ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ: ΑΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ

ΡΥΘΜΙΣΗ ΧΡΕΩΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

Άρθρο 1
Πεδίο Εφαρμογής
1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τις προϋποθέσεις ρύθμισης και απαλλαγής των φυσικών προσώπων από χρέη που δεν προέρχονται από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσδίδει στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα μπορούν ομοίως να υπαχθούν στη διαδικασία του παρόντος νόμου. Εξαιρούνται τα πρόστιμα, οι χρηματικές ποινές και οι εισφορές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς.
2. Προϋπόθεση υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του παρόντος νόμου είναι η οριστική ή επαπειλούμενη μη δόλια μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του.
3. Με την επιφύλαξη των κατωτέρω διατάξεων, εφαρμόζονται αναλόγως και στην διαδικασία αυτή οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα.
4. Απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος μπορεί να γίνει μόνο μία φορά.

Άρθρο 2
Διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού
Προϋπόθεση για την υποβολή αίτησης ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη αποτελεί η πραγματοποίηση εκ μέρους του οφειλέτη κατά το τελευταίο εξάμηνο πριν την υποβολή της αίτησης προσπάθειας για την επίτευξη εξωδικαστικού συμβιβασμού με τους πιστωτές, η οποία να αποδεικνύεται εγγράφως με τη βεβαίωση της περ. α της πρώτης παραγράφου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου και να έχει αποβεί άκαρπη.

Άρθρο 3
Αρμόδιο δικαστήριο - Διαδικασία
Αρμόδιο δικαστήριο είναι το Ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου ο οφειλέτης έχει την κυρία κατοικία του άλλως τη διαμονή του, το οποίο δικάζει κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας.

Άρθρο 4
Σχέδιο Διευθέτησης Οφειλών
1. Για την έναρξη της διαδικασίας απαλλαγής από τα χρέη ο οφειλέτης καταθέτει αίτηση στον γραμματέα του κατά τόπον αρμόδιου, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο Ειρηνοδικείου. Με την αίτηση ή εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την υποβολή της ο οφειλέτης προσκομίζει:
α) Βεβαίωση Συνηγόρου του Καταναλωτή, Ένωσης Καταναλωτών, δικηγόρου ή άλλου δημόσιου ή ιδιωτικού φορέα που συντρέχει τους καταναλωτές σε ζητήματα υπερχρέωσης, από την οποία να προκύπτει η πραγματοποίηση της προσπάθειας εξωδικαστικού συμβιβασμού του άρθρου 2 και η αποτυχία αυτής και στην οποία να εκτίθεται το σχέδιο συμβιβασμού καθώς και οι λόγοι της αποτυχίας του. Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εγκρίνονται οι αρμόδιοι για την παραπάνω δραστηριότητα φορείς.
β) Κατάσταση της υπάρχουσας περιουσίας και των εισοδημάτων του οφειλέτη από την εργασία του, κατάσταση των πιστωτών, με τα πλήρη στοιχεία και τις διευθύνσεις τους και των απαιτήσεών τους, κατά κεφάλαιο και τόκους και υπεύθυνη δήλωση του οφειλέτη για την ακρίβεια των παραπάνω στοιχείων. Σε περίπτωση που δεν περιληφθεί στην παραπάνω κατάσταση πιστωτής και αυτός δεν ενημερωθεί, η απαίτησή του δεν επηρεάζεται από την πορεία της παρούσας διαδικασίας. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται εντός οκτώ εργασίμων ημερών από την κοινοποίηση σε αυτά αίτησης του οφειλέτη να παραδώσουν αναλυτική κατάσταση των οφειλών του σύμφωνα με τα παραπάνω.
γ) Σχέδιο διευθέτησης οφειλών, σύμφωνο με τα συμφέροντα των πιστωτών, την περιουσία, τα έσοδα και την οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη.
2. Σε περίπτωση μη υποβολής των απαιτούμενων στοιχείων, το δικαστήριο διατάσσει την υποβολή τους εντός ενός μηνός, μετά την άπρακτη πάροδο του οποίου η αίτηση θεωρείται ανακληθείσα.
3. Η διαδικασία εξέτασης της αιτήσεως ρύθμισης ή απαλλαγής από τα χρέη σύμφωνα με το άρθρο 5 του παρόντος νόμου αναστέλλεται μέχρι την έκδοση απόφασης από το δικαστήριο για την επιβεβαίωση του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών. Η απόφαση αυτή εκδίδεται το αργότερο μέσα σε τέσσερις μήνες από την υποβολή της αίτησης, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει, μετά από ακρόαση του οφειλέτη ότι το σχέδιο δεν πρόκειται να γίνει δεκτό, οπότε διατάσσει τη συνέχιση της διαδικασίας, μη εφαρμοζομένων στην περίπτωση αυτή των επόμενων παραγράφων του παρόντος άρθρου.
4. Ο οφειλέτης κοινοποιεί αντίγραφα της αίτησης, της κατάστασης της υπάρχουσας περιουσίας και των εισοδημάτων του οφειλέτη και του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών στους πιστωτές, με την πρόσκληση του δικαστηρίου να λάβουν θέση εντός αποκλειστικής προθεσμίας ενός μηνός για το προτεινόμενο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών. Εφόσον συντρέχουν στο πρόσωπο του οφειλέτη οι προϋποθέσεις της πρώτης παραγράφου του άρθρου 194 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ο αρμόδιος Ειρηνοδίκης μπορεί να αναθέσει την κοινοποίηση των παραπάνω εγγράφων στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης. Από την κοινοποίηση της αίτησης αναστέλλονται αυτοδικαίως όλα τα ατομικά καταδιωκτικά μέτρα των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση των απαιτήσεών τους. Οι πιστωτές μπορούν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν ή να προτείνουν τροποποιήσεις του σχεδίου. Με την πάροδο απράκτου της προθεσμίας αυτής, τεκμαίρεται ότι ο πιστωτής συμφωνεί με το σχέδιο ρύθμισης των οφειλών. Στην πρόσκληση γίνεται μνεία για τη συνέπεια αυτή.
5. Μετά την πάροδο της μηνιαίας προθεσμίας αξιολόγησης της προηγούμενης παραγράφου, ο οφειλέτης μπορεί, εντός αποκλειστικής προθεσμίας που τάσσει το δικαστήριο, να επιφέρει μεταβολές στο αρχικό σχέδιο, προκειμένου να επιτευχθεί ομοφωνία όλων των πιστωτών. Οι πιστωτές ενημερώνονται για τις παραπάνω μεταβολές και καλούνται να λάβουν θέση επί του σχεδίου, όπως πλέον διαμορφώνεται. Η παράγραφος 4 εφαρμόζεται αναλόγως.
6. Αν κανένας πιστωτής δεν προβάλει αντιρρήσεις στο σχέδιο ρύθμισης ή αν συγκατατεθούν όλοι σε αυτό, θεωρείται ότι ο συμβιβασμός έχει γίνει αποδεκτός. Το δικαστήριο επιβεβαιώνει το παραπάνω με απόφαση του, οπότε η αίτηση για την απαλλαγή από τα χρέη θεωρείται ανακληθείσα.
7. Σε περίπτωση μη ένταξης στο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών απαίτησης πιστωτή στον οποίο κοινοποιήθηκε το σχέδιο, η απαίτηση θεωρείται αποσβεσθείσα αν ο πιστωτής δεν αναγγείλει και αυτή την απαίτηση εντός της προθεσμίας της παραγράφου 4.
8. Αν συγκατατίθενται στο σχέδιο περισσότεροι από τους μισούς πιστωτές, με απαιτήσεις που υπερβαίνουν το ήμισυ του συνολικού ποσού των απαιτήσεων, το πτωχευτικό δικαστήριο, μετά από αίτηση του οφειλέτη ή κάποιου από τους πιστωτές, υποκαθιστά τη συγκατάθεση πιστωτή που αντιτίθεται στο συμβιβασμό, αφού προηγηθεί ακρόαση αυτού, στην οποία εκθέτει τους λόγους για τους οποίους αρνείται να συγκατατεθεί. Στην περίπτωση αυτή θεωρείται ότι επήλθε ο συμβιβασμός και η αίτηση για την απαλλαγή από τα χρέη θεωρείται ομοίως ανακληθείσα.
9. Η υποκατάσταση της συγκατάθεσης του πιστωτή δεν μπορεί να γίνει όταν:
α) η απαίτηση του πιστωτή που αντιτίθεται δεν ικανοποιείται στο βαθμό που ικανοποιούνται οι λοιπές απαιτήσεις ή
β) σε περίπτωση εφαρμογής του σχεδίου, ο πιστωτής που αντιτίθεται είναι βέβαιο ότι θα περιέλθει σε δυσμενέστερη οικονομικά θέση από αυτή στην οποία θα περιερχόταν σε περίπτωση έναρξης της διαδικασίας απαλλαγής από τα χρέη.
10. Την απόφαση υποκατάστασης μπορούν να προσβάλουν ο οφειλέτης και ο πιστωτής του οποίου η συγκατάθεση υποκαθίσταται.
11. Οι πιστωτές δεν έχουν απαίτηση κατά του οφειλέτη για τα έξοδα και δαπάνες που υποβάλλονται με βάση το σχέδιο συμβιβασμού.
12. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δύναται να εκδίδονται υποδείγματα των απαιτούμενων πιστοποιητικών, καταλόγων και σχεδίων διευθέτησης των οφειλών με σκοπό την απλοποίηση της διαδικασίας και τη διευκόλυνση της αξιοποίησής της.

Άρθρο 5
Διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη
1. Αν εκδηλωθούν αντιρρήσεις κατά του σχεδίου ρύθμισης οφειλών και δεν υποκατασταθούν κατά τη διαδικασία της παραγράφου 8 του άρθρου 4, η διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη ξεκινά από την ημερομηνία της αίτησης, ημερομηνία από την οποία παύουν να εκτοκίζονται τα χρέη του οφειλέτη. Το δικαστήριο ελέγχει αυτεπαγγέλτως αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για ρύθμιση και απαλλαγή χρεών.
2. Αν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη και τα προσδοκώμενα εισοδήματα είναι επαρκή σε σχέση με τον αριθμό των πιστωτών και το ύψος των απαιτήσεών τους, μπορεί το δικαστήριο να περιοριστεί σε ρύθμιση των οφειλών που υφίσταντο κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης με την εξόφλησή τους, προβλέποντας περίοδο χάριτος που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τρία έτη με επιτόκιο ενήμερης οφειλής, και να διατάξει την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Το δικαστήριο μπορεί να ανακαλέσει ή να τροποποιήσει την απόφαση αυτή οποτεδήποτε μετά από αίτηση του οφειλέτη ή και του πιστωτή εφόσον δεν εξυπηρετείται η ρύθμιση.
3. Εάν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη δεν είναι κατά την προηγούμενη παράγραφο επαρκή, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα εισοδήματα του οφειλέτη από την εργασία του και σταθμίζοντας αυτά με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του, τον υποχρεώνει να καταβάλλει κάθε μήνα για χρονικό διάστημα από 3 έως 5 έτη ορισμένο ποσό για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών του. Η καταβολή του ποσού αυτού γίνεται απευθείας στους πιστωτές του οφειλέτη. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι τη λήξη της ανωτέρω περιόδου, πρέπει να έχει εξοφληθεί ποσοστό τουλάχιστον δέκα επί τοις εκατό των συνολικών οφειλών του, στο ύψος που αυτές ανέρχονταν κατά την ημερομηνία της υποβολής της αίτησης του άρθρου 4. Με την πάροδο του ανωτέρω χρονικού διαστήματος και εφόσον ο οφειλέτης ανταποκριθεί στους όρους που έχει θέσει το δικαστήριο, αυτό, με αίτηση του οφειλέτη που κοινοποιείται και στους πιστωτές κηρύσσει την απαλλαγή του από τα χρέη του, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του παρόντος νόμου.
4. Με αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή μπορεί να τροποποιείται η ανωτέρω απόφαση ως προς το ύψος των μηνιαίων καταβολών, εφόσον τούτο δικαιολογείται από μεταγενέστερα γεγονότα ή μεταβολές της περιουσιακής κατάστασης και των εισοδημάτων του οφειλέτη.
5. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ιδίως σε περιπτώσεις χρόνιας ανεργίας, σημαντικών προβλημάτων υγείας, εισοδήματος που δεν επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών βιοτικών αναγκών, είναι δυνατός ο προσδιορισμός χαμηλότερων ή και μηδενικών καταβολών, ακόμη κι αν δεν προκύπτει κατ' αυτόν τον τρόπο η εξόφληση του ποσοστού της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου. Το Δικαστήριο δύναται να επανεξετάζει κάθε οκτώ μήνες, ή και νωρίτερα αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή, την εξακολούθηση της συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων.

Άρθρο 6
Ορισμός συνδίκου -Προστασία κύριας κατοικίας
1. Ο σύνδικος ορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 63 Πτωχευτικού Κώδικα για τις περιπτώσεις που υπάρχει ρευστοποιήσιμη περιουσία, η εκποίηση της οποίας κρίνεται απαραίτητη για την ικανοποίηση των πιστωτών, ή το κρίνει σκόπιμο το δικαστήριο για την παρακολούθηση, εκτέλεση και τήρηση των όρων και υποχρεώσεων που τίθενται σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο για απαλλαγή του οφειλέτη από χρέη ή την εξασφάλιση των συμφερόντων των πιστωτών. Ως σύνδικος μπορεί να ορίζεται και πρόσωπο από τον κατάλογο των πραγματογνωμόνων του άρθρου 371 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
2. Πιστωτές των οποίων η απαίτηση διασφαλίζεται με εμπράγματη ασφάλεια, ικανοποιούνται προνομιακά από την πώληση του πράγματος.
3. Ο οφειλέτης μπορεί με το σχέδιο εκκαθάρισης να ζητήσει την εξαίρεση της ρευστοποίησης ή εκπλειστηριασμού ακινήτου που χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξανόμενο κατά είκοσι επί τοις εκατό. Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο ρυθμίζει την ικανοποίηση απαιτήσεων των πιστωτών, πέραν αυτών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του προηγούμενου άρθρου, μέχρι συνολικό ποσόν που ανέρχεται στο ογδόντα πέντε επί τοις εκατό της εμπορικής αξίας του ακίνητου, όπως αυτή αποτιμάται κατά την κρίση του δικαστηρίου. Η ρύθμιση μπορεί να προβλέπει περίοδο χάριτος για όσο διαρκεί η αποπληρωμή του υπολοίπου των οφειλών σύμφωνα με την παράγραφο 3 του προηγούμενου άρθρου. Η εξυπηρέτηση της οφειλής γίνεται με επιτόκιο που δεν υπερβαίνει αυτό της ενήμερης οφειλής ή το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο που ίσχυε σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τον προσδιορισμό της περιόδου τοκοχρεολυτικής εξόφλησης της κατά τα παραπάνω οριζόμενης συνολικής οφειλής συνυπολογίζεται η διάρκεια των συμβάσεων δυνάμει των οποίων χορηγήθηκε η πίστωση, σε κάθε δε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα είκοσι έτη. Οι απαιτήσεις εντάσσονται στην παραπάνω ρύθμιση και ικανοποιούνται κατά τη τάξη εξασφάλισης. Μη τήρηση των υποχρεώσεων της παρούσας παραγράφου επιτρέπει στον πιστωτή την έναρξη διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης.

Άρθρο 7
Καθήκον ειλικρινούς δήλωσης περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων
1. Ο οφειλέτης που αιτείται την υπαγωγή στις διατάξεις του παρόντος νόμου οφείλει να προβαίνει σε ειλικρινή δήλωση των περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων. Παράβαση από δόλο ή από βαριά αμέλεια της υποχρέωσης αυτής έχει ως συνέπεια μετά από αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον τη μη έγκριση του σχεδίου εκκαθάρισης κατά το άρθρο 5 του παρόντος νόμου και την έκπτωση από τη ρύθμιση και απαλλαγή των χρεών. Η αίτηση αυτή μπορεί να υποβληθεί μέχρι και δύο έτη μετά την κήρυξη της απαλλαγής του οφειλέτη από τα χρέη.
2. Ο οφειλέτης οφείλει να επιτρέπει στους πιστωτές πρόσβαση σε στοιχεία που απεικονίζουν την οικονομική του κατάσταση και τα τρέχοντα εισοδήματά του. Παράβαση της υποχρέωσης αυτής μπορεί κατά την κρίση του Δικαστηρίου να επιφέρει την απόρριψη της αίτησης ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη.

Άρθρο 8
Επιτρεπτός χρόνος τήρησης και χρήσης δεδομένων
Ο χρόνος τήρησης και χρήσης από τα πιστωτικά ιδρύματα ή τρίτους ή χάριν αυτών δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς που αναφέρονται στην παραπάνω διαδικασία δεν μπορεί να υπερβαίνει το χρονικό διάστημα τριών ετών από τη λήξη της ρύθμισης των χρεών ή των πέντε ετών από την κήρυξη της απαλλαγής από τα χρέη.

Το είχαμε σχολιάσει το θέμα και αλλού στο blog μας. Τι θέλετε κι ανοίγετε δέκα θεματικές για το ίδιο θέμα?

Εγω που δεν κρατάω αρχεία και δεν μπορώ να κάνω copy paste θα πρέπει να τα ξαναγράψω απο την αρχή? Νομίζετε οτι λειτουργούμε με το ίδιο μυαλο κάθε μέρα?

"Εμπάσει" περιπτώσει θα προσπαθήσω να "τιμήσω" με τα σχόλια μου την εν λόγω άκρως ενδιαφέρουσα θεματική. Εν ευθέτω χρόνω ......και εφ όσον μου το επιτρέψουν οι τρέχουσες ασχολίες του "βέβηλου" τούτου κόσμου.

Εν τω μεταξυ αν διαθέτετε τα απαραίτητα "κονε" πείτε στην κα Λούκα να σταματήσει να βγαίνει στα πρωινάδικα....γιατί εκεί γύρω-γύρω σουλατσάρει και ο Ψωμιάδης.

Γιώργο γειά σου και καλώς επέστρεψες.
Το θέμα άνοιξε διότι πλέον δημοσιοποιήθηκε το σχέδιο νόμου, άρα δεν υφίστανται πλέον πληροφορίες, αλλά βεβαιότητα ως προς το περιεχόμενο.
Εάν εντοπιστούν τα σχόλιά σου μπορούν να αντιγραφούν.

Επισκέπτης

Να πώ την άποψή μου και γι αυτό το θέμα, ως απλός άνθρωπος, απλή νοικοκυρά, πού ουδόλως είναι υπερχρεωμένη (ούτε κάν χρεωμένη) πουθενά και σε κανέναν. Θα την γράψω, έτσι όπως εγώ απλά κατάλαβα το σχέδιο, το οποίο άν και δέν με αγγίζει προσωπικά, εν τούτοις αγγίζει μιά μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών και μέσα σε αυτούς και κάποιον γνωστό μου.

Κατ΄αρχάς το σχέδιο νόμου δέν διαφέρει, ούτε και έχει τροποποιηθεί, απο την πρόταση που κατέθεσε παλαιότερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ώς αντιπολίτευση (και που πράγματι έχουμε ξανασυζητήσει σε ιδιαίτερη θεματική).

Τα θετικά σημεία του σχεδίου συνοψίζονται (κατα την γνώμη μου) ώς εξής :

- Δέν κατάσχεται η πρώτη κατοικία του οφειλέτη (πολύ σημαντικό για τον φουκαρά που, χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο παρα μόνο ένα σπιτάκι που διαμένει, έπεσε στην φάκα του δανεισμού απο την Κίρκη-Τράπεζα).

- Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου απο φίλο παθόντα, μέχρι σήμερα, όποιες προσπάθειές του να έλθει σε συμβιβασμό και διακανονισμό του δανείου του με τον δανειστή απέβησαν άκαρπες. Ούτε διακανονισμούς δέχονται οι Τράπεζες ούτε τίποτα, παρα μόνο εξόφληση του δανείου εδώ και τώρα. Με αυτά που προτείνει το σχέδιο νόμου έχει την δυνατότητα ο οφειλέτης να βρεί ένα τρόπο αποπληρωμής του δανείου του σε διάστημα αρκετά μεγάλο (3-5 χρόνια) και με δόση απο τον μισθό του τέτοια που να τον αφήνει να καλύπτει τις βιωτικές του ανάγκες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και πράγματι αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα μεγάλο βήμα για την απεμπλοκή των χρεωμένων πολιτών πού κάποια στιγμή θα πρέπει να αναπνεύσουν ελεύθερα.

Αρνητικά σημεία του σχεδίου :

- Υπάρχει η δυνατότης να κατάσχεται τελικά και ο μισθός ή μου φαίνεται????? Εάν υπάρχει τέτοια δυνατότης απο την πίσω πόρτα, πρέπει να αποκλεισθεί ρητώς. Γιά έναν υπερχρεωμένο πολίτη, χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο στην διάθεσή του και με μοναδικό στοιχείο βιοπορισμού του το μισθό του, είναι αδιανόητο να υπάρχουν παραθυράκια που να επιτρέπουν την κατάσχεση σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής της δόσης που προαποφασίστηκε, και που μπορεί αυτή η αδυναμία να οφείλεται σε χίλιους βάσιμους λόγους όπως π.χ. σε περίπτωση σοβαρού και δαπανηρού λόγου υγείας.

Ενα επίσης αρνητικό όχι του σχεδίου νόμου αλλά της απουσίας νομοθετικής ρύθμισης είναι για την πολιτική των Τραπεζών στα δάνεια και τα «μικρά γράμματα» που συνοδεύουν αυτά. Θεωρώ ότι εκεί υπάρχει κενό και πρέπει να αναπληρωθεί τάχιστα ώστε να μήν ξαναζήσει στο μέλλον η ελληνική κοινωνία το αδιέξοδο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Αυτά τα ολίγα παρατήρησα και θα περιμένω να διαβάσω τις παρατηρήσεις και του νομικού της παρέας μας (που πιθανότατα ώς επαίων να αντιλαμβάνεται περισσότερα απο μένα) άν και επαναλαμβάνω ότι κάθε σχέδιο νόμου θα πρέπει να είναι εκλαικευμένο επαρκώς, ώστε να γίνεται κατανοητό απο κάθε πολίτη μορφωμένο ή αμόρφωτο. Μόνο έτσι θα μπορεί να πάρει θέση σοβαρή και μελετημένη και να μήν γίνεται «βορά» σε κάθε καλοθελητή επαίοντα, που πατάει πάνω στην άγνοιά του για να περάσει την οποιαδήποτε πολιτική θέλει να περάσει.

Γεια σας

αν και νομίζω ότι παλαιότερα έχω κάνει σχετική παρέμβαση επί του θέματος, δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, να πω ξανά κάποια πράγματα, που μπορεί να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση για το τί σημαίνει για τους θιγόμενους το παραπάνω νομοσχέδιο.

Αρχικά να ρωτήσω, η "ρύθμιση χρεών" σήμαινε και σημαίνει για τους Ελληνες πάντα χάρισμα χρεών;
Αν συμβαίνει αυτό τότε ο τίτλος "ρύθμιση χρεών" είναι κάπως παραπλανητικός!

Στην ουσία το νομοσχέδιο υπάγεται στο πτωχευτικό δίκαιο και πρόκειται για το δικαίωμα πτώχευσης των ιδιωτών, πράγμα που μέχρι τώρα ίσχυε μόνο για τις επιχειρήσεις.

Άρα ο κατ΄ευφημισμόν τίτλος "ρύθμιση χρεών" σημαίνει κήρυξη πτώχευσης του υπερχρεωμένου πολίτη.

Ο νόμος αυτός υπήρχε και υπάρχει ανέκαθεν στην Γερμανία και νομίζω, αν δεν κάνω λάθος, έχουν γίνει τελευταία κάποιες τροποποιήσεις λόγω της πληθώρας των χρεωκοπημένων νοικοκυριών.

Και φυσικά πτώχευση σημαίνει την αφερεγγυότητα εξόφλησης των χρεών. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πιστωτές χαρίζουν στους οφειλέτες τα χρέη.

Απλά το ειρηνοδικείο καθορίζει ένα πρόγραμμα τριετίας ή πενταετίας, στην διάρκεια της οποίας ο οφειλέτης μετά από καταγραφή των εισοδημάτων που τυχόν έχει και του ποσού που χρειάζεται για να ζήσει, ό,τι περισσεύει θα το παίρνουν οι πιστωτές.

Πηνελόπη και ασφαλώς για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα θα γίνεται και σχετική κατάσχεση του εισοδήματός του.
Παράδειγμα: αν κάποιος(ή μία οικογένεια) έχει εισόδημα 2000 τον μήνα, και το ποσό που έχει υπολογισθεί ότι χρειάζεται για να ζήσει ανέρχεται στα 1300 ευρώ, τα υπόλοιπα 700 ευρώ θα κατάσχονται για να δοθούν στους πιστωτές.

Δηλ. τα 4 ή πέντε χρόνια θα ζεί με τα άκρως απαραίτητα, αλλά μετά από τα πέντε χρόνια το υπόλοιπο του χρέους που δεν εξοφλήθηκε , δεν υποχρεούται πλέον να το καταβάλει.
Δηλαδή η απαλλαγή γίνεται μόνον εφόσον τα πέντε αυτά χρόνια εφαρμόσει χωρίς προβλήματα το πιο πάνω πρόγραμμα που ανέφερα.

Και νομίζω ότι είναι σωστό και δίκαιο μέτρο.
Γιατί έτσι και οι πιστωτές παίρνουν πίσω ένα μέρος των οφειλών και οι οφειλέτες μετά από πέντε χρόνια αυστηρής λιτότητας είναι ελεύθεροι χρεών.

Καραμήτσα διόρθωσέ με, ως νομικός, αν το κατάλαβα και το ερμήνευσα σωστά.

Ένα πρώτο σχόλιο.

Το να λέμε τι συμβαίνει στας Ευρώπας δεν είναι κατ ανάγκην , πρώτον καλό παράδειγμα προς μίμηση και αντιγραφή και κατά δεύτερο υλοποιήσιμο στη χώρα μας. Σαν Ελλάδα παλέψαμε και παλεύουμε αν όχι να αυξήσουμε, τουλάχιστον να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας, πράγμα το οποίο όχι μόνο δεν συμβαίνει με τους εταίρους μας , αλλα πολύ εύκολα κατεβάζουν τα παντελόνια σε οποιοδήποτε κέλευσμα του οικονομικού συστήματος και σε βάρος του εργαζόμενου.

Κι αν έστω για το Κράτος διατηρούσα έστω και ένα ψήγμα ευαισθησίας και αρωγής , για τις Τράπεζες γιατι θα πρέπει να επικροτήσω το νέο μέτρο που «καραμπινάτα» πάνε να βάλουν χέρι στο ακατάσχετο του μισθού του εργαζόμενου?

Γιατί αυτό πάει να γίνει. Δείτε το

Αρθρο 5 παρ. 3

[i]Η καταβολή του ποσού αυτού γίνεται απευθείας στους πιστωτές του οφειλέτη[/i]
Aπο τον εργοδότη στην Τράπεζα αν δεν το καταλάβατε

Και παρακάτω
Αρθρο 7 παρ. 2

Ο οφειλέτης οφείλει να επιτρέπει στους πιστωτές (στις Τράπεζες) πρόσβαση σε στοιχεία που απεικονίζουν την οικονομική του κατάσταση και τα τρέχοντα εισοδήματά του.

Ζητάνε ειλικρίνεια απο τον ταλαίπωρο δανειολήπτη , αυτόν θυμήθηκαν

Δηλαδή με τη δικαστική απόφαση όπως προβλέπει το σχέδιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αίρεται το ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ για χρέη προς τις Τράπεζες τη στιγμή που η ιδια η ΝΔ το Νοέμβρη του 2008 με το ν. 3714/2008 αύξησε το όριο του ακατάσχετου ποσού μισθών συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων για χρέη προς το Δημόσιο από 600 ευρώ σε 1.000 ευρώ !!!

Ο Νόμος ομως ειναι ξεκάθαρος, δείτε τι πάνε να ανατρέψουν

Σύμφωνα με το άρθρο 982 παρ. 2 εδ. δ΄ του ΚΠολΔ, εξαιρούνται της κατά¬σχεσης απαιτήσεις μισθών, συντά¬ξεων και ασφαλιστικών παροχών πλην εάν πρόκειται για ικανοποίηση διατροφής εκ του νόμου ή από διάταξη τελευταίας βου¬λήσεως, οπότε επιτρέπεται κατάσχεση μέ¬χρι του ενός τετάρτου. Το ακατάσχετο αυτό αναφέρεται στον συμφωνηθέντα ή ειθισμέ¬νο μισθό, με την έννοια του άρθρου 653 ΑΚ και περιλαμβάνει οιανδήποτε αντιπαροχή, την οποία λαμβάνει ο εργαζόμενος, σε αντάλλαγμα της παροχής ή της υποχρέω¬σής του προς παροχή εργασίας. O λόγος που συνηγορεί στο ακατάσχετο συνίσταται στην εξασφάλιση των μέσων διαβίωσης του μισθωτού και της οικογένειάς του

Τα υπόλοιπα άρθρα είναι υπο συζήτηση .Το νομοσχέδιο όμως στο σκέλος που ανοίγει την Κερκόπορτα για την κατάσχεση των μισθών θεωρείται ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ

Εν κατακλείδι

Κανένας δανειολήπτης που στερείται περιουσίας δεν πρέπει να δεχθεί την παραπάνω ρύθμιση. Ετσι κι αλλιώς στη μαύρη λίστα του Τειρεσία εχει μπεί αν είναι ληξιπρόθεσμο το δάνειο του.
Και πρέπει να σταματήσει να πληρώνει, τι παραπάνω θα του κάνουν, μη μαυριστεί περισσότερο?

Ο νομικός μας ο Δημήτρης θα μπορούσε να μας διαφωτήσει περισσότερο, αν συμφωνεί με την παρατήρηση μου

Συμφωνώ Γιώργο και τις επόμενες ημέρες θα αγωνιστώ (και θέλω και εσάς μαζί μου) για να αλλάξουν κάποια πράγματα.
Το νομοσχέδιο ως ιδέα είναι καλό για όσους θέλουν να πάρουν κανένα στεγαστικό από το Τ.Π. & Δ. και δεν μπορούν.
Ειναι επίσης καλό για τους επαγγελματίες που οφείλουν από προϊόντα καταναλωτικής πίστης και αυτά μπλοκάρουν το σύνολο των δραστηριοτήτων
τους. Για τους άλλους πολίτες, όσους δεν διαθέτουν ακίνητη περιουσία, το νομοσχέδιο πρέπει να παραμείνει αδιάφορο ... εκτός εάν σκοπεύουν να πλουτίσουν στο άμεσο μέλλον.
Θα γράψω την κριτική μου και θα ζητήσω τροποποιήσεις σε πολλά.

σ.σ. Η "ορολογία" βιοτικές ανάγκες κάτι μου θυμίζει ... . Κάτι είναι και αυτό !

Καραμήτσα θα ήταν πιο χρήσιμο να κάνεις τις προτάσεις σου στον χώρο διαβούλευσης του Υπουργείου Οικονομίας

www.opengov.gr/ypoan

Μπήκα και είδα ότι έγιναν εκατοντάδες προτάσεις!! Πού να βγάλουν άκρη;

Ο Καραμήτσας γράφει τις προτάσεις του ΙΝΚΑ ... .

Επισκέπτης

Είμαι της γνώμης ότι η αξιολόγηση του νομοσχεδίου δεν πρέπει να γίνει με βάση κάποιο ιδανικό θεωρητικό μοντέλο, αλλά σε σύγκριση με την υφιστάμενη νομοθεσία και κυρίως με την σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα, τα συντριπτικά προβλήματα της οποίας βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες.
Θέλω να πω ότι βελτιωτικές ιδέες και προτάσεις για επί μέρους ζητήματα μπορεί να είναι χρήσιμες, αλλά γενική απόρριψη με επίκληση μαξιμαλιστικών προτύπων είναι από κάθε άποψη επιζήμια.

Είναι προφανές ότι ο νόμος δεν αποσκοπεί να πάρει τα χρήματα από τις τράπεζες και να τα χαρίσει γενικώς στους δανειολήπτες αλλά επιχειρεί να τάμη αντικρουόμενα συμφέροντα, όπως συμβαίνει με όλους τους νόμους στις αστικές δημοκρατίες.
Το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει οι δανειολήπτες είναι απελπιστική και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Το βέβαιο είναι ότι η τομή, που επιχειρείται εμφορείται από κοινωνική ευαισθησία. Το βέβαιο είναι ότι παρέχει πραγματική δυνατότητα στους έχοντες αντικειμενική ή υποκειμενική αδυναμία οφειλέτες να αποφύγουν την εξαθλίωση, στην οποία το παρόν καθεστώς τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια.

Εξ άλλου δεν είναι ακριβές ότι αίρεται το ακατάσχετο των μισθών.
Οι διατάξεις περί αναγκαστικής εκτελέσεως είναι αναγκαστικού δικαίου, ισχύουν υπέρ και έναντι πάντων και η εφαρμογή τους δεν εξαρτάται από την βούληση του οφειλέτη.
Αντιθέτως εν προκειμένω κατά ρητή διάταξη του νομοσχεδίου εφαρμόζεται η διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας, το ποσό προσδιορίζεται κατ’ αξιολογική δικαστική κρίση, που λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια, δεν αφορά κατ’ ανάγκη μισθούς (μπορεί να προέρχεται από άλλα εισοδήματα του οφειλέτη), οπωσδήποτε δεν αφορά το σύνολο άλλα μέρος των αποδοχών και δεν παρέχει γενικό δικαίωμα σε οποιονδήποτε πιστωτή να το κατάσχει, αλλά παράγει υποχρέωση απ’ ευθείας καταβολής μόνο υπέρ του δανειστή, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε μια δικαστική διαδικασία στην οποία εκουσίως προσήλθε ο οφειλέτης. Σε κάθε περίπτωση παρέχεται η δυνατότητα επαναπροσδιορισμού του ποσού με βάση την πραγματική εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης του οφειλέτη, ο οποίος ούτως ή άλλως έχει πάντοτε τη διακριτική ευχέρεια να μην επιδιώξει την υπαγωγή του στη διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής του από τα χρέη.
Πιστεύω πως με μια νηφάλια προσέγγιση του όλου θέματος προκύπτει αβίαστα ότι η προτεινόμενη ρύθμιση αποτελεί πραγματικό άλμα διεξόδου από ένα τούνελ χωρίς επιστροφή για χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι λογικά το μόνο που επιθυμούν είναι η επίσπευση της εφαρμογής της και όχι η πιθανή ατέρμονη διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης.

Και κάτι ακόμα. Πέραν των υπερχρεωμένων οφειλετών θα προκύψει ανακούφιση και για την αγορά, διότι με το παρόν καθεστώς οι περισσότεροι οφειλέτες είναι καταδικασμένοι εφ’ όρου ζωής να καταβάλλουν εκόντες άκοντες στις τράπεζες το σύνολο των εισοδημάτων τους στερούμενοι ακόμη και των απολύτως αναγκαίων αγαθών διαβίωσης. Μετά την ρύθμιση οι τράπεζες θα εισπράττουν ένα έλασσον τμήμα για τριετές έως πενταετές διάστημα, ενώ το μείζον θα αποδεσμευθεί και κατ’ ανάγκη θα δαπανηθεί σε κάλυψη τουλάχιστον στοιχειωδών καταναλωτικών αναγκών.

Επισκέπτης

Σε μια ατέρμονη και αναγκαστική πορεία σε άνυδρη έρημο κατακαλόκαιρο, δεν ρωτάμε τον διψασμένο οδοιπόρο αν θα πιει νερό με το ποτήρι ή με το κύπελλο.

Του δίνουμε να δροσίσει τα χείλη του και να σταθεί στα πόδια του με την φλάσκα ή το παγούρι.

Επίσης δεν του βάζουμε το δίλλημα, πόσο άνετος θα ήτανε αν βρισκότανε δίπλα σε δροσερή πηγούλα κάτω από δροσερά πλατάνια, αλλά του δείχνουμε το δρόμο να φτάσει γρήγορα ή τον παίρνουμε μαζί μας για να διασωθεί

Τις γνωρίζουνε όλοι τις καλοσύνες που «θα» προκύψουν με τις ιδεατές λύσεις, αλλά τις εφικτά εφαρμόσιμες ρεαλιστικές επιζητούμε για την επιβίωση όλων των δύστυχων που σώζουν ή δεν σώζουν το σπιτάκι τους για μερικές χιλιάδες Ευρά.

Καλοζυγισμένη, ορθολογιστική και με πολιτική σύνεση, βρίσκω την άποψη του Choricos, που διατείνεται πως πρέπει να αποφύγουμε «ιδανικά θεωρητικά μοντέλα» στην σημερινή «σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα» και να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα με την αποδοχή και την εφαρμογή του βασικού Νομοσχεδίου.

Πρέπει να γίνονται πράγματα και όχι να διακηρύσσονται και να σέρνονται, σε ακατάσχετη λογο - διάροια και σχεδιασμούς επί χάρτου.

Αν κάτι στραβώσει στην «επί του πρακτέου πορεία», δεν είναι κακό να παρέμβει κανείς διορθωτικά…έστω και αναλαμβάνοντας την ευθύνη…

Πολύ e-διαβούλευση και e-διακυβέρνηση και έχει κλείσει μήνας, χωρίς να αλλάξει ούτε ένας Γενικός Γραμματέας. Αν συνεχίσ
ουμε έτσι….ζήτω που…
Προσωπικά υιοθετώ την άποψη της λαϊκής ρήσης:

«Το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς»

Καταλήγω και εγώ με την σειρά μου στο ίδια «διαταύτα» του Choricos:
«Θέλω να πω ότι βελτιωτικές ιδέες και προτάσεις για επί μέρους ζητήματα μπορεί να είναι χρήσιμες, αλλά γενική απόρριψη με επίκληση μαξιμαλιστικών προτύπων είναι από κάθε άποψη επιζήμια»

καθώς και στην έμφαση:

«…Μετά την ρύθμιση οι τράπεζες θα εισπράττουν ένα έλασσον τμήμα για τριετές έως πενταετές διάστημα, ενώ το μείζον θα αποδεσμευθεί και κατ’ ανάγκη θα δαπανηθεί σε κάλυψη τουλάχιστον στοιχειωδών καταναλωτικών αναγκών».

Και εδώ αγαπητοί φίλοι….. για να τελειώνουμε συνάδει η λαϊκή σοφία με δύο ρήσεις:

«Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι» και…. «Το γοργόν και χάριν έχει»

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία

Δωδωναίος

Ας το επαναλάβω για να το ακούσουν οι έχοντες ώτα και όμματα ανοικτά και δεν είναι «παλαμοκροτούντες» σε κάθε νεωτερισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κυρίως έχουν μάθει να διαβάζουν ολόκληρα τα σχόλια όσων γράφουν εδώ μέσα :

1/Δέχομαι ότι το νομοσχέδιο αποπνέει καλές προθέσεις και κινείται προς την κατεύθυνση ανακούφισης των δανειοληπτών

2/Ποιών δανειοληπτών όμως? Σε καμιά περίπτωση του εμπορικού και επιχειρηματικού κόσμου , αλλά της καταναλωτικής πίστης και των νοικοκυριών.

3/Αν κάποιος ιδιώτης δεν διαθέτει ακίνητη προσωπική περιουσία, η δεν διαθέτει τέτοια που να ικανοποιεί όλους τους πιστωτές του (βλ. Τράπεζες) γιατί να πάει σε δικαστικό συμβιβασμό και α) τι περισσότερες οδυνηρές συνέπειες από τις σημερινές θα έχει και β) ΠΟΙΟΝ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΉΜΕΡΑ ?

Μα καλά σήμερα οι Τράπεζες με τις επισφάλειες τους να έχουν χτυπήσει κόκκινο θερμοπαρακαλάνε τους οφειλέτες τους να έρθουν σε διακανονισμό (βλ. συμβιβασμό !!!) και δεν πάει σχεδόν κανένας ,(τις έχουν γράψει στην κυριολεξία) κι έρχεται η κυβέρνηση να το επιβάλλει νομοθετικά? Κι αυτό το λέμε κατάστηση ?

4/ Είναι ηλίου φαεινότερο ότι πάνε να βάλουν χέρι στο ακατάσχετο του μισθού των εργαζομένων κι αφήστε τις παροιμίες με τα παγούρια στην άνυδρη ερημο και την γενική απόρριψη με επίκληση μαξιμαλιστικών προτύπων.

ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΓΕΝΙΚΑ , ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ. Είναι υποχρεωση μας να κριτικάρουμε τα αρνητικά και για τη συγκεκριμμένη περίπτωση τα εχουμε πεί και στο dialogos πριν μας το κλείσουν (για οσους θυμούνται ακόμη)

Τώρα ζητάνε δημόσια διαβούλευση για το νομοσχέδιο , στο σάιτ του υπουργείου έχουν ειπωθεί του κόσμου τα σωστά (γύρω στα 1.000 μέχρι στιγμης ) και τα παράξενα σχόλια από κάθε Τραπεζο-καμμένο κι απορώ ποιος θα τα επεξεργασθεί για να βγάλουμε συμπέρασμα.. Μάλλον αυτός που εχει αναλάβει και τους γενικούς γραμματείς.

Αν δεν θέλετε να εθελοτυφλείτε , σκεφθείτε ότι δεν μπορεί να ισχύει μια ζωή ούτε «το μη χείρον βέλτιστον» ούτε «Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι» γιατί και τα δύο φαινόμενα ηττοπάθειας και συντήρησης είναι προς όφελος (πάντα) της αστικής τάξης. Η ιστορία αυτό μας εχει δείξει.

Τελειώνοντας και δηλωνοντας οτι επι του προκειμένου δεν θα ξανακάνω σχόλιο θα κλείσω με τούτο μετα πλήρους λόγου γνώσεως

ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΣ ΙΔΙΩΤΗΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗΣ (δεν μιλάω για εμπόρους που έχουν πάρει προσωπικά δάνεια η στεγαστικά μαϊμού) ΚΑΝΕΝΑΣ ΙΔΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΣΑΝ ΕΓΓΥΗΤΗ ΣΕ ΔΑΝΕΙΟ ΓΝΩΣΤΟ, ΦΙΛΟ η ΣΥΓΓΕΝΗ ΤΟΥ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΙΔΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Επισκέπτης

Φίλε Πέρκο το πρώτο πράγμα, που θα πρέπει να φροντίσουμε σε ένα σοβαρό φόρουμ διαλόγου, είναι πιστεύω να περισώσουμε ζωντανό τον διάλογο.
Η πίστη στην ορθότητα της άποψης μας είναι θετικό στοιχείο. Θετικό στοιχείο είναι και η μαχητικότητα στον αγώνα να διαδώσουμε τις απόψεις μας. Όμως αν επιλογή μας είναι να επιδιώξουμε αυτό το σκοπό μέσω του διαλόγου τότε καλό είναι να είμαστε ανοικτοί στη διαφορετική άποψη και να καλοδεχόμαστε τις διαφορετικές φωνές, που μάλιστα προέρχονται από φίλους. Αλλά ακόμα και αν προέρχονται από αντιπάλους, ακόμη και αν δεν διεκδικούν τα εύσημα της ορθότητας ή της ευφυΐας, πάλι θα πρέπει να τις υποδεχόμαστε ευχάριστα και να τις αντιμετωπίζουμε καλόπιστα, γιατί δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος για την επιβολή των απόψεών μας από τον πολιτισμένο και εποικοδομητικό διάλογο.Ως εκ τούτου όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας δεν σημαίνει ότι είναι κατ’ ανάγκη πνευματικά τυφλός και κουφός ή «παλαμοκροτών» στους νεωτερισμούς του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Μπορεί απλώς να επιθυμεί να θέσει τις διαφορετικές απόψεις του σε δημόσια διαβούλευση για να συμβάλει στην προσπάθεια κατανόησης, αναζήτησης της ορθότερης άποψης, διαμόρφωσης μιας καλλίτερης πρότασης επ’ ωφελεία όλων των συνομιλητών και όχι μόνον αυτών.

Τώρα ως προς την ουσία του θέματος, προσπάθησα να εξηγήσω, όσο πιο απλά μπορούσα, ότι ο όρος κατάσχεση είναι τεχνικός και προσδιορίζει μια συγκεκριμένη διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως και δεν είναι ούτε επιστημονικά ούτε όμως και πρακτικά δόκιμο, να συγχέουμε την κατάσχεση με την υποχρέωση του οφειλέτη-δανειολήπτη να καταβάλει ένα ποσό που έχει ορισθεί από μια διαδικασία εκουσίας δικαιοδοσίας, η οποία έχει ως αφετηρία εκκίνησης την δική του αίτηση για ρύθμιση και έχει το τεκμήριο αντικειμενικότητας της δικανικής εκτιμήσεως και κρίσεως, η ορθότητα της οποίας οριοθετείται και κρίνεται από πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, που έχουν έντονη τη σφραγίδα της κοινωνικής ευαισθησίας, υπερβαίνουν παρασάγκας την κλασική αρχή της ευνοίας προς τον οφειλέτη και λαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά υπ’ όψιν την υποκειμενική του οικονομική δυνατότητα (ή ακριβέστερα την κατά περίπτωση αδυναμία του).
Προστατεύεται δε απολύτως ο δανειολήπτης ακόμη και από την περίπτωση μελλοντικής απρόβλεπτης επιδείνωσης της οικονομικής του κατάστασης, αφού του παρέχεται το δικαίωμα ανά πάσα στιγμή και απεριορίστως να προσφεύγει στο ειρηνοδικείο και να επιτυγχάνει μείωση ή ακόμη και μηδενισμό της αρχικά ορισθείσης δόσεως.
Δέον επίσης να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν, ότι εναπόκειται αποκλειστικά στην διακριτική ευχέρεια του οφειλέτη, να υπαγάγει εαυτόν ή όχι στη ρύθμιση υποβάλλοντας ο ίδιος αίτηση ή επιλέγοντας να παραμείνει στη σημερινή του θέση, διατηρώντας «το προνόμιο» της εξαιρέσεως του μισθού του από τα αντικείμενα κατασχέσεως.

Εξ’ άλλου ο διακανονισμός που «θερμοπαρακαλάνε» οι τράπεζες ούτε συμβιβασμός είναι και ούτε έχει καμία σχέση με την υπό κρίση ρύθμιση και απαλλαγή από τα χρέη.
Προσωπικά τουλάχιστον δεν γνωρίζω καμία τράπεζα, που να δέχεται να περιορίσει την απαίτησή της στο 10% και να χαρίσει τα υπόλοιπα, αν εισπράξει το 10% σε άτοκες δόσεις τριών ως πέντε ετών. Ούτε καμία, που να παραιτείται του δικαιώματος εκπλειστηριασμού της κατοικίας του δανειολήπτη, όποτε αυτή κρίνει σκόπιμο. Αντίθετα ακούω ότι επιδεικνύουν σκληρή ως ανάλγητη συμπεριφορά, δεν σταματούν να χρεώνουν τόκους και πανωτόκια, παρενοχλούν απελπιστικά μέσω εισπρακτικών εταιρειών τους δανειολήπτες και τις οικογένειές τους και δεν διστάζουν να εκπλειστηριάσουν κατοικίες ακόμη και για συγκριτικά μικρού ύψους ποσά. Με αυτή την τακτική συνεπικουρούντος του σχετικού κενού της ελληνικής νομοθεσίας καθώς και της ρυθμιστικής απραξίας της Τραπέζης της Ελλάδος, οι τράπεζες έχουν καταφέρει να δημιουργούν μια αφόρητη ψυχολογική πίεση σε χιλιάδες οικογενειάρχες, που τους αναγκάζει να πληρώνουν τεράστιο τμήμα των εισοδημάτων τους, βουλιάζοντας όλο περισσότερο στην ανέχεια και χωρίς ελπίδα διεξόδου από τα χρέη, τα οποία συνεχίζουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Αυτό το κενό καλύπτει η νομοθετική τομή, που εισηγείται το υπό κρίση νομοσχέδιο και βεβαίως για κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις δανειοληπτών που «είχαν γράψει τις τράπεζες» και που ήταν αποφασισμένοι να μην πληρώσουν τίποτε κανένα ζήτημα δεν τίθεται. Καμία κυβέρνηση δεν «τους επιβάλει νομοθετικά» τίποτε. Μπορούν απλώς να μην υποβάλλουν αίτημα διακανονισμού και απαλλαγής από τα χρέη τους. Μπορούν να συνεχίσουν να χρεώνονται με τόκους και πανωτόκια, να «παίζουν κρυφτό» με τις εισπρακτικές εταιρείες, να κυνηγάνε να σώσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες και τα «κοράκια» των πλειστηριασμών και όλα τα συναφή.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η συμβουλή για την υπαγωγή ενός χρεώστη-δανειολήπτη στη διαδικασία ρύθμισης δεν μπορεί να είναι γενική (παραινετική ή αποτρεπτική). Πιστεύω ότι θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά και με μεγάλη προσοχή η κάθε υπόθεση και η τελική απόφαση (απόφαση ζωής) θα πρέπει να λαμβάνεται από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο και την στενή οικογένειά του (τουτέστιν τους εν δυνάμει κληρονόμους του).

Επισκέπτης

Καλησπερα καλο μηνα στους φιλους!!!!
Με <εφαγαν> τα κομματικα και τρεχω καθε μερα μηπως και με κανουν γραμματεα!!!χαχαχα
Σας αφιερωνω μονο αυτο...καθως και εγω ειμαι μελος του αλλα τον εχω την ιδια ωρα γραμμενο στα αγραφα μου!!!!

Τειρεσίας

Ο Τειρεσίας ήταν ένας νέος στην Αρχαία Ελλάδα λίγο ατίθασος και υπερόπτης. Μια μέρα συνάντησε στο δρόμο του δύο φίδια που ζευγάρωναν. Αψηφώντας τους θεούς, πήρε ένα ξύλο και τα χτύπησε. (Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν μεγάλη αμαρτία να ενοχλήσεις δύο φίδια την ώρα που ζευγάρωναν και η τιμωρία των θεών ήταν να αλλάξεις φύλο.) Αμέσως ο Τειρεσίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα. Έζησε έτσι αρκετά χρόνια, ψάχνοντας να βρει δύο φίδια να ζευγαρώνουν για να τα χτυπήσει και να ξαναγίνει άντρας. Έτσι και έγινε, ύστερα από αρκετό καιρό.
Ο Δίας και η Ήρα, με τους γνωστούς καυγάδες τους, κάποτε διαφώνησαν για το ποιο φύλο απολαμβάνει περισσότερο την ερωτική πράξη, ο άντρας ή η γυναίκα. Ο Δίας έλεγε ότι η γυναίκα απολαμβάνει περισσότερο τον έρωτα, ενώ η Ήρα ισχυριζόταν ότι ο άντρας είναι ο ευνοημένος σε αυτή την πράξη. Κάλεσαν λοιπόν τον Τειρεσία να τούς πει τη γνώμη του, καθώς αυτός είχε ζήσει και ως άντρας και ως γυναίκα, και θα είχε την κατάλληλη εμπειρία. Ο Τειρεσίας τούς είπε ότι αν υπάρχουν δέκα μέρη ευχαρίστησης στον έρωτα, τα εννέα τα απολαμβάνει η γυναίκα και το ένα ο άντρας. Η Ήρα τότε θύμωσε (καθώς ο Τειρεσίας είχε πάρει το μέρος του Δία) και τον τύφλωσε. Ο Δίας όμως τον λυπήθηκε και του χάρισε την ικανότητα να βλέπει τα μελλούμενα.
Αυτή είναι η ιστορία του Τειρεσία, ενός από τους γνωστότερους μάντεις της Αρχαίας Ελλάδας. Ένας πολύ όμορφος μύθος της ελληνικής μυθολογίας.

Επισκέπτης

Να σας θυμισω οτι οι γονεις μου μπατιρηδες το 1960 , αγορασαν και χρεωθηκαν για την αγορα ενος σπιτιου .
Το 1980 , οταν ημουν περιπου 21 χρονων , πληρωναν ακομα 500 δρχ δόση .
Αυτο ...
Λεγεται αποπληθωρισμος δανειων .
Αντε τωρα γρηγορα να πληρωσετε τις τραπεζες γιατι ειναι κακη φημη να εισαι στον Τειρεσια!!!!!!
Ασε που θα μας <φτιαξουν> σε διακανονισμο οι <σοσιαλισταραδες>!!!!!

Οι προθέσεις είναι καλές για το νομοσχέδιο. Όταν όμως κάνεις ένα νομοσχέδιο για την ανακούφιση των δανειοληπτών πρέπει σαν δημοκρατική κυβέρνηση -που υποτίθεται διαθέτεις δυο σταγόνες παραπάνω μυαλού από την προηγούμενη- να λάβεις υπόψη σου κάποιες παραμέτρους, όπως λ.χ.

1/Ποιος ωφελείται περισσότερο με τις ρυθμίσεις οι Τράπεζες η οι δανειολήπτες? Και οι δύο εξ ίσου, η μόνο οι δανειολήπτες αποκλείεται
2/Τι μέτρα λαμβάνονται για να σταματήσει η παγίδευση του αθώου πολίτη από την Τράπεζα? Το να λέμε ρυθμίζω οφειλές στο διηνεκές δεν είναι λύση
3/Ποιοί φραγμοί μπαίνουν στις Τράπεζες να σταματήσουν τη «μαρκετίστικη» πώληση των καταναλωτικών προιόντων τους και ποιο νομοσχέδιο θα αποδώσει δικαιοσύνη στον αφελή πολίτη που έπεσε θύμα πλάνης όταν με επιστολή Τράπεζας που τον προσέγγισε η ίδια του φόρτωσαν κάρτες και καταναλωτικό δάνειο, ενώ δεν το ζήτησε ο ίδιος στα γκισσε της, αλλα τώρα τρέχει και δεν φτάνει?

Για το ακατάσχετο του μισθού την κατέθεσα τη γνώμη μου και δεν την αναιρώ. Να σας πώ τι θα γίνει από εδώ και πέρα

-Οσα δάνεια εχουν καταγγελθεί (δηλαδή είναι σε επιδικία) και τρέχουν δικαστικά έξοδα κατασχέσεις , πλειστηριασμοί και τόκοι υπερημέρειας , το πολύ- πολύ να παγώσουν
Α) οι τοκοι από την εφαρμογή του Νόμου και δώθε
Β) οι πλειστηριασμοί
Γ) Να αρχίσει ο δανειολήπτης να διαπραγματεύεται το ηδη διογκωμένο χρέος του

-Οσα δάνεια είναι καθυστερημένα και δεν έχουν καταγγελθεί-και είναι πάρα πολλά-εκεί το ζόρι φίλε choricos το τραβάνε οι Τράπεζες γιατί τους κρατάνε με τα δόντια για να μη βγούν στη σέντρα. Όχι γιατί τις πήρε ο πόνος για τον πελάτη τους, αλλα γιατι με τις διογκωμένες καθυστερήσεις αλλοιώνονται οι δείκτες των ιδιων των Τραπεζών.

Παράδειγμα
Εγω η xbank εγω δώσει δάνεια 1.000 €
Αν τα καθυστερημένα μου δάνεια είναι 35 € εχω ενα ποσοστό 3,5% και δεν εχω προς το παρόν πρόβλημα (σύμφωνα με το σύμφωνο της Βασιλείας)

Σήμερα το μέσο ποσοστο των καθυστερήσεων στις Τράπεζες αγγίζει το 8% με αποτέλεσμα αν η η xbank βγάλει κέρδη 100 € στο πιο πάνω παράδειγμα πρέπει από τα κέρδη της να θυσιάσει 45 € ακόμη και να τα πάει στις προβλέψεις της στον ισολογισμό της ,για να κλέισει την ψαλίδα των 80 € (το ποσοστό 8%)

Με το νέο νομοσχέδιο δεν εχει κανένα πρόβλημα να μην τα απεικονίσει καθόλου στις «εν δυνάμει» ζημιές της, γιατί ως δάνεια σε ρύθμιση-κι άρα όχι ακόμη κατ ουσίαν χαμένα-μπορεί να καρπωθεί τα κέρδη της και να μη χάσει τα 45 € των κερδών της , με αποτέλεσμα πιο καθαρός ισολογισμός και άλλη προοπτική στο ΧΑΑ

Πρωτίστως λοιπόν ποιος ευνοείται ο δανειολήπτης η η Τράπεζα που πολλά δάνεια τα έχει εντελώς «χαμένα» και τωρα στην «ξεφτίλα» θα εισπράξει ένα τουλάχιστον 10% ?

Και γιατί ο δανειολήπτης να πληρώσει ακόμη κι αυτο το 10% αν είναι υπερχρεωμένος –όπως η πλειοψηφία- η δεν εχει σημαντική περιουσία? Τι να του πάρουν? Το χωράφι στην άνω Κλαπατσούνα για 2.000 €? ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΙ νάστε σίγουροι

Το νομοσχέδιο γράφει κάπου αν σταματάει για τους ηδη υπάρχοντες οφειλέτες η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης?

Ταύτα είχα να δηλώσω και περιμένω τη συνδρομή ενός τραπεζικού και του νομικού μας Δημ. Καραμήτσα σε αντίκρουση των ισχυρισμών μου

Ευπειθέστατος

ΜΕΡΟΣ Α'
ΓΕΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης εισάγει νέους, καινοτόμους για την χώρα μας θεσμούς για την «ρύθμιση χρεών υπερχρεωμένων καταναλωτών» και δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης και την σκοπιμότητα που εισάγει η ρύθμιση. Πρόκειται για μία νέα φιλοσοφία πάνω στο καυτό για εκατομμύρια Ελληνες θέμα του δανεισμού.

Διαπιστώνοντας στο κείμενο του νομοσχεδίου κάποια σημαντικά ζητήματα που κατά την θέση μας χρήζουν διαφορετικής ρύθμισης και προσοχής εργαστήκαμε με την μεθοδικότητα που μας χαρακτηρίζει, ώστε να συγκεράσουμε τις θέσεις του νομοσχεδίου και τον δικαιοπολιτικό σκοπό του με τις θέσεις μας.

Το αποτέλεσμα της κοπιώδους επιστημονικής εργασίας μας ήταν μία νέα ολοκληρωμένη πρόταση, ένα νέο σχέδιο νόμου, το οποίο θέτουμε υπ’ όψιν της κυβέρνησης και των λοιπών αρμοδίων φορέων, ζητώντας να είναι αυτό που τελικά θα εισαχθεί προς ψήφιση και σε κάθε διαφορετική περίπτωση να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι παρατηρήσεις και τροποποιήσεις που προτείνονται.

Στο παρόν δελτίο τύπου αναφερόμαστε συνοπτικά στα θέματα που θίγονται στο σχέδιό μας και καλούμε σε διαβούλευση για αυτό στην ηλεκτρονική διεύθυνση ****, όπου παρατίθεται ολόκληρο.

Στην εισαγωγή του σχεδίου μας αναφερόμαστε στην δικαιοπολιτική αναγκαιότητα του θεσμού. Αναλύεται το ζήτημα της ισχύος των τραπεζών και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και τους επέτρεψαν υπερβολικά κέρδη εις βάρος της κοινωνίας. Κύρια στεκόμαστε και αναλύουμε την κοινωνική κατάσταση που προκάλεσαν και προκαλούν.

Σκοπός του νόμου κατά τις θέσεις μας πρέπει να είναι η απελευθέρωση των ανθρώπων από τον τραπεζικό ζυγό που τους αχρηστεύει ουσιαστικά και παραγωγικά και η επανένταξή τους σε διαδικασίες δημιουργικές και παραγωγικές. Αυτό θα είναι το μεγάλο κοινωνικό όφελος: η επαναδραστηριοποίηση των ανθρώπων που ζούν κρυμμένοι από τις τράπεζες και τις εισπρακτικές και δεν έχουν καμία πρόθεση να δημιουργήσουν κάτι επειδή γνωρίζουν πως ό,τι φτιάξουν θα το κατάσχουν οι τράπεζες.

Την ανάγκη της «σεισάχθειας» την συνδυάζουμε με την ανάγκη νέων μέτρων, μέτρων για όλους, τα οποία θα απαγορεύσουν οριστικά τα φαινόμενα εξανδραποδισμού των ανθρώπων και θα ορθολογικοποιήσουν την παραγωγική διαδικασία στην χώρα.

Με το νομοσχέδιο που συντάξαμε ως πρόταση, δίνονται και προτείνονται ουσιαστικές, άρτιες και συγκεκριμένες λύσεις στα ακόλουθα:

- Σε ερμηνευτικά ζητήματα που είναι δυνατόν να τεθούν με το σχέδιο νόμου ως έχει.

- Ορίζουμε αντικειμενικά με βάση το είδος των δανείων και όχι υποκειμενικά με βάση την ιδιότητα των προσώπων, το ποιοι μπορούν να ενταχθούν στην ρύθμιση.

- Ρυθμίζουμε κατά τρόπο σαφέστερο και αντικειμενικό τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο νομοσχέδιο.

- Στο θέμα των πολλών, πολυδαίδαλων, κοστοβόρων και χρονοβόρων διαδικασιών που προβλέπει. Προτείνουμε, ορίζουμε και ζητούμε ένα στάδιο συμβιβαστικής επίλυσης υπό καθεστώς πλήρους προστασίας του οφειλέτη.

- Προτείνουμε συγκεκριμένες διαδικασίες και αμοιβές που θα διασφαλίζουν τους οφειλέτες.

- Περιορίζουμε την δυνατότητα δικαστικής αυθαίρετης κρίσης, επιζήμιας για τους οφειλέτες.

- Ζητούμε και θέτουμε τους όρους για την προστασία των οφειλετών που έχουν καταβάλλει μεγάλα χρηματικά ποσά στις τράπεζες.

- Δίνεται λύση στο θέμα της προστασίας και των εγγυητών.

- Ζητούμε και θέτουμε τους όρους την κατάργηση του θεσμού της ιδιωτικής πτώχευσης, που φαίνεται να εισάγεται με το νομοσχέδιο. Είναι άκρως προσβλητική για τους ανθρώπους και επιζήμια από κάθε άποψη.

- Δίνονται εναλλακτικές δυνατότητες στους οφειλέτες προκειμένου να μην χάσουν την ακίνητη και κινητή περιουσία τους.

- Ζητούμε απαραίτητα την κατάργηση του θεσμού του συνδίκου, που προβλέπει το νομοσχέδιο και κάθε συσχέτιση του θεσμού με την πτώχευση των ανθρώπων και το πτωχευτικό δίκαιο.

- Ζητούμε και προτείνουμε συγκεκριμένες λύσεις που προστατεύουν τον μισθό και τα κινητά πράγματα της οικίας του οφειλέτη.

- Ζητούμε την αντικατάσταση θεσμών που είναι δυνατόν να θίξουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των οφειλετών.

- Τέλος, ρυθμίζουμε τεχνικά νομικά ζητήματα, διασφαλίζουμε τις διαδικασίες και τον οφειλέτη ως προσωπικότητα.

Ζητούμε από την κυβέρνηση και την αρμόδια υπουργό να κάνει δεκτές τις παρατηρήσεις μας και να εισάγει την πρότασή μας.

(ΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ)

Α. ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ (συνοπτική) : Η κοινωνική κατάσταση και η αντιμετώπισή της.

Για όσους ζουν μέσα στην πραγματική πλατειά κοινωνία είναι γνωστό το πρόβλημα της υπερχρέωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της οικονομικά αδύναμων ανθρώπων. Αφήνοντας κατά μέρος το ατομικό κομμάτι της ευθύνης και των αιτίων της, αυτό που αφορά τον καθένα ξεχωριστά και δεν μπορεί παρά να εξεταστεί μέσα από αβέβαιες μόνο και προβληματικές ομαδοποιήσεις και προσεγγίσεις θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια που αφορούν το κοινωνικό πεδίο. Είναι σαφές ότι ο δανεισμός των ιδιωτών και η «απελευθέρωσή» του αποτέλεσε μία καθαρά πολιτική επιλογή. Ως πράξη πολιτική, είναι επίσης σαφές για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο ότι επιβλήθηκε με βάση συγκεκριμένες σκοπιμότητες και όχι από κάποια μεταφυσική παρότρυνση. Το πώς και γιατί επιβλήθηκε και επικράτησε η απελευθέρωση του δανεισμού ιδιωτών προκύπτει από την εξέταση των προσώπων που μετέχουν στην σύμβαση δανείου.

Στην σχέση του δανεισμού δύο είναι τα πρόσωπα που συμβάλλονται και εν γένει υφίστανται, ο δανειστής και ο δανειζόμενος. Η σχέση ξεκινά πάντα με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, ο οποίος χρησιμοποιεί τον δανεισμό για να καλύψει κάποιες ανάγκες του τις οποίες θεωρεί ζωτικές και άμεσες. Το εάν αυτές οι ανάγκες είναι πραγματικά ζωτικές και άμεσες, εάν είναι πραγματικές ή επίπλαστες είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται πραγματικά σοβαρή ανάλυση και εξέταση. Το γιατί οι ανάγκες αυτές να δημιουργούνται ή (εφόσον είναι πραγματικές και άμεσες) να μην μπορούν να καλυφθούν μέσα από την κοινωνική συμβίωση και προσπάθεια, είναι επίσης ένα σημαντικότατο και συναφές με τα ανωτέρω ζητούμενο. Ας ψάξουμε καλά και σοβαρά για τις αιτίες και τις λύσεις στο ερώτημα.

Μερικές σαφείς όμως και βασικές απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα και στα εκατοντάδες ερωτήματα που προκύπτουν από τις θεωρήσεις αυτές, δίνει η εξέταση των προθέσεων και σκοπιμοτήτων του δανειστή και για να μην πλαταίνει το πεδίο της ανάλυσης: των σκοπιμοτήτων του κατ’ επάγγελμα δανειστή.

Είναι σαφές ότι ο τελευταίος, ο κατ’ επάγγελμα δανειστής, εξαρτά άμεσα την επαγγελματική του υπόσταση και την εν γένει ισχύ του από την ύπαρξη δανειζόμενων και κατ’ ακολουθία από την ύπαρξη της ανάγκης δανεισμού.

Θα ήταν πραγματικά ωφέλιμο για το κοινωνικό σύνολο και την γνώση μας πάνω στα πράγματα να μελετηθούν και να αναλυθούν οι τρόποι και τα μέσα με τους οποίους τα μεγάλα μορφώματα των δανειστών, οι τράπεζες, επηρεάζουν ή προκαλούν, νόμιμα ή παράνομα, θεμιτά ή αθέμιτα, την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να προσφεύγουν στον δανεισμό.

Χρήσιμο επίσης θα ήταν να μελετηθεί και εξακριβωθεί ο βαθμός διείσδυσης των τραπεζών, όχι μόνο στην πολιτική ζωή και τους πολιτικούς, αλλά:

- σε όλους τους μηχανισμούς και θεσμούς,

- σε όλα τα επιχειρηματικά μορφώματα που καλύπτουν τις ανάγκες των δανειζόμενων

- στην οικονομία εν γένει.

Αυτά είναι τα εργαλεία της γνώσης, για να μπορέσουμε να εννοήσουμε το τον τρόπο της δράσης των μορφωμάτων των δανειστών και μας λείπουν, αν και πολλοί γνωρίζουμε ένα κομμάτι της αλήθειας και υποψιαζόμαστε το υπόλοιπο … .

Εάν θέλετε λοιπόν να βρείτε αλήθειες και απαντήσεις στα ερωτήματα περί του δανεισμού, που τέθηκαν πιο πάνω και όλα όσα συναφή σκέπτεστε, ψάξτε τις αλήθειες στον ρόλο και την ισχύ των δανειστών.

Το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση αυτή στα νοικοκυριά είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών του νεοφιλελευθερισμού. Η «απελευθέρωση» των τιμών των αγαθών και η ρύθμισή τους έξω από τα πλαίσια ρύθμισης της κοινωνίας-κράτους με την παράλληλη εφαρμογή προγραμμάτων διαρκούς λιτότητας για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας (στην Ελλάδα κλείνουμε σε λίγο μια 15ετία διαρκούς λιτότητας), προκάλεσε από την μία πλευρά την συνεχή άνοδο στις τιμές των αγαθών και από την άλλη πλευρά την αδυναμία ολοένα και περισσότερων να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ζωής. Μια σειρά από «απελευθερώσεις» (δηλ. ανεξέλεγκτες κοινωνικά πορείες τιμών των αγαθών) δεν οδήγησε μόνο στην διαρκή, συνεχή και πάγια αύξηση των τιμών των αγαθών, αλλά και στην κατεύθυνση προς μία σειρά δανεισμών. Η «απελευθέρωση» π.χ. των μισθωμάτων οδήγησε στην λύση των στεγαστικών δανείων, αφού τα μισθώματα έγιναν πραγματικά ασύμφορα. Παράλληλα, η διαρκής προβολή της αυταπάτης του καταναλωτισμού ως του μοναδικού τρόπου ζωής που χαρίζει την ευτυχία στον άνθρωπο, η μετατροπή κάθε έκφανσης της ανθρώπινης προσωπικότητας σε οικονομική αξία, προσδιόρισαν και προσδιορίζουν το αξίωμα «Είσαι όσα Εχεις» σε κεντρικό ατομικό και κοινωνικό στόχο.

Ουσιαστικά οι κοινωνίες εγκλωβίστηκαν στον υλικό ευδαιμονισμό και με μία σειρά από πρακτικές και με τις αντιπαραγωγικές για τον «δυτικό κόσμο» του ολοκληρωτικού καπιταλισμού εκφάνσεις της παγκοσμιοποίησης, οδηγούνται σε πραγματικά αδιέξοδα, που όμοιά τους δεν έχει γνωρίσει η ανθρώπινη ιστορία. Μία από τις κυριότερες συνέπειες και ίσως η σημαντικότερη σε οικονομικό επίπεδο είναι ο δανεισμός και ο υπερδανεισμός.

Στο κοινωνικό πεδίο η σημαντικότερη συνέπεια είναι η εξάρτιση των ανθρώπων και των κοινωνιών από τον δανεισμό και τους δανειστές και η συνακόλουθη καταστροφή κάθε παραγωγικής διαδικασίας που θα στηριζόταν σε αυτούς, αφού γνωρίζουν πως ό,τι και εάν δημιουργήσουν θα κατασχεθεί από τον δανειστή.

Στην Ελλάδα της ανωριμότητας, της εξάρτισης από τα οικονομικά κέντρα εξουσίας και των διευρυνόμενων παραγωγικών ελλειμμάτων το φαινόμενο λειτούργησε στον υπερθετικό βαθμό. Από την μία πλευρά, οιι τράπεζες αφέθηκαν να δανειοδοτούν με αισχροκερδή επιτόκια υπερχρεώνοντας την κοινωνία και την οικονομία της, αυξάνοντας την εξάρτιση των ανθρώπων και του κοινωνικού συνόλου από αυτές. Η πρακτική αυτή μεταφράστηκε σε υπερκέρδη, σε κέρδη τριπλάσια και πλέον των αντίστοιχων ευρωπαϊκών σε σχέση με τα διακινούμενα κεφάλαια και τούτο αποτελεί μία σαφή απόδειξη της καταχρηστικής αισχροκερδούς συμπεριφοράς τους. Από την άλλη πλευρά η ίδια η οικονομία, που βίωνε και βιώνει το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας λόγω των υψηλών επιτοκίων, οδηγήθηκε σε αντιπαραγωγικές λύσεις μιας ολοένα διογκούμενης εμπορικής αγοράς χωρίς εσωτερικό παραγωγικό υπόβαθρο. Η κοινωνία οδηγήθηκε στην μαζική επιλογή του εμπορίου, που τις συντριπτικά περισσότερες φορές είχε ως περιεχόμενο τον τραπεζικό δανεισμό με υψηλά επιτόκια, προκειμένου να κατασκευαστούν «ράφια καταστημάτων και βιτρίνες για την πώληση εισαγόμενων αγαθών». Η προηγούμενη φράση, συμβολικά περικλείει και την αντιπαραγωγική κατεύθυνση της ελληνικής οικονομίας. Αλλωστε και περαιτέρω, σε μία χώρα «εμπόρων» ουδείς σέβεται τον παραγωγό. Στην πραγματικότητα το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας εργαζόταν και εργάζεται για τις τράπεζες και τα υπερκέρδη τους, που προκύπτουν από τα υψηλά επιτόκια. Τα τελευταία υποχρεώνουν τους ανθρώπους να αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής δράσης τους στην εξόφλησή τους.

Ως ήταν αναμενόμενο, τα πράγματα οδηγήθηκαν σε κοινωνικό αδιέξοδο. Ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας, ένα μεγάλο κλάσμα από τους ανθρώπους που την συγκροτούν και αποτελούν το πραγματικό παραγωγικό της δυναμικό βρίσκονται δέσμιοι των δανείων και των δανειστριών τραπεζών. Ουσιαστικά βρίσκονται εκτός παραγωγής και δημιουργικής εργασίας, καθώς, είτε αδυνατούν να συνεχίσουν την δράση τους (υπερχρέωση, «Τειρεσίας», έλλειψη δυνατότητας οικονομικής κίνησης κ.α.), είτε από την άποψη της οικογενειακής και προσωπικής τους ζωής δεν έχει κανένα απολύτως νόημα το να δημιουργήσουν, το να παράγουν στο μέλλον, αφού αυτό θα έλθουν να το νοσφιστούν οι δανειστές – τραπεζίτες. Οι τελευταίοι έχουν καταστεί κατά τα τελευταία έτη κυρίαρχοι της συνολικής οικονομίας της χώρας και κύριοι της ακίνητης εμπραγμάτωσης της χώρας.

Είναι σαφές ότι είναι επιτακτικό δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον η απελευθέρωση αυτών των ανθρώπων από την κατάσταση παραγωγικής αδράνειας και εγκλωβισμού στην οποία έχουν περιέλθει. Η ιδιότυπη αυτή ομάδα των φυλακισμένων ανθρώπων αναζητεί το κλειδί προς την ελευθερία και την επανένταξη !!!.

Το κράτος των Ελλήνων, έχει την Συνταγματική και θεμελιώδη για την συγκρότηση και την συνοχή του υποχρέωση να επέμβει για να διαφυλάξει το μέλλον της κοινωνίας μας και να διασώσει εκατομμύρια ανθρώπους από τον οιονεί εξανδραποδισμό που δημιουργούν τα χρέη στις τράπεζες. Η επίλυση των προβλημάτων αυτών οφείλει και πρέπει να θεσμοθετηθεί, όχι ως απλό μέτρο διαχειριστικής και ρυθμιστικής φύσης, αλλά ως κεντρικό ζήτημα της κοινