ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ & ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Αναδημοσίευση παλαιότερου κειμένου

ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ & ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ — dimkaramitsas @ 8:22 μμ
Tags: ΑΛΛΑΓΗ, ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΡΙΣΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ



Αλλα δύο κείμενα παλαιότερα με συνάφεια και ουσία … .



Α. Οι βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου και η παραγωγική ανεπάρκεια των αναγκαίων για την κάλυψή τους αγαθών, που έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, πραγματικούς (όπως π.χ. το κλίμα) και επίπλαστους (Αδυναμία παραγωγής λόγω καταλήστευσης των παραγωγικών πηγών), δημιούργησαν και δημιουργούν την ανάγκη προμήθειάς τους.

Αρα το πρώτο ζητούμενο για μία κοινότητα – κοινωνία είναι να διευρύνει όσο πιο πολύ μπορεί την παραγωγική της επάρκεια σε αγαθά που κρίνει ή βιολογικά αποτελούν βιοτικές ανάγκες. Ατό γίνεται με την εκμετάλλευση των σταθερών αμεταβλήτων συνθηκών και την προστασία από εξωγενείς λεηλασίες.

Β. Η ανάγκη προμήθειας/κάλυψης βιοτικών αγαθών/αναγκών δημιουργεί ένα έλλειμμα που πρέπει να καλυφθεί. Αυτή είναι η πρώτη ανάγκη, αφορά τον άνθρωπο ως οντότητα και ως μεγιστη αξία μιας κοινωνίας. Δεν πρέπει να είναι αντκείμενο κερδοφορίας και εκμετάλλευσης ο άνθρωπος και οι ανάγκες του.
Συνεπώς, η δίκαιη ανταλλαγή είναι η πρώτη λύση μεταξύ των κοινοτήτων / κοινωνιών. Πρώτη χρονικά και προτιμητέα πάντα, διότι δεν δημιουργεί υπεραξίες και ελλείμματα, διότι δεν εκμεταλλεύεται τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων.

Γ. Η εξουσιαστική ατομικιστική λογική κάποιων, ώθησε και ωθεί στην εκμετάλλευση της κάλυψης των αναγκών των άλλων ανθρώπων με σκοπό την εκμετάλλευση. Ετσι δημιουργείται η “αγορά” που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της στοιχείο και σκοπό, όχι την κάλυψη των βιοτικών ανθρωπίνων αναγκών, αλλά το “κέρδος”, την ατομικίστικη (ακόμα και στο σύνολο μιας κοινωνίας) εκμετάλλευση των αναγκών αυτών. Το “κέρδος” προκαλεί ενδοκοινωνικά και διακοινωνικά ελλείμματα και σειρά παγίωσης εξουσιαστικών σχέσεων και εξαρτήσεων. Πρόκειται για αντιανθρώπινη και αντικοινωνική συμπεριφορά που φθάνει μέχρι του σημείου να δημιουργεί τεχνητά ανάγκες και ελλείμματα για να τα εκμεταλλευτεί (σκεφτείτε τον κόσμο που ζούμε και θα το καταλάβετε) .

Δ. Ως άνθρωποι και κοινωνίες των ανθρώπων, οφείλουμε:


α. Στο σήμερα : να περιορίσουμε την εκμετάλλευση των ανθρωπίνων αναγκών, περιορίζοντας το στοιχείο «κέρδος» από αυτές και τις δυνατότητες δημιουργίας και ύπαρξης ελλειμμάτων και «αναγκών» από κερδοσκόπους και κινούμενοι προς την εξάλειψή τους.


β. Από σήμερα και για πάντα: Να θέσουμε ως μέγιστη αξία τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον αυταρκούς κάλυψης των ανθρωπίνων βιοτικών αναγκών σε ενδοκοινωνικό και διακοινωνικό επίπεδο. Να εξαφανίσουμε την εξαρτησιακή λογική του οικονομικού κέρδους από την λειτουργία των κοινωνιών, εννοώντας ότι το κοινωνικό ανθρώπινο «κέρδος» – όφελος από την ανθρώπινη δραστηριότητα είναι κατά πολύ σημαντικότερο και μεγαλύτερο.

Ζητώ σχολιασμό και προσθήκες.

Υ.Γ. Αντιλαμβάνεστε θαρρώ ότι οι καπιταλιστές – εξουσιαστές άνθρωποι και κράτη κινούνται παγίως προς την απολύτως αντίθετη κατεύθυνση. Εξαθλιώνουν παραγωγικές δομές, αξίες, ανθρώπους, κοινωνίες και κράτη για να επεκτείνουν το δικό τους «κέρδος» και αντίστοιχα τις δικές τους εξουσίες.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα ελάττωμα : ορίζουμε το γίγνεσθαι ως νομοτελειακό είναι. Δεν μπορούμε να σταθούμε έξω από την σφαίρα της γης και να παρατηρήσουμε την καταστροφική ματαιοδοξία κάποιων συμπεριφορών, την αστειότητα και την επικινδυνότητα της συμπεριφοράς μας.

Για την συγκεκριμένη κρίση του καπιταλισμού, ως επερχόμενο τότε, είχα γράψει εδώ και ένα χρόνο. Στάθηκα έξω από την σφαίρα του γίγνεσθαι και δεν χρειάστηκε πολύ για να το δω.

Οταν είδα το σχεδόν νεοφιλελεύθερο “70+1″ μίλησα για “χθες”, για κείμενο παρωχημένο και χτυπώντας φιλικά ένα βράδυ τον Μίμη στην πλάτη του είπα : σύντροφε θα πάμε σε προστατευτισμό σύντομα.

Ομως παρά τις αναλύσεις που έχω κάνει, μερικές έχουν δημοσιευτεί εδώ στους συντρόφους, δεν μπορώ να καταλήξω ακόμα για το εάν πρόκειται για δομική ατέλεια του καπιταλισμού ή για στημένο παιχνίδι ή εάν τελικά το παιχνίδι στήνεται τώρα πάνω στην ατέλεια. Οι καπιταλιστές ξέρουν καλά και τα τρία και έχουν ένα μόνο σκοπό πάνω στην γη : να εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος τους άλλους ανθρώπους … earning is beautiful που έλεγαν οι ίδιοι κάποτε.

Τι με κάνει να πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα σφάλματος ; Η απληστία τους, που την έχω πλειστάκις αναλύσει και καταδείξει ακόμα και στο επίπεδο της διάστασης αξιών/προσδοκιών και παραγωγικών δυνατοτήτων του πλανήτη.

Τι με κάνει να πιστεύω ότι μπορεί να είναι στημένο; Πολλά πράγματα … .
Πρώτα απ΄ όλα η αστειότητα του επιχειρήματος ότι ευθύνονται μερικές χιλιάδες αμερικανοί που δεν ξεπλήρωσαν τα στεγαστικά τους δάνεια.
Οποιος πιστεύει ότι είναι αυτό που προβάλλουν οι τραπεζίτες, είναι παραπλανημένος ή εντελώς νεοφιλελεύθερος

.
Οχι σύντροφοι δεν καταρρέει έτσι ένας τεράστιος μηχανισμός. Οι τράπεζες έχουν μία σειρά από μεθόδους είτε βασισμένες στην διαχείριση του χρήματος είτε βασισμένες στο σύστημα εξασφάλισης πιστώσεων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι υποθήκες στα ακίνητα και οι δυνατότητες κατάσχεσης εξασφαλίζουν τις τράπεζες …

Στον καπιταλισμό όλα είναι ελεγχόμενα και προβλεπτέα. Οχι μόνο χιλιάδες άνθρωποι με ειδικές γνώσεις ασχολούνται με αυτόν και την διαχείριση του χρήματος, αλλά και οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες συγκροτούν μιά παγκόσμια κυβέρνηση που ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. Επομένως η όποια ανωμαλία δεν ήταν της μίας ημέρας, αλλά επί μήνες και έτη υφίστατο ως πρόβλημα. Είδατε μήπως τα κατευθυνόμενα χρηματιστήρια να αντιδράσουν ; Είδατε τίποτα αποσχίσεις στεγαστικών κλάδων και δημιουργία εταιρειών που θα αναδεχθούν το πρόβλημα (ώστε να γλυτώσουν οι μητέρες τράπεζες και τα λοιπά προϊόντα τους);


Είδατε ενίσχυση της αγοράς ακινήτων από τις ίδιες τις τράπεζες για να ανέβουν οι αξίες των ακινήτων που σύντομα θα είχαν στα χέρια τους;
Τίποτα δεν είδατε και τίποτα δεν είδαμε … .
Το σκάφος βυθίστηκε αύτανδρο, χωρίς να κτυπήσει ούτε συναγερμός … και ακόμα και τα ευαίσθητα χρηματιστήρια δεν “άκουσαν” τίποτα.
Οταν ένα πλοίο βουλιάζει κατ’ αυτό τον τρόπο, όλοι υποθέτουμε ότι το ναυάγιο ήταν στημένο και ότι το έκαναν για να λάβουν την ασφαλιστική αποζημίωση.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ασφαλιστική αποζημίωση δεν είναι μόνο τα χρήματα της κοινωνίας, αλλά τα και τα χρήματα όσων αστών “επένδυσαν” στα πολυδιαφημισμένα “προϊόντα” τους και σήμερα δεν έχουν καμμία αξία.
Οι μετασχηματισμοί του καπιταλισμού είναι γνωστοί … .

Την ενδοκαπιταλιστική κριτική σχετικά με τον ρόλο των τραπεζών σε μία καπιταλιστική οικονομία και την διάσταση προσδοκιών χρηματαγορών και δυνατοτήτων – αξιών της παγκόσμιας παραγωγής, έχω γράψει εδώ και καιρό.
Η φούσκα έπρεπε να σκάσει και σκάει … . Με την διαφορά ότι οι τραπεζίτες εξακολουθούν να κρατούν τα κλειδιά και της πραγματικής οικονομίας, της παραγωγικής. Αυτό που θα γίνει τους επόμενους μήνες είναι η απαξίωση των μετοχών της πραγματικής οικονομίας και υποπτευόμαστε όλοι, ποιοί θα έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν σε μηδενική τιμή τις μετοχές των εταιρειών παραγωγής … οι ίδιοι οι τραπεζίτες (σ.σ. μια ματιά σε τίποτα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, που ποτέ δεν τα έχω διαβάσει ίσως να άνοιγε πολλά μάτια για να κατανοήσουν τα αυτονόητα …).
Ποιά θα είναι η επόμενη ημέρα στον καπιταλιστικό κόσμο που έφτιαξαν ;
Λαοί και κοινωνίες εξαθλιωμένες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δύναμη, χωρίς εργασία. Η αστική τάξη και το πλέγμα δικαιωμάτων της εξαφανίζονται, μειώνονται δραματικά … οχλοποίηση … και εκχώρηση κάθε αξίας για την επιβίωση. Ελάχιστοι κρατούν τα κλειδιά του πλανήτη και αυτοκρατορίες γεννιούνται βασισμένες στο χρήμα και την ισχύ της εξουσίας που τους παρέχει η ανάγκη των άλλων ανθρώπων, των πολλών ανθρώπων. Μπαίνουμε σε μεσαίωνα, εάν δεν αντιδράσουμε σήμερα και οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε.
Εχω προτείνει και σχεδιάσει μαζί σας μια δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία και μια οικονομία βασισμένη στον άνθρωπο και τις βιοτικές ανάγκες του. Μια κοινωνία που δεν θα εκμεταλλεύεται τις ανάγκες αυτές, όπως κάνει η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, αλλά θα τις εγγυάται και θα παράγει για αυτές.

Είναι η απάντησή μας, σε κάθε είδους βαρβαρότητα.
Για τους τραπεζίτες, αφεντικά και παρατρεχάμενους έχω μία μόνο πρόταση : Δίκη και, εάν αποδειχθεί ενοχή, Εκτέλεση.

Καμμία συναλλαγή με όσους σχεδίασαν και εκτέλεσαν το έγκλημα της απληστίας κατά του πλανήτη, κανένα έλεος σε αυτούς που έκλεψαν το τελευταίο ξεροκόμματο από το στόμα πεινασμένων παιδιών, σε αυτούς που καταδίκασαν σε θάνατο εκατομμύρια ανθρώπων από την έλλειψη φαρμάκων και την πείνα.

Δημιουργία θεσμών κοινωνικής οικονομίας με στόχο όχι το κέρδος, αλλά την ΖΩΗ.