώθησης των ταλέντων και της βούλησης κάθε ανθρώπου.

Δεν το έγραψα μόνο για να στηρίξω τις παραγωγικές μου προτάσεις, αλλά καταλαβαίνετε πλέον ότι σκοπεύει σε μία βαθειά διεργασία που αναδεικνύει τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο και τον συνδέει στο “χωροδικτύωμα” της κοινωνίας ισότητας και συντροφικότητας. Στην κοινωνία όπου ο καθένας έχει την αξία του και αλληλοστηρίζει ισοδύναμα την κοινωνική πορεία και πρόοδο.

Αυτό λοιπόν που χρειάζεται, κατά την γνώμη μου, είναι να απελευθερώσουμε τον άνθρωπο από τις αναγκαστικές και ετεροκαθοριζόμενες αναξιότητες και ανισότητες, που αναπαράγουν οι κοινωνικές ανισότητες και οι εξουσίες τους.

Σκεφτείτε ότι μέσα από την διαδικασία της εκπαίδευσης το κοινωνικό κατεστημένο επιλέγει την αναπαραγωγή του με στοιχεία κοινωνικού δαρβινισμού.

Μόνο που δεν είναι, ούτε καν η φύση, αυτή που καθορίζει τα “προσόντα” και τα κριτήρια εξέλιξης, αλλά το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού και οι επιλογές όσων το ελέγχουν, που στηρίζεται αιτιωδώς στις ανισότητες της δικής του πυραμίδας.

Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι ο μαθητής του 11 δεν έχει κάποια ταλέντα και προσόντα πολύ «καλύτερα» από τον μαθητή του 19. Απλά, η κοινωνία των ανισοτήτων επιλέγει με τον τρόπο της παιδείας και τα δικά της αξιολογικά κριτήρια την στελέχωση της “πυραμίδας” της.



Γ. Στον καπιταλισμό, η παιδεία έχει συγκεκριμένη ταξική κατεύθυνση και σκοπεύει στην ανανέωση της πυραμίδας. Για τον καπιταλισμό είναι κακή μια παιδεία που προσφέρει εσφαλμένη διάρθρωση του παραγόμενου σε σχέση με την αναγκαία ή επιθυμητή πυραμίδα. Για τον καπιταλισμό είναι μόνο αυτό το πρόβλημα της παιδείας, αλλά η πυραμίδα παραμένει … .

Όλα αυτά εκφράζονται μέσα από το ίδιο το αξιολογικό σύστημα που ακολουθεί η παιδεία και ολοκληρώνονται, ακμάζουν και εκφράζονται μέσα από τον θεσμό των εξετάσεων. Εξετάσεων όχι για να διαπιστωθεί το ταλέντο ή έστω το επίπεδο κάποιου με μοναδικό σκοπό να του παρασχεθεί συνδρομή για να βελτιωθεί και να γίνει “ισοδύναμος” με τους άλλους, αλλά ευθέως και ακράτως ανταγωνιστικών εξετάσεων επιλογής, διαλογής και διαχωρισμού, που εξασφαλίζουν τη διαιώνιση στελέχωσης – πλήρωσης της πυραμίδας.

Είναι σαφές ότι οι “εξετάσεις ταλέντων” ή οι “εξετάσεις συνδρομής”, που δεν συνοδεύονται από βαθμολογίες και απορρίψεις ανθρώπων έχουν άλλη φύση και κοινωνική λειτουργία, κατατείνουν στην ανάδειξη ταλέντων, στην απελευθέρωση, στην συλλογική κοινωνική πρόοδο.

Οι “άλλες” οι άκρως ανταγωνιστικές είναι μια εκδοχή του κοινωνικού κανιβαλισμού και μάλιστα αναπαραγωγική για αυτόν.



Δ. Θα αναρωτηθεί κάποιος : και οι άλλοι, οι “καλοί” τι θα γίνουν;

Πρώτα από όλα μέσα από την διαδικασία ανάδειξης “ταλέντων” και ουσιαστικής επικουρίας στην κοινωνική αξιοποίησή τους, μειώνεται η υπερπληθώρα και υπερσυγκέντρωση “υποψηφίων” σε λίγους μόνο τομείς και επιλογές.

