ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ … ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ … ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΣΜΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ & ΚΟΜΜΑΤΑ — dimkaramitsas @ 4:16 μμ
Tags: ΑΓΟΡΑ, ΑΛΛΑΓΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΣΜΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΣΥΣΤΗΜΑ

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ … ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Δεν είμαι οπαδός του καπιταλισμού, ούτε του συστήματος που αυτός έχει επιβάλλει σε όλο τον πλανήτη.

Είμαι οπαδός και θιασώτης ενός εντελώς άλλου συστήματος κοινωνικής οργάνωσης, ενός συστήματος που θεωρεί ως κεντρική αξία του τον άνθρωπο και υποκαθιστά σε όλα τα επίπεδα την αμεσότητα στην σχέση ανθρώπων και βιοτικών αναγκών – αγαθών, χωρίς την παρεμβολή του συστήματος των αξιών και των υπεραξιών, που τελικά καθορίζουν αυτές την παγκόσμια ζωή και δράση και ζωή σε κάθε επίπεδο.

Δεν θέλω να θεραπεύσω το πολύεδρο πυραμιδοειδές σχήμα της παγκόσμιας τάξης ή καλύτερα ολιγαρχικής αταξίας. Θέλω να συμβάλλω στην κατάλυσή του και στην δημιουργία κοινωνιών ζωής και αλληλεγγύης, που θα κινούνται αλληλένδετα και ισόρροπα στον χρόνο και στην φύση, εξυπηρετώντας τις ανθρώπινες ανάγκες και μόνο αυτές.

Στο υπάρχον σύστημα τίποτα δεν καθορίζεται με γνώμονα και κυρίαρχο στοιχείο τον άνθρωπο και τις ανάγκες της φύσης του. Ο άνθρωπος αποτελεί ξεκάθαρα δευτερεύον ή τριτεύον στοιχείο με κυρίαρχο στοιχείο αυτό της ύπαρξης και της δημιουργίας αξιών και υπεραξιών.

Εάν το καλοσκεφτείτε, η κίνηση της ανθρώπινης ζωής και των κοινωνιών γίνεται γύρω από αξίες, γύρω από κερδοφορίες, γύρω από τεχνητά μεγέθη και κατευθύνσεις που ελάχιστοι ορίζουν και δισεκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώνονται να ακολουθούν.

Πραγματικά το τι θα παραχθεί στον πλανήτη, το εάν θα μπορέσει να επιβιώσει ο παραγωγός του ή εάν το παραγόμενο του παρέχει μια έστω ελάχιστη δυνατότητα βιοτικής επάρκειας, αλλά και το ποίος θα καταναλώσει, τι θα καταναλώσει, με ποιο τίμημα και με πόση προσωπική προσπάθεια και κόπο – ανάλωση της ζωής του – είναι αποκλειστικό ζήτημα και προνόμιο ελαχίστων προσώπων που ελέγχουν τις «αγορές».

Η παρέμβαση και ο κυρίαρχος ρόλος της «αγοράς» στο παγκόσμιο κοινωνικό γίγνεσθαι έρχεται να αποτελέσει με σαφήνεια την κυρίαρχη προβληματική που αφορά τον πλανήτη και δημιουργεί όλα τα προβλήματα. Από την έλλειψη στοιχειωδών για την ζωή βιοτικών αναγκών μέχρι τους πολέμους και τον θάνατο των ανθρώπων και του περιβάλλοντος του πλανήτη.

Σήμερα, και υπό το πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι ελέγχοντες τις «αγορές» έχουν παύσει να αποτελούν τμήματα ενός κοινωνικού συνόλου, οργανωμένου σε «πολιτείες». Εχει παύσει η αγορά να αποτελεί έστω κοινωνικό μηχανισμό προμήθειας βιοτικών αγαθών και κάλυψης αναγκών και έχουν εκφύγει οι χειριστές και κάτοχοί της από το πλαίσιο ρύθμισης του κοινωνικού συνόλου, λειτουργώντας σε πλαίσια λειτουργίας που οι ίδιοι επινοούν και συγκροτούν με γνώμονα το οικονομικό κέρδος και την ισχύ τους. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο που συνοψίζεται στον όρο «ελευθερία της αγοράς», που στην ουσία είναι ο νόμος της επιβολής της εξουσιαστικής ασυδοσίας κάποιων πάνω στο σύνολο του πλανήτη.

Όμως, όπως έχω ξαναγράψει, το κέρδος δεν αποτελεί εξώκοσμη προσθήκη που έρχεται από το διάστημα, δεν είναι «μάννα εξ ουρανού», αλλά μόνο μεγαλύτερο μερίδιο από την πίττα του παγκοσμίως παραγόμενου προϊόντος. Το κέρδος συνεπώς κάποιων, δηλ. της ίδιας της «αγοράς» αποτελεί στην πραγματικότητα απότοκο της κυριαρχίας της αγοράς επί του ανθρώπου – παραγωγού και του ανθρώπου – αναλωτή. Αυτοί συμπιέζονται και χάνουν, ζημιώνονται πολύπλευρα και ουσιαστικά, προκειμένου να καταγράψει περαιτέρω κέρδη η «αγορά». Η «αγορεξουσία» συνεπώς έρχεται να ορίσει τα του πλανήτη, των κρατών, τα των κοινωνιών και τα των ανθρώπων, με κύριο εκφραστή αυτής της εξουσίας, το κατεξοχήν άχρηστο για τις κοινωνίες επιμέρους κοινωνικό μόρφωμα: τις τράπεζες.

Στην κοινωνική κυριαρχία των αγορών, οφείλεται η επικυριαρχία των τραπεζών, στην ούτως ή άλλων απαράδεκτη πυραμίδα κρατών, λαών και ανθρώπων που έχει στηθεί στον πλανήτη.

Στην πραγματικότητα για μία άλλη κοινωνία και για μία πραγματικά ανθρώπινη ζωή, ούτε οι τράπεζες χρειάζονται, ούτε οι αγορές, όπως λειτουργούν σήμερα, ούτε καν χρειάζεται η τεράστια θετική και αρνητική ανθρώπινη ανάλωση στον τομέα της αγοράς.

Τι εννοώ; ότι η δυναμικότητα, η παραγωγικότητα, η ίδια η ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, αντί να χρησιμοποιείται από τις κοινωνίες στην παραγωγή αγαθών, χρησιμοποιείται και κατευθύνεται στην «αγορά». Εκεί, όχι μόνο, υφίσταται αξιακή συγκρότηση και επιλογή της πορείας ανθρωπίνων όντων, αλλά και σπαταλούνται, αναλώνονται δυνάμεις και ζωές, σε άνοα και ανούσια, καταστροφικά παιχνίδια, όπως αυτό του ανταγωνισμού. Ετσι, ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας δυναμικότητας αντί να παράγει, κατασπαταλείται και αναλώνεται στο να κάνει τους άλλους φτωχότερους, πιο αδύναμους ή έστω στην παροχή υπηρεσιών που σχετίζονται άμεσα με την παγκόσμια πυραμίδα ισχύος και σκοπεύουν στην άνοδο κατά μερικά σκαλιά και στην αποκαθήλωση άλλων. Η ίδια η πυραμίδα δεν είναι στατική και μόνιμη αλλά συνεχώς επιδιώκεται ο εμπλουτισμός της. Ακόμα περισσότερα εκατομμύρια εξαρτημένοι στην βάση της και λίγοι περισσότεροι σε κάποια σκαλιά, αυτό ήταν η «πρόοδος» του καπιταλισμού. Πλέον το σχήμα και οι δυνατότητές του κορέστηκαν, οι μηχανικές ισορροπίες ανατράπηκαν, καθώς κάποιοι στα ψηλά πατώματα ένοιωσαν ότι μπορούν να απαλλαχθούν από αυτούς που τους στηρίζουν στις πιο κάτω βαθμίδες, άλλοι θέλησαν να τους πιέσουν υπέρμετρα και άλλοι που στέκονται ακόμα πιο ψηλά έννοιωθαν ή νοιώθουν πως δεν χρειάζονται περαιτέρω υποστήριξη και εκατομμύρια άνθρωποι πετιούνται ή είναι έτοιμοι να πεταχτούν έξω, μακριά από την πυραμίδα ως άχρηστα υλικά.

Για μία άλλη ανθρώπινη ζωή χρειάζεται η αποκατάσταση της ευθείας γραμμής μεταξύ ανθρώπου και αγαθού: ο άνθρωπος να ορίζει την παραγωγή των αγαθών (υλικών και άυλων) που είτε είναι είτε κρίνει ως βιοτικά και παράγει μέσα από μία συνολική προσπάθεια. Ο ίδιος ο άνθρωπος, χωρίς την παρέμβαση του αξιακού και υπεραξιακού στοιχείου της αγοράς, να αναλώνει με πραγματική ισότητα τα παραγόμενα αγαθά. Αυτά που ο ίδιος και οι κοινωνίες του, σε συνθήκες πολιτικής και ουσιαστικής ισότητας αποφασίζουν πως είναι αναγκαίο να παραχθούν.

Αναγκαίος όρος για αυτό είναι ένα κοινωνικό, απόλυτα και άμεσα δημοκρατικό κράτος στρατηγείο. Ένα κράτος που δεν έχει εσωτερική εξουσία επιβολής αλλά συνιστά και αποτελεί μια «πολιτεία» της δημοκρατικής ίσης συγκρότησης της κοινωνίας, το εκτελέστικό χέρι μιας κοινωνίας που αυτή προτείνει και αποφασίζει άμεσα και χωρίς αντιπροσώπους και γραφειοκρατίες.

Στο ίδιο πλαίσιο, αποδεσμεύονται ανθρώπινες δυνάμεις από την «αγορά» και απασχολούνται στην παραγωγή.

Ποια είναι η πραγματική και πρακτική διάσταση και λειτουργία της κοινωνικής πορείας αυτής είναι εύκολο να εξαχθεί.

Ο μόνος ουσιαστικά απαρέγκλητος νόμος των ανθρώπων είναι οι βιοτικές ανάγκες, υλικές και άυλες, που βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση από την ζωή (την φύση του ανθρώπου ως εμβίου όντος) και την κοινωνική συμβίωση, την κοινή προσπάθεια.

Η επιστήμη μπορεί σήμερα να μας βοηθήσει να μετρήσουμε τις βιοτικές ανάγκες που σχετίζονται με την ζωή του ανθρώπου και η ίδια η κοινωνία σε ένα δεύτερο στάδιο: το πολιτικό, μπορεί με την δημοκρατική ισότητα να προτείνει και άλλες ανάγκες ως αναγκαίες βιοτικές για το επίπεδο ζωής.

Ο προγραμματισμός της κοινωνίας λοιπόν συγκεντρώνεται στην παραγωγή των αγαθών που συγκροτούν τις πιο πάνω ανάγκες, που τις καλύπτουν και τις θεωρούν απαραίτητο αυτονόητο και δικαίωμα κάθε ανθρώπου που γεννιέται και μετέχει στην κοινωνική προσπάθεια. Τα παραγόμενα απλώς διανέμονται σε κάθε άνθρωπο και δεν αποτελούν τμήμα ή προνόμιο της ζούγκλας της αγοράς.

Η αγορά ως μηχανισμός προμήθειας υποκαθίσταται από ένα σύστημα διανομής των αγαθών, που μπορεί να φθάσει να γίνει ακόμα και αυτόματο – ηλεκτρονικό. Ετσι ακόμα περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να μετάσχουν στο παραγωγικό γίγνεσθαι και οι ώρες της αναγκαίας για τον άνθρωπο εργασίας να γίνουν ακόμα λιγότερες.

Αναλογιστείτε το τι συμβαίνει σήμερα και θα καταλάβετε το πόσες ανθρώπινες δυναμικές, το πόση πραγματική ζωή μπορεί να ξεπηδήσει μέσα από την θεώρηση αυτή.

Στις ίδιες τις επιλογές, η βούληση των ανθρώπων λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη για τον τομέα απασχόλησης – εργασίας, αλλά τελικά, όταν παρουσιάζεται πρόβλημα σε ατομικό επίπεδο ακολουθεί μια δημοκρατική απόφαση της κοινωνίας που πρέπει να δίνει πάντα δικαίωμα εναλλακτικής επιλογής.

Σκεφτείτε σήμερα πόσο υποβαθμισμένη είναι η ανθρώπινη ζωή από την παραγωγή με βάση και σκοπό την κερδοσκοπία έως την οικονομίστικη και ανταγωνιστική θεώρηση των πάντων.

Ο ίδιος ο πλανήτης βιώνει την υπερεκμετάλλευση των φυσικών του πόρων, από την ατμόσφαιρα και το οξυγόνο της, έως τις θάλασσες που κατάντησαν σκουπιδοτενεκές της παγκόσμιας φρενίτιδας και το έδαφος και το υπέδαφος. Από την υπερπαραγωγή άχρηστων προϊόντων σκουπιδιών και την υπερκατανάλωση μέχρι την ανταγωνιστική κατασκευή θελκτικών συσκευασιών που αποτελούν σκουπίδια που μολύνουν πάγια τον πλανήτη και επιβάλλουν την ανάλωση ανθρώπων και ενέργειας για την διαχείρισή τους.

Εάν κάποιος ξεφύγει λίγο από την τρελή φρενίτιδα του καπιταλιστικού εξουσιαστικού κόσμου και σκεφθεί πόσο διαφορετικός μπορεί να γίνει ο κόσμος μας σε κάθε επίπεδο, με την αντικατάσταση της αξιακής θεώρησης των αγαθών από την βιοτική θεώρησή τους μπορεί εύκολα να κρίνει και να επιλέξει.

Απλά, το άγνωστο ίσως να προκαλεί φόβο, απλά το βήμα ίσως να προϋποθέτει μια αλληλέγγυα κίνηση όλων των ανθρώπων στον πλανήτη προς μία άλλη συνολική θεώρηση της ανθρωπότητας και της πορείας του ανθρώπου. Όμως στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι άγνωστο και αβέβαιο, τίποτα δεν είναι τόσο φρικτό όσο το σήμερα.

Ας πέσει όμως σήμερα η 1^η σπορά … ας αρχίσει να γίνεται κτήμα της ανθρωπότητας, πως το να εκφύγει από την άθλια πυραμίδα του σήμερα, είναι όχι μόνο εφικτό, αλλά και εξαιρετικά εύκολο.

Ο σημερινός κόσμος δεν είναι κόσμος όλων των ανθρώπων, αλλά κόσμος των λίγων, κόσμος του άδικου θανάτου και του ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής.

Το ίδιο το σύστημα που χτίστηκε για να εξυπηρετεί τον καπιταλισμό πρέπει να αποδομηθεί. Κρατώντας από τα υλικά της πυραμίδας του, μόνο όσα συμβαδίζουν ή είναι συμβατά με το όραμά και τον στόχο μας, μπορούμε να εργαστούμε για να δημιουργήσουμε ένα κόσμο ζωής, ένα κόσμο με ανθρώπινο παρόν και μέλλον.

Υ.Γ. Οσοι έχουν διαβάσει άλλα κείμενά μου ξέρουν και τις άμεσες πολιτικές λύσεις που προτείνω για να τεθεί σε πρακτική εκκίνηση και εφαρμογή η πορεία προς την «κοινωνία του ανθρώπου».

» ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ σε ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΔΗΜΟ
» ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
» Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα