Κάποιος μπλόγκερ κάλεσε τους πάντες που μετέχουν της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ σε συστράτευση για την προάσπιση της τροποποίησης του Κώδικα της Ελληνικής ιθαγένειας.
Θεωρώντας ότι το προσκλητήριο πρέπει να είναι σαφές ώστε να γίνει σαφής και η συμμετοχή ΟΛΩΝ των Ελλήνων σε αυτό, λέω να δηλώσω ευκρινώς τις απόψεις μου για το πού συμφωνώ και πού διαφωνώ με την υπο «διαβούλευση» τροποποίηση του Κώδικα:
Δέν θα μπώ στην συζήτηση των γραφειοκρατικών λεπτομερειών (που πολύ λίγο με απασχολούν), όσο στη συζήτηση αυτής καθεαυτής της φιλοσοφίας της τροποποίησης.
Γνωρίζω ότι η Ελληνική νομολογία σήμερα ΤΑΥΤΙΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ την ιθαγένεια με την υπηκοότητα.
Κατά την γνώμη μου, αυτό είναι ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ και αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί και πώς έγινε.
Η ιθαγένεια (nationality) είναι σαφώς διαφορετική απο την υπηκοότητα. Είναι άλλο πράγμα να είσαι υπήκοος του Αμερικανικού κράτους π.χ. και εντελώς διαφορετικό πράγμα να διατηρείς ταυτοχρόνως την Ελληνική σου ιθαγένεια.
Θεωρώ ακατανόητο και επικίνδυνο για την ύπαρξη της έννοιας της εθνικότητας την ταυτοποίηση των δύο εννοιών.
Κάτω απο αυτό το πρίσμα εάν το εν λόγω νομοσχέδιο μιλούσε για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας των νομίμων μεταναστών, πάλι κατα την γνώμη μου, θα ήταν ΟΛΟΣΩΣΤΟ και ΔΙΚΑΙΟ.
Μπερδεύοντας όμως στην μέση την ιθαγένεια, παρασύρει τους σκεπτόμενους Ελληνες πολίτες σε μεγάλο προβληματισμό και επιφυλακτικότητα.
Τί λέει λοιπόν η τροποποίηση του Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας που η Κυβέρνηση έφερε σε «διαβούλευση» :
«Μετά το άρθρο 1 του Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας, όπως αυτός κυρώθηκε με τον Ν. 3284/2004, παρεμβάλλεται νέο άρθρο 1Α ως εξής:
«Ια. Με τη γέννηση στην Ελλάδα και δήλωση
Άρθρο 1Α
1. Τέκνο αλλοδαπών που γεννιέται στην Ελλάδα και ένας από τους γονείς του κατοικεί μόνιμα και νόμιμα στη χώρα επί πέντε συνεχή έτη, αποκτά από τη γέννησή του την ελληνική ιθαγένεια εφόσον οι γονείς του υποβάλουν κοινή σχετική δήλωση και αίτηση εγγραφής του τέκνου στο δημοτολόγιο του δήμου της μόνιμης κατοικίας του. Αν το τέκνο γεννήθηκε πριν τη συμπλήρωση της πενταετίας νόμιμης διαμονής του γονέα στη χώρα, η παραπάνω κοινή δήλωση και αίτηση εγγραφής υποβάλλεται με την παρέλευση της πενταετίας συνεχούς νόμιμης και μόνιμης διαμονής του γονέα στη χώρα.
2. Τέκνο αλλοδαπών που έχει παρακολουθήσει τις τρεις πρώτες τάξεις υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα στη χώρα αποκτά την ελληνική ιθαγένεια με την ενηλικίωσή του εφόσον υποβάλλει σχετική δήλωση και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο του δήμου της μόνιμης κατοικίας του το αργότερο εντός τριετίας από την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του. Την ελληνική ιθαγένεια αποκτά με κοινή δήλωση των γονέων του και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο του Δήμου μόνιμης κατοικίας του και το τέκνο αλλοδαπών που έχει ολοκληρώσει την παρακολούθηση έξι τουλάχιστον τάξεων ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα.
3. Εφόσον η δήλωση και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο, που προβλέπεται στις προηγούμενες παραγράφους 1 και 2, δεν υποβλήθηκε από κοινού από τους γονείς μέχρι την ενηλικίωσή του, το τέκνο αποκτά την ελληνική ιθαγένεια με δήλωση και αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο που το ίδιο δικαιούται να υποβάλει στον Δήμο της μόνιμης κατοικίας του το αργότερο εντός τριών ετών από την συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας του.
4. Την Ελληνική Ιθαγένεια αποκτά από τη γέννησή του, χωρίς να απαιτείται δήλωση και αίτηση των γονέων ή του ιδίου, όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον:
α. ούτε αποκτά αλλοδαπή ιθαγένεια με τη γέννησή του ούτε μπορεί να αποκτήσει τέτοια με σχετική δήλωση των γονέων του στις οικείες αλλοδαπές αρχές όταν το δίκαιο της ιθαγένειας των γονέων του απαιτεί την υποβολή παρόμοιας δήλωσης ή
β. είναι άγνωστης ιθαγένειας ή
γ. ένας από τους γονείς του έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και κατοικεί μόνιμα στη χώρα από τη γέννησή του.»
----------------------------------------------------------------------------------------
Ακόμα και εάν αποδεχτούμε την ταυτοποίηση της ιθαγένειας με την υπηκοότητα, η παραπάνω τροποποίηση βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση.
Αποδεχώμαστε ότι δέν μπορούμε ούτε και είναι δίκαιο και σωστό να αρνηθούμε την ελληνική ιθαγένεια σε αλλοδαπούς που βρίσκονται νόμιμα στην χώρα μας, ζούν και εργάζονται σε αυτήν και πολύ περισσότερο να την αρνηθούμε στα παιδιά τους που γεννιούνται στην Ελλάδα.
Ομως το αίσθημα του «είμαι Ελλην» δέν αποκτάται στο διάστημα της πενταετούς νόμιμης και μόνιμης παραμονής στην Ελλάδα, ότι και άν λέμε!
Πακιστανός που αισθάνεται Πακιστανός (γι αυτό και δέν κάνει τον κόπο να υποβάλλει αίτηση για αλλαγή της δικής του ιθαγένειας), για λόγους που γνωρίζει μόνο ο ίδιος αποφασίζει, μετά απο πενταετή μόνιμη και νόμιμη κατοίκηση στην Ελληνική επικράτεια, να καταθέσει αίτηση για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας απο το παιδί του.
Μα αλήθεια σε αυτά τα πέντε χρόνια ο ίδιος ο πατέρας Πακιστανός δέν αισθάνεται την ανάγκη να γίνει Ελληνας και θα του δώσουμε το δικαίωμα να ονομάζει Ελληνα το παιδί του ? Σαφώς και είναι ολόσωστο να πάρει την Ελληνική ιθαγένεια ο νεαρός 18χρονος Πακιστανός που επι δεκαοχτώ συναπτά έτη μετείχε της ελληνικής παιδείας και κατοικούσε νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα. Αλλά απο πού και ως πού να πάρει την Ελληνική ιθαγένεια απο την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε ή μετά την παρέλευση 5 ετών, την στιγμή που ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους γονείς του δέν επιθυμεί ούτε και θέλει να λέγεται Ελληνας ?
Ανακολουθία και σύγχυση αντιλαμβάνομαι στην εν λόγω τροποποίηση, εκτός και άν η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί την άρση της έννοιας της ελληνικής ιθαγένειας κάτω απο την γενικώτερη φιλοσοφία της παγκοσμιοποίησης, όπου η εθνικότητα σβήνει για να παραχωρήσει την θέση της στην έννοια του «Πολίτη του κόσμου».
Δέν νομίζω όμως ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχτεί κάτι τέτοιο, ειδικά σήμερα που η παγκοσμιοποίηση είναι ταυτόσημη με την έννοια της υποτέλειας σε παγκόσμια διευθυντήρια και την κατ΄εξακολούθηση ύπαρξη Εθνών που υπερασπίζονται με μανία την εθνικότητά τους και υπερτερούν (οικονομικά πολιτικά και κοινωνικά) των υπολοίπων.
Δέν ζούμε κύριοι στην απόλυτη ισότητα εθνών και λαών, γι αυτό και θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί σε πράξεις που πιθανότατα να οδηγούν σε μείωση της δικής μας εθνικότητας ενώ την ίδια στιγμή άλλα έθνη περιχαρακώνουν και προτάσσουν την δική τους.