Μετά θα πρέπει να σκεφτούμε ότι οι “καλοί” θα βρουν τον δρόμο τους.

Ομως ο καπιταλισμός χρειάζεται ανισότητες, χρειάζεται “ικανούς” εργάτες και “ικανούς” διευθυντές και μάλιστα σε συγκεκριμένους μόνο «κερδοφόρους» τομείς.

Να γιατί κανένας άνθρωπος του κατεστημένου δεν πρόκειται ποτέ να καταργήσει τις “εξετάσεις”, απλά θα τις αναβάλει για επόμενα στάδια ή θα τις μετονομάσει.

Να γιατί όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου, με εξετάσεις ή μη, παράγουν παιδεία αντίστοιχης ποιότητας με τον “καπιταλισμό” τους … και, αντίστοιχα, ίσης μεταξύ των ισχυρών οικονομιών.

Να γιατί ο Σπηλιωτόπουλος κάνει “διάλογο“: γιατί δεν έχει πραγματικό σχέδιο, γιατί δεν ανήκουν όλα τα πιο πάνω στην πολιτική κουλτούρα του και στις πολιτικές του θέσεις, γιατί ξεστόμισε μία άφρονα κουβέντα για πολιτική εκμετάλλευση χωρίς να ξέρει πως να την διαχειριστεί … .

Οι εξετάσεις είναι συστατικό της αναπαραγωγής του καπιταλισμού και δεν το καταλαβαίνει πως η κατάργησή τους θα απελευθερώσει δυνάμεις που – όσο επιμένουμε στην πυραμίδα – θα είναι ανεξέλγκτες για το σύστημά του.

Αυτή είναι και η αιτία που ο διάλογος αυτός θα κρατήσει πολλά χρόνια και εάν τον συνεχίσει κάποιος καπιταλιστής υπουργός που εμμένει στην κατάργηση των εξετάσεων και δεν θέλει απλώς να γίνει νονός μιας νέας ονομασίας τους, θα καταλήξει στην μετάθεσή τους σε επόμενα στάδια της εκπαίδευσης. Και μάλιστα εξετάσεων με εντονότερα τα ίδια απάνθρωπα, σαρκοβόρα χαρακτηριστικά, αφού η ζωή του νέου ανθρώπου θα είναι περισσότερο δεσμευμένη από την «επιτυχία» στην διαδικασία εκπαίδευσης.



Ε. Εάν θέλουμε σαν χώρα και σαν κοινωνίες ανά τον κόσμο να ξεπεράσουμε τον καπιταλισμό ή το ετεροκαθοριζόμενο “είναι” μας, ακόμα και το Status Qvo των καπιταλιστικών ισορροπιών μπορούμε να ξεκινήσουμε μέσα από την παιδεία. Από τον μηχανισμό αναπαραγωγής του.

Ηδη, όσοι κινούνται για την εγκαθίδρυση φεουδαρχιών και αυτοκρατοριών, έχουν ξεκινήσει προς την αντίστροφη πορεία : πολλές και συνεχείς εξετάσεις, επιμερισμοί, διαχωρισμοί, άνοδος του «αναγκαίου» επιπέδου σπουδών και «αχρήστευση» ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων … .

Μήπως αυτό που ονομάζουν ανταγωνισμό στην παιδεία και στην αγορά εργασίας δεν είναι η ίδια όψη με κεκαλυμμένο όνομα ;

Μόνο αλλάζοντας ουσιαστικά το σύστημα εκπαίδευσης, καταργώντας τις αξιολογικές δομές, χτίζοντας στην ελευθερία που αναφέρεται στον άνθρωπο και τις βιοτικές του ανάγκες μπορούμε να κινηθούμε προς τις πραγματικά ανθρώπινες κοινωνίες. Η γνώση είναι συνεχής και κρίσιμη βιοτική ανάγκη για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Η γνώση, η κατανόηση του κόσμου, η δημιουργία … . Να γιατί ο Πλατωνικός Σωκράτης αναφέρεται στο “γηράσκω αεί διδασκόμενος” και στο “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, θέσεις και απόψεις που δεν κατάλαβε ούτε ο ίδιος ο Πλάτωνας, αλλά τις μετέφερε, παρότι είναι αντίθετες με τις πολιτικοκοινωνικές θεωρίες του: για να χαρακτηρίσει την γνώση ως βιοτική ανθρώπινη ανάγκη.

Ζητώντας το πλάτεμα της γνώσης, την απελευθέρωση των ανθρώπων, την οικονομία των βιοτικών αναγκών, γνωρίζω καλά ότι ο καθένας μέσα σε τέτοιες κοινωνίες μπορεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά και να καταστεί «καλός» και χρήσιμος με τα ταλέντα του, στις κοινωνίες της ισότητας και της πραγματικής προόδου.



Να καταργηθούν λοιπόν εντελώς οι εξετάσεις ανταγωνιστικού διαχωριστικού τύπου μαζί με την παιδεία της συγκεκριμένης κοινωνικής κατεύθυνσης και των διαχωρισμών. Θα είμαι πολύ χαρούμενος από το αποτέλεσμα … .
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
DimKaramitsas

DimKaramitsas



ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ   ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ EmptyΚυρ Ιουλ 19, 2009 11:54 am

Συμπληρωματικά:



Στην Ελλάδα οι φοιτητές μπαίνουν στις σχολές ήδη τελειωμένοι, κουρασμένοι, ξεζουμισμένοι, συνταξιούχοι … τους έχει εξοντώσει πνευματικά το σύστημα από πριν και θέλουν να ξεκουραστούν.
Μόνο τα “βλήματα” της πυραμίδας συνεχίζουν ακάθεκτα για την πυραμίδα και εκεί τις περισσότερες φορές με μέσα που δεν τιμούν κανένα.
Τις απόψεις μου τις έγραψα πιο πάνω για το πως αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό σύστημα ο καπιταλισμός. Στην ωμή πραγματικότητα ο καπιταλισμός δεν “προσέφερε” την γενικευμένη παιδεία ως κοινωνικό αγαθό, ας είμαστε σοβαροί και ρεαλιστές. Ο καπιταλισμός και κάθε αντίστοιχο σύστημα χρειάζεται εξειδικευμένους εργάτες, υπαλλήλους, διευθυντές για να στελεχώσουν τις πυραμίδες του (σκεφτείτε ότι δεν νοιάζεται καθόλου για αυτούς όταν τους αχρηστεύει …- άρα βλέπει τους ανθρώπους χρηστικά – εκμεταλλευτικά).

Αυτό είναι το δικό του παιδομάζωμα και όλοι ξέρουμε και ιστορικά ότι το έκανε. Η οικονομία του καπιταλισμού κατευθύνει την εκπαίδευση.

Ο σοσιαλισμός έθεσε κατόπιν την απαίτηση για παιδεία για όλο τον λαό (κοινωνικό αγαθό) και παιδεία πραγματική και ευρεία. Για τον λόγο αυτό και παρότι το πείραμα παρεξέκλινε της πορείας του, στην Σ.Ε. υπήρχαν κάτι κουφές ειδικότητες που δεν είχαν ευθεία καπιταλιστική οικονομική συσχέτιση. Το αυτό συνέβη και στην Σουηδία.
Είναι σαφές γιατί και πως … .
Στην Ελλάδα οι σοσιαλιστές του μεσοπολέμου έθεσαν ενεργά το θέμα και πέτυχαν έστω μετά από κάποιες δεκαετίες την καθιέρωση του 1ου (παιδεία για όλους), χωρίς αυτό να αποτελεί πλέον πρωτοπορία.
Για εμάς πιστεύω ότι το ζήτημα είναι απλό και ρεαλιστικά εφικτό.
Το πλάτεμα της γνώσης, τα δημοκρατικά κοινωνικά πανεπιστήμια έχουν την δική τους θεώρηση των πραγμάτων. Ακόμα και εάν σε πρώτη φάση δείχνουν να προσαρμόζονται στους ταγούς του καπιταλισμού και της υπάρχουσα οικονομίας, το πλάτεμα της γνώσης και η εντελώς άλλη θεώρησή της, οδηγεί στην β’ φάση που θα έχει πλέον τροποποιήσει όλη την παραγωγική διάρθρωση μέσα σε άλλα κοινωνικά πρότυπα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥΣ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-
» ΕΚΛΟΓΕΣ!!!!!!!
» ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ»
» ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ: ΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ :: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ-
Μετάβαση σε: