ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 4ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

Το θέμα των εκλογών του 2009 έχει πολλές παραμέτρους που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν. Ξεκινώντας από το κόμμα που έχει το δημοσκοπικό και κοινωνικό προβάδισμα, από το Πα.Σο.Κ. θα πρέπει να επισημάνω το γεγονός ότι του λείπει το κοινωνικό πολιτικό ρεύμα. Η έλλειψη αυτή δεν μεταφράζεται μόνο σε έντονη δυσπιστία και χαμηλό προσδοκώμενο εκλογικό ποσοστό, αλλά αφήνει ανοικτό ακόμα και το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Μετά από μία μακρά περίοδο διαχειριστικού συντηρητισμού το Πα.Σο.Κ. εγκαταλείφθηκε ουσιαστικά από τα ίδια τα μέλη του, την κοινωνική του βάση με αποτέλεσμα ο κομματικός μηχανισμός να απαρτίζεται σε μεγάλο βαθμό από καιροσκόπους ατομιστές και μετριότητες. Δεν θα απείχε καθόλου από την πραγματικότητα η κρίση ή το συμπέρασμα ότι η κοινωνική βάση του Πα.Σο.Κ. είναι παντελώς διαφορετική από την κομματική νομενκλατούρα. Αντίστοιχα, υπάρχουν δύο Πα.Σο.Κ., το Πα.Σο.Κ. του γραφειοκρατικού μηχανισμού και το Πα.Σο.Κ. της κοινωνικής βάσης με ένα τεράστιο χάσμα έλλειψης εκτίμησης να χωρίζει την κοινωνία από τα γραφειοκρατικά «στελέχη» του κινήματος και να εγκαθιδρύει δικαιολογημένα απόλυτη δυσπιστία. Η έλλειψη συγκροτημένης πολιτικής ταυτότητας και πραγματικά σύγχρονων κοινωνιστικών και δημοκρατικών θέσεων και άμεσων προτάσεων και κυρίως η φεουδοποίηση της πολιτικής από «πολιτικούς» φεουδάρχες ενισχύει και συμπληρώνει την κοινωνική απέχθεια και απαξίωση. Παράλληλα, οι ατομικιστικές τυχοδιωκτικές επιδιώξεις και η μετριότητα των πολιτικών στελεχών, καθιστούν την χάραξη σαφούς πολιτικής και την εξεύρεση πραγματικών λύσεων για τα κοινωνικά προβλήματα, πραγματικά δυσχερέστατη έως αδύνατη. Το Πα.Σο.Κ. στερείται πλέον της πολιτικής καινοτομίας, των ριζοσπαστικών λύσεων, των τομών, της πρωτοπορίας, της φρεσκάδας και έχει μετατραπεί σε ένα αστικό συντηρητικό μηχανισμό απλής διαχείρισης της εξουσίας, έτοιμο να ακολουθήσει τυφλά και ως θέσφατα τις έξωθεν εντολές για την πορεία του τόπου. Αυτό είναι το βασικό πολιτικό πρόβλημα του Πα.Σο.Κ. και συνάμα το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
Βλέποντας την συστηματική προβολή από τα ΜΜΕ, διαφόρων «δοκιμασμένων» και συνάμα κοινωνικά αποδοκιμασμένων στελεχών του Πα.Σο.Κ., καθένα από τα οποία κουβαλάει στην πλάτη του, όχι μόνο σειρά βεβαρυμμένου ατομικού ιστορικού, αλλά και την ενεργό συμμετοχή και έκφραση της διαχειριστικής συντήρησης σε προηγούμενες κυβερνήσεις, όχι μόνο εξοργίζομαι και αμφιβάλλω για την ικανότητα των ανθρώπων αυτών να με αντιπροσωπεύουν και να διαχειριστούν τις τύχες όλων μας, αλλά αποδεικνύεται και εκ του πλαγίου ο συλλογισμός μου για την ασημαντότητα και την μετριότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Οταν η κοινωνία είναι αγανακτισμένη με την κυβέρνηση της Ν.Δ. και τα πεπραγμένα της, αυτοί είναι σιωπηλοί και σοβαροφανείς, καθώς δεν έχουν τίποτε νέο να πουν και τίποτα να προτείνουν (ειδικά όταν έχουν πράξει οι ίδιοι τα αυτά στο παρελθόν). «Πωλούν» λοιπόν την σιωπή και στηρίζονται στην επιλογή του καλύτερου εκ των χειροτέρων, στην οποία ωθούν σιωπηλά τον ελληνικό λαό: το μη χείρον βέλτιστον.
Είναι βέβαιο πως η κοινωνία και κυρίως η κοινωνική βάση του Πα.Σο.Κ. δεν τους έχει ανάγκη, έπρεπε και πρέπει να θέσει από μόνη της στο ιστορικό παρελθόν, όλους αυτούς τους ανθρώπους που χρημάτισαν στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων του Πα.Σο.Κ. (πλην ελαχίστων), όσους ασπάστηκαν τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα και κυρίως να προχωρήσει διεκδικώντας έντονα, ακόμα και άγρια τις «καλύτερες ημέρες».
Ο εγκλωβισμός των ανθρώπων όμως στην αναζήτηση των βιοτικών τους αναγκών, ο συνολικός εκβιασμός εις βάρος της κοινωνίας και ο εγκιβωτισμός της σε συντηρητικά πλαίσια και δεδομένα, απομακρύνει την ανανέωση (ιδεών και προσώπων) και τροφοδοτεί τον ατομικισμό και την συντήρηση. Η κοινωνία μας είναι πραγματικά αιχμάλωτη και απαισιόδοξη για το μέλλον της και οι πολιτικοί κομματικοί μηχανισμοί παίζουν σε αυτό τον δικό τους καίριο ρόλο. Ακόμα και σε επίπεδο υποψηφίων βουλευτών θα αποδειχθεί κατά τις επόμενες ημέρες ότι η συντήρηση και η επανάληψη καλά κρατεί … .
Το ίδιο το Πα.Σο.Κ. 5,5 και πλέον χρόνια στην αντιπολίτευση και 10 τουλάχιστον χρόνια στην συντηρητική κοινωνική μειοψηφία δεν κατάφερε να δημιουργήσει τις πολιτικές πλατφόρμες εκείνες που θα μεταφέρουν την κοινωνία μας σε δημιουργικές, πραγματικά προοδευτικές εξελίξεις. Παραμένει εδώ και πολύ καιρό κόμμα ακραιφνών αστικών συντηρητικών ιδεολογημάτων βασισμένο στον πολιτικό και προσωπικό φεουδαλισμό και στις τεχνητές εσωτερικές κομματικές ισορροπίες.
Τα πρόσφατα ιδεολογικά του κείμενα, τα προγράμματα και οι προτάσεις των «τομέων» καταμαρτυρούν όχι μόνο έλλειψη συγκεκριμένων και ουσιαστικών λύσεων, αλλά και την πλήρως συντηρητική λογική όσων τα κατασκεύασαν. Αλλωστε τούτο είναι αναμενόμενο αποτέλεσμα της μετριότητας, του ατομικού καιροσκοπισμού και του πλήρους ιδεολογικοπολιτικού και κοινωνικού αποπροσανατολισμού.
Το μόνο που διασώζει το Πα.Σο.Κ. είναι η πλήρης αθλιότητα της Ν.Δ. και τα δεινά που επέφερε αυτή στον ελληνικό λαό. Το Πα.Σο.Κ. θα ψηφιστεί από τους μη παρωπιδοφόρους Ελληνες και Ελληνίδες, για να τιμωρηθεί το άγος της Ν.Δ. και το άχθος που επέβαλλε στους ανθρώπους, στους πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό όμως είναι τα δυστύχημα και η δυστυχία και μιζέρια του Πα.Σο.Κ. και της χώρας που χρόνια τώρα αναζητά και έχει ανάγκη μία άλλη πολιτική πορεία και πρόταση.
Το μόνο που διαβλέπω και στο οποίο προσδοκώ είναι πως με την αποφασιστική και εφόσον χρειαστεί επιθετική τακτική μας θα εξαναγκάσουμε ως κοινωνία τα «στελέχη» του Πα.Σο.Κ. σε λύσεις που θα τιμούν την δική μας επιλογή και τις κοινωνικές αναγκαιότητες. Η «επανάσταση» αρχίζει από την 4η Οκτωβρίου και μέσα σε λίγο χρόνο θα επιφέρει θεαματικές θετικές αλλαγές στην κοινωνική και πολιτική δομή της χώρας. Αυτός θα πρέπει να είναι ο ρόλος όσων σκέφτονται σε αυτή την χώρα και όσων το έχουν πάρει απόφαση … .