Περί ήθους

Διετέλεσε επί 8 χρόνια πρωθυπουργός της χώρας.
Παρέδωσε μια παράταξη σε πλήρη διάλυση στον επόμενο αρχηγό, μη δεχόμενος να υποστεί ήττα από τον πολιτικό του αντίπαλο, αφού προηγουμένως είχε φτιάξει τα ψηφοδέλτια για τις εκλογές που έρχονταν.
Φρόντισε, πριν παραδώσει την ηγεσία του κόμματος, να τοποθετήσει τα κατάλληλα αναχώματα, ώστε ο επόμενος αρχηγός να βρεθεί μπροστά σε πολλά και μεγάλα προβλήματα.
Συγκυβέρνησε με τα μεγάλα εκδοτικά συμφέροντα.
Ο πιο στενός του άνθρωπος και αυτός που του οργάνωσε την πορεία του μέχρι την εξουσία ήταν ο Τσουκάτος.
Τον έστελνε στις πιο περίεργες αποστολές και οργάνωνε τα πάντα πριν εμφανιστεί αυτός.
Και τώρα, που ο πιο στενός του συνεργάτης βρίσκεται ενώπιος ενωπίω με τη Δικαιοσύνη ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ!
ΑΥΤΟΣ, ο επί μια 8ετία πρωθυπουργός της χώρας!
Δειλός και εαυτούλης! Ένας μικρόψυχος άνθρωπος!
Πού είναι το ήθος που πρέπει να έχει ο αρχηγός, ο ηγέτης; Πίσω από τα παραβάν, που εξυφαίνονται ίντριγκες;
Σε μυστικά δείπνα και σενάρια ανατροπών;
Σε μικροεκβιασμούς προς την κοινωνία;
Έπεσαν οι μάσκες κύριε Σημίτη!

Δεν πεφτουν αυτές οι μάσκες Γιάννη. Είναι κολλημένες με το δέρμα, με το τομάρι.
Πόσες χιλιάδες, πόσα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με την μάσκα ένα με την σάρκα τους.
Αυτούς θέλει το σύστημα, αυτούς δημιουργεί.
Τώρα το παρακράτος θα θέσει τους όρους του στο κόμμα για να μην το διαλύσει ... .
Παράδοση άνευ όρων ... η πιο επαχθής συνθηκολόγηση.
Εγώ λέω μην τους δίνετε την δυνατότητα, διαλύστε το.

Και όμως! Αποκαλύφθηκε η ποιότητα του ανθρώπου! Θυμίζω την 26/9/2007, στη Βουλή! Τον αποκαλυπτικό διάλογο του Σημίτη με τους Βενιζέλο και Λοβέρδο!

Χρειαζόταν αποκάλυψη τέτοιου είδους ; γκροτέσκο;
Η μάσκα τα δείχνει όλα .
Εάν ήμουν πρωθυοπυργός και μου βαράγαν τα ΜΑΤ τα γερόντια, τους πατεράδες και τις μανάδες μου. ΘΑ τους έβαζα σε παράταξη τους παλικαράδες και θα τους βάραγα όσο άντεχα. Μετά θα πήγαινα στον πρόεδρο της δημοκρατίας και θα δήλωνα παραίτηση.
Θέλεις και άλλα; γιατί έχουμε μαζέψει πολλά ... .
Απλά του έφυγε ο καθωσπρεπισμός. Το τι γινόταν το ξέραμε.
Είδες που έγραψα για το σύστημα και την συνθηκολόγηση; έτσι είναι όταν συγχροτίζεσαι με αυτούς τους τύπους. Σε φέρνουν στην ανάγκη τους, τα παίρνεις και μετά σε έχουν του χεριού τους ... .
Αυτά βεβαίως ισχύουν για όσους έχουν το χέρι απλωμένο και έτοιμο να αρπάξει ή να δεχτεί ελεημοσύνες.
Τους άλλους, αυτούς που έχουν τα μάτια ορθάνοιχτα έχουν φροντίσει να τους απενεργοποιήσουν.
Οσοι πιστοί προσέλθετε στην Μέκκα της κλεψιάς.

Oι μάσκες για τον κ. Σημίτη έχουν πέσει προ πολλού. Ο εκλεκτός των ΜΜΕ και συμβιβασμένος με την ολιγαρχία κατόρθωσε να εκθρέψει μέσα στο Κόμμα τόσες παρασκηνιακές ίντριγκες και όταν κατάλαβε την επερχόμενη ήττα εγκατέλειψε τη μάχη

Στα χρόνια της πρωθυπουργίας του που πολλοί αναπολούν ακόμη και σήμερα, μετέτρεψε το Κόμμα σε αγέλη καιροσκόπων εκτρέποντας το εντελώς από τον προορισμό του και ύπνωσε μια ολόκληρη κοινωνία

Όπως συνηθίζεται με τους «ελάχιστους» φροντίζοντας να διατηρήσει την υστεροφημία του αλλα και να επανέλθει σαν ενωτικός κρίκος μετά την ήττα ,θέλοντας να έχει λόγο στα τεκταινόμενα , διεκδικώντας συνάμα και το ρόλο του ενωτικού, δεν δίστασε να συνταχθεί με το Βενιζέλο φροντίζοντας αυτός και κυρίως τα εξαπτέρυγα του να πάρουν όχι μόνο σαφή αλλα και προκλητική θέση σε σημείο που να λεει ο ίδιος στην Κοιν. Ομάδα ότι «το απόγευμα θα έχουμε νέο πρόεδρο»

Μετα την τελευταία συνάντηση με πρωτοβουλία του ΓΑΠ μας είπε και τα ωραία του

«Θα συνεχίσω να βοηθώ το Πα.Σο.Κ. (αυτό δα έλειπε να μην το πεί) με όποιον τρόπο θεωρώ EΓΩ σκόπιμο (κι όχι η πολιτική του Κόμματος) και σύμφωνα με αυτό που ΕΓΩ πιστεύω (και όχι το Κίνημα) ότι εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας. Θα συνεχίσω να δουλεύω με τον ίδιο τρόπο,(τον ξέρουμε από παλιά τον τρόπο και την τακτική του και πόσο βοήθησε τον ΓΑΠ) με ομιλίες (όπως στην ΚΟ ) και γραπτές προτάσεις (όπως στο London School of Economics) ».

Το ρόλο του και τη θέση του την ξεκαθάρισε η μάλλον μας υπενθύμισε ποιος είναι

Ο Σημίτης είναι πολλά και ΤΙΠΟΤΕ. Πολλά γιατί θεωρείται το συνώνυμο της διαπλοκής και συντήρησης και τίποτε γιατί για το Πα.Σο.Κ. αποτελεί τη μαύρη παρένθεση ενός πρωθυπουργού που κατάντησε το κόμμα σαν τη μούρη του
Και σαν δειλό και μικρόψυχο η Ιστορία κάποτε θα τον θυμάται μόνο στα παλιά κάδρα των καφενείων (αν κυκλοφορούν μέχρι τότε) που είχαν στην αράδα όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας.

Ενα παλιότερο κείμενο ...

Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ Η΄ ΜΕΛΛΟΝ

Ξαναέγραψα εδώ και ένα χρόνο μια ανάλυση για τον κ. Σημίτη, τον ονόμασα πολιτικό του αστικού αυτονόητου και έγραψα την γνώμη μου για την πολιτική του ταυτότητα και την απουσία της δυνατότητάς του να εκφράσει ένα πραγματικά ριζοσπαστικό, δημιουργικό, πολιτικό μέλλον κοινωνισμού και δημοκρατίας.

Μετά από λίγο καιρό προκάλεσε ο ίδιος την αποπομπή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του Πα.Σο.Κ.. Ηταν κάτι που υπέβοσκε, εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο Κ.Σημίτης συμβολίζει ένα πολιτικό παρελθόν που δεν ανήκει πολιτικά εξ ολοκλήρου ή ανήκει ελάχιστα στην πολιτική φιλοσοφία του κόσμου του Πα.Σο.Κ..

Τώρα ο πρόεδρος του Πα.Σο.Κ. είναι έτοιμος να του ζητήσει την επιστροφή του.

Θα μπορούσε να αναγνώσει κανείς με πολλούς τρόπους και να γράψει πολλά για την πρωθυπουργική του θητεία, θετικά και αρνητικά.

Αυτά που θα γράψω σήμερα δεν αποτελούν συνολική αποτίμηση, αλλά έκφραση κάποιων θέσεων.

Η 1^η θέση είναι ότι με την κίνηση αυτή ο Γ. Παπανδρέου συμπεριφέρεται σαν να αναγνωρίζει πως ήταν λάθος του η αποπομπή του Κ.Σημίτη. Ένα νέο mea culpa εξελίσσεται και δεν το έχει επισημάνει κανείς.

Η 2^η θέση έχει να κάνει με την πολιτική ταυτότητα των μεγαλοστελεχών του Πα.Σο.Κ.. Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πολιτικά παιδιά του Κ.Σημίτη. Είναι όμως ταυτόχρονα και αρνητικά χαρακτηρισμένη από την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, όπως και ο πολιτικός τους πατέρας.

Η 3^η θέση έχει να κάνει με την τακτική της Ν.Δ. . Αυτό που της έχει απομείνει για να πολεμά το Πα.Σο.Κ., είναι να υπενθυμίζει στους Ελληνες την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη … και κάποια σημαντικά λάθη του. Το κύριο, που κανείς δεν έχει επισημάνει, δεν είναι η διαφθορά ή το Χρηματιστήριο. Το κύριο αρνητικό στοιχείο που ενδόμυχα γνωρίζουν οι Ελληνες και βρίσκεται μεταξύ της καρδιάς και του μυαλού τους είναι η παραγωγική απαξίωση της χώρας και η εγκατάλειψη κάθε έννοιας εθνικής υπερηφάνιας.

Μπαίνοντας στο κύριο κομμάτι της ανάλυσης θέλω να επισημάνω, ότι ο Κ.Σημίτης, η πρωθυπουργία του και η πολιτική που εξέφρασε είναι αποτέλεσμα της πολιτικής μετάλλαξης του Πα.Σο.Κ. και της εξέλιξής του σε ένα αμιγώς αστικό κυβερνητικό διαχειριστικό μόρφωμα. Είναι αποτέλεσμα μιας μετάλλαξης που είχε αρχίσει κάποια χρόνια πριν την πρωθυπουργία του και έφερε το Πα.Σο.Κ. να εγκαταλείπει τα ριζοσπαστικά κοινωνικά οράματα και να μετατρέπεται σε κόμμα της χείριστης μορφής σοσιαλδημοκρατίας. Συμβιβασμένο, κοινωνικά αδιάφορο, υποτακτικό και υποταγμένο, χωρίς πολιτικό οραματικό λόγο, χωρίς σχέδιο για την χώρα. Πολλά τραίνα για το μέλλον χάθηκαν στην διακυβέρνηση Σημίτη … και καμία πραγματικά παραγωγική κατεύθυνση δεν δόθηκε στην οικονομία της χώρας.

Ο Κ. Σημίτης εξέφρασε αστικά αυτονόητα, δηλ. πολιτικές που ανήκουν στο αστικό πολιτικό παρελθόν και σκοπούμενο. Ταυτόχρονα όμως είναι οι πολιτικές που ανήκουν στο παρελθόν και σε ένα ουσιαστικό κοινωνικό συντηρητισμό. Κανένα ταλέντο, καμία αναζήτηση, κανένα κοινωνικό ή παραγωγικό όραμα.

Μην ξεχνάμε ότι η όποια παράθεση προοδευτικών κοινωνικά ιδεών από τον Γ. Παπανδρέου, ακυρώνεται στην συνείδηση του λαού με την εύγλωττη ερωταπάντηση : «Με ποιους ; – Με αυτούς ; … » ακολουθούμενη από πολυποίκιλα αρνητικά σχόλια που όλα ανατρέχουν στην εποχή Σημίτη και στα πολιτικά του παιδιά.

Ο ίδιος ο πρόεδρος του Πα.Σο.Κ. ψηφίστηκε δις από τα μέλη και τους φίλους του κινήματος με την εντολή «άλλαξέ τα όλα». Η εντολή σαφώς είχε ταυτόχρονα διττό περιεχόμενο. Αφορούσε την αλλαγή των προσώπων που αποτέλεσαν τα παιδιά της κυβέρνησης Σημίτη. Κυρίως όμως και παράλληλα, αφορούσε την πολιτική επιστροφή στην αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, την επάνοδο από την πολιτική παρεκτροπή, την οραματική έκφραση ενός πολιτικού λόγου – πρότασης για την κοινωνία, που να αποτελεί διέξοδο για το μέλλον του συνόλου της κοινωνίας και αποτελμάτωση από την διαχειριστική λογική και την διαφύλαξη και επαύξηση των περιουσιών μιας ελάχιστης μειοψηφίας που αναδείχθηκε ξανά σε καθολικό κυρίαρχο της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας.

Ο Κ. Σημίτης συμβολίζει αυτή την συντήρηση, την καταστροφή του ίδιου του Πα.Σο.Κ. με την πολιτική διγλωσσία αρχικά και, εν συνεχεία, την πλήρη πολιτική μετάλλαξη. Ο Κ.Σημίτης συμβολίζει το χθες, συμβολίζει και εκφράζει ένα παρελθόν που δεν έχουμε ανάγκη για το μέλλον, που παρακωλύει την απαγκίστρωση και την αποτελμάτωση της χώρας από την στειρότητα της υπάκουης διαχείρισης. Η επαναφορά του σε οποιονδήποτε ουσιώδη ρόλο μέσα στο Πα.Σο.Κ. θα ακυρώνει όχι μόνο τη λαϊκή εντολή που έφερε στην προεδρεία του Πα.Σο.Κ. τον Γ.Παπανδρέου, αλλά θα ακυρώνει και την όποια ελπίδα, τον όποιο οραματισμό συνέδεσε ή επανασυνέδεσε ένα μεγάλο μέρος των πραγματικά προοδευτικών ανθρώπων της χώρας με το Πα.Σο.Κ..

Το ζήτημα για μένα και για την ίδια μας την κοινωνία δεν είναι η αναζήτηση των ψηφοφόρων του αποκαλούμενου «μεσαίου» χώρου (οι οποίοι είναι ήδη τοποθετημένοι και μάλλον δεν υπάρχουν πια), το ζήτημα είναι η έκφραση μιας πραγματικά δημιουργικής, συνεκτικής και προοδευτικής κοινωνικής πολιτικής, που θα οδηγεί την κοινωνία πρωτοπόρα πέρα από τα καταστροφικά κελεύσματα και εντολές του νέο-φιλελευθερισμού και όσων μύριων δεινών έπονται από την παγκόσμια ολιγαρχία. Στην έκφραση και υλοποίηση πολιτικών πραγματικού δημοκρατικού σοσιαλισμού, ο Κ.Σημίτης και οι περί αυτόν αποτελούν μία τεράστια τροχοπέδη, ένα ογκωδέστατο βαρίδι που εμποδίζει και παρακωλύει συστηματικά την έκφραση των συλλογικών κοινωνικών και εθνικών αναγκαιοτήτων μέσα από ψευδοτεχνοκρατικές διαχειριστικές αντιλήψεις κυβερνητισμού που εξυπηρετούν κατά κόρον τους υπάρχοντες συσχετισμούς κοινωνικής και ατομικής ισχύος, το υπάρχον status qvo της κοινωνικής κλασματικής διαίρεσης και μιας ολιγομελούς οικονομικής ολιγαρχίας. Ο Κώστας Σημίτης συμβολίζει το χθες και όποιος θέλει να τον επαναφέρει ισχυρό στο σήμερα κάνει το μέλλον αδύνατο και καταστρέφει τα όνειρα των ανθρώπων και την απόλυτη ανάγκη του τόπου μας για ένα νέο κοινωνικό και δημοκρατικό αύριο.



Υ.Γ. Υπολογίζω ότι ο Κ. Σημίτης δεν θα δεχθεί την θέση ευρωβουλευτή (ανάλογη της κ. Ματσούκα), εκτός εάν είναι τόσο πολύ «μέτριος».

Καλημερα

https://www.youtube.com/watch?v=RgdyKNqf4mg

Το θέμα δέν είναι τί είναι ηθικόν και τί όχι!
Η ηθική και ο χαρακτηρισμός της είναι καθαρά θέμα προσωπικό.

Ο κ. Σημίτης υπήρξε απλά διαχειριστής του συστήματος, με ότι αυτό συνεπάγεται, και τίποτε περισσότερο.
Σάν διαχειριστής λοιπόν ενός συστήματος που αναπαράγει την ανισότητα, θάπρεπε να φανταστεί ότι «Τσουκάτοι και λαμογιογάτοι» θα υπήρχαν στην αυλή της εξουσίας του. Αν δέν το είχε φανταστεί (και ανεχθεί), τότε θα ήταν ένας βλάκας και μισός, πράγμα που δέν το φαντάζομαι...

Ο κ. Σημίτης, όντας μή σοσιαλιστής και κυνηγώντας απλά το όραμα μιάς μεγάλης και δυνατής Ελλάδας εντός Ευρώπης, αγνόησε παντελώς και εντελώς το όραμα μιάς κοινωνικής Ελλάδας, όπου η ισότητα και συμμετοχή όλων στην συναπόφαση, εξουσία και τελικά στο μέρισμα του παραγόμενου πλούτου, είναι ο σοσιαλιστικός μονόδρομος.
Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής ενός πρωθυπουργικού μοντέλου διακυβέρνησης και επίσης ένθερμος υποστηρικτής ενός κόμματος που δέν χαράσσει ιδεολογικές πολιτικές αλλά απλώς ακολουθεί και υποστηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές του πρωθυπουργού.

Αυτή ήταν η «ηθική» του κ. Σημίτη και δέν αντιλαμβάνομαι γιατί τον εγκαλούμε να πάρει θέση σήμερα για τον Τσουκάτο. Μήπως ο Τσουκάτος δέν λέει την αλήθεια ? Μήπως δέν μπαίναν μέσα στο κόμμα τότε χρήματα απο οπουδήποτε και απο οποιονδήποτε ? Δέν ξέρω άν το Πα.Σο.Κ. κρατούσε διπλά ταμεία, φανερά και κρυφά, αλλά δέν έχει και σημασία. Και δέν έχει σημασία γιατί απο την στιγμή που το Κίνημα μετεξελίχθηκε απο Κίνημα σε κόμμα «γκρουπούσκουλο» και κλειστή λέσχη επαγγελματιών της πολιτικής αυτά τα φαινόμενα ήταν αναμενόμενα.

Πάντως για να είμαι ειλικρινής τόσο με τον εαυτό μου όσο και με σας, ούτε και σήμερα βλέπω την διάθεση να αλλάξει η υφή του κόμματος!
Το Πα.Σο.Κ. και σήμερα εξακολουθεί να είναι μεταλλαγμένο, εξακολουθεί να είναι κλειστό κόμμα επαγγελματιών της πολιτικής με στρατηγούς, λοχίες και ελάχιστους στρατιώτες που μοναδική τους φιλοδοξία δέν είναι η κοινωνική προσφορά αλλά η επιδίωξη να γίνουν και αυτοί στρατηγοί ή λοχίες στην θέση των άλλων. Αυτό δέν έχει αλλάξει δυστυχώς!!!
Και είναι απόλυτα φυσιολογικό να μήν μπορεί να επανακτήσει την επαφή του με την κοινωνία, να γίνει δηλαδή πάλι λαικό Κίνημα.

Αυτό και μόνον, για μένα, είναι το μεγάλο ηθικό κοινωνικό έλλειμμα!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8400&pubid=4432804
Και φέτος, όπως και πέρυσι, την πρωτοβουλία για την κάθαρση του πολιτικού συστήματος την παίρνει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Αυτό ας το έχουμε ΠΑΝΤΟΤΕ υπόψη μας.
Σε ότι αφορά το πολιτικό σύστημα, εν γένει, το μόνο που έχω να πω είναι πως μέσα σε αυτό έχουν γαλουγηθεί γενιές Ελλήνων που επιδιώκουν να διεκδικήσουν την ψήφο του Ελληνικού λαού, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Τίποτε καινούργιο, τίποτε διαφορετικό.
Γιατί αν δε σε προβάλλει το μέσο, δεν θα έχεις αναγνωρισιμότητα και αν δεν έχεις αναγνωρισιμότητα, ποιος θα σε ψηφίσει;
Φαύλος κύκλος!

Τί θα πεί την πρωτοβουλία για την κάθαρση του πολιτικού συστήματος την έχει πάρει μόνος του Γιάννη μου ?

(Ελπίζω να μήν παρεξηγήσεις και εσύ τα όσα θα γράψω παρακάτω.....πάρτα σάν αντίθετη άποψη, σάν άποψη του συνήγορου του διαβόλου).

Δέν μπορεί να δηλώνει σοσιαλιστής και να εννοεί να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες μόνος του. Δέν γίνονται σοσιαλιστικές πολιτικές κατα μόνας. Και η κάθαρση του πολιτικού συστήματος δέν γίνεται χωρίς αλλαγές στην κατεύθυνση των εφηρμοσμένων πολιτικών.
Εχει μεγάλη ευθύνη για την πολιτική επιλογή των συνεργατών του, που τουλάχιστον πρέπει να συμφωνούν μαζί του ιδεολογικοπολιτικά.

Τί είδους ιδεολογικοπολιτική συμφωνία έχει π.χ. με τον Πάγκαλο ?
Ο άνθρωπος έχει δηλώσει επανειλλημμένα ότι δέν είναι σοσιαλιστής (τους κομμουνιστές τούς έστειλε για ψυχιατρική εξέταση....)!
Πώς στο καλό λοιπόν επέλεξε να στελεχώσει την οικονομική ομάδα του κόμματος με τον Πάγκαλο παρέα ? Τί πολιτικές θα συμφωνήσει να εφαρμοστούν ο Πάγκαλος, έτσι και το Πα.Σο.Κ. πάρει εξουσία ? Τις πολιτικές Μάνου ?

Απο την άλλη μεριά η εμφανής διγλωσσία του Πα.Σο.Κ., η οποία οφείλεται στην απουσία κοινού ιδεολογικοπολιτικού στόχου των στελεχών του, έχει καταντήσει καθαρή σχιζοφρένεια, που κάθε άλλο παρά βοηθάει στην επίτευξη λαικού ρεύματος.

Να φέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα :
Ο Πάγκαλος πρόλαβε και βγήκε στα βλακοκάναλα για να δηλώσει ότι συμφωνεί με την πρόταση Σανιδά για τους μπλογκάδες, και ταυτόχρονα άλλοι (όπως ο Λαμπρινίδης) δήλωναν ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Την ίδια δήλωση περίπου έκανε και το επίσημο Πα.Σο.Κ.. Τί θα πεί επίσημο Πα.Σο.Κ. ? Οι Πάγκαλοι αυτού του κόμματος (γιατί δυστυχώς δέν είναι ο μόνος) πού στο καλό ανήκουν ? Και γιατί πρέπει να βγαίνουν δημοσίως οι «ανεπίσημοι» στελεχάρες και να παίζουν το παιχνίδι «άλλα λέει η θειά μου άλλα ακούν τα αυτιά μου» ?
Είναι αυτή εικόνα κόμματος, που θέλει μάλιστα να πάρει την εξουσία, ή είναι εικόνα σκορποχωριού ?

Κατα την άποψή μου έχει μεγάλες ευθύνες ο ΓΑΠ για την επιλογή συνεργατών που χαράσσουν πολιτική για το κόμμα και τους στόχους του. Οχι, πλέον δέν είναι άμοιρος ευθυνών. Μπορεί να είναι πράγματι δύσκολο πολύ να εφαρμόσει σοσιαλιστικές πολιτικές και πράγματι να χρειαστεί στην πορεία να υποχωρήσει σε πολλούς απο τους στόχους του, αυτό ο κόσμος μπορεί να το κατανοήσει. Αλλά δέν είναι καθόλου δύσκολο να ξέρει να επιλέγει τους συνεργάτες του με κοινή συνισταμένη την ίδια ιδεολογία και πολιτική. Αυτό δέν μπορεί να γίνει κατανοητό απο το λαό, εξ ου και ο κατ εξακολούθηση σκεπτικισμός του, για το πού θέλει να το πάει το Πα.Σο.Κ..

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχουμε παρακολουθήσει πολλά παράξενα στήν πολιτική σκηνή. Ειδικά, μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, είδαμε πάρα πολλά. Είναι σίγουρο, πως παρά το ότι ο Ανδρέας ήταν άρρωστος, εντούτοις το Πα.Σο.Κ. δεν ήταν έτοιμο για τον διάδοχό του, εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας πως λίγο καιρό πριν είχε χαθεί και ο Γιώργος Γεννηματάς. Η προώθηση Σημίτη ήρθε ως φυσιολογικη συνέπεια όλων όσων ήθελαν να έχουν λόγο στο Πα.Σο.Κ., λόγω στη διακυβέρνηση της χώρας.
Την περίοδο Σημίτη, όπου πάλι ΟΛΟΙ Πα.Σο.Κ. ΕΙΜΑΣΤΕ (το τονίζω γιατί κάποιοι θέλουν να το ξεχάσουν, ή φροντίζουν να βγάζουν απ΄έξω την ουρά τους, πράγμα παράξενο, αφού το Πα.Σο.Κ. κέρδισε εθνικές εκλογές και το 1996 και το 2000), είδαμε πολλά ευτράπελα!
Η περίοδος Σημίτη ολοκληρώθηκε με την ήττα του 2004 και αφού προηγουμενως ο τοτε πρωθυπουργός θέλησε να εκθέσει τον ΓΑΠ προσφέροντάς του το δαχτυλίδι της διαδοχής.
Έκτοτε, παρακολουθούμε διαδοχικές ήττες του Πα.Σο.Κ., μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2009, οπότε και για πρώτη φορά ανατρέπεται το πολιτικό σκηνικό και αρχίζει να διαμορφώνεται κλίμα αισιοδοξίας για αυτοδυναμία στις εθνικές εκλογές.
Σχετικά με τον ΓΑΠ έχω να πω πως πέρα από τις όποιες αδυναμίες του, είναι πανθολολογούμενο ότι πρόκειται περί ενός καθόλα έντιμου πολιτικού, χωρίς δεσμεύσεις προς οποιανδήποτε κατεύθυνση. Κι επειδή εστίασες στην "πρωτοβουλία", ο ηγέτης μιας παράταξης ΟΦΕΙΛΕΙ να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, προκειμένου να βρίσκει λύσεις στα αδιέξοδα.
Διαπιστώνω πως εστιάζουμε σε κάποια στελέχη. Αν θέλεις την δική μου γνώμη, όλοι όσοι άσκησαν κυβερνητικά καθήκοντα, θα έπρεπε να υπάρχουν μεν, αλλά με άλλη μορφή, στο Πα.Σο.Κ.. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε και να ακούμε για τους ίδιους και τους ίδιους, οι οποίοι θεωρούν εαυτούς αυθεντίες!
Αυτό, όμως, δεν αφαιρεί το δικαίωμα στον ΓΑΠ να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία θεωρεί πως μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Και καλό είναι να μην βιαζόμαστε με κρίσεις που πιθανότατα θα μας κάνουν να μετανιώσουμε!
Δεν κρύβω πως πιστεύω τον ΓΑΠ και βαθιά μέσα μου είμαι σίγουρος πως όταν έρθει η ώρα, θα είναι διαφορετικός. Τουλάχιστον, ας ελπίζουμε για αυτό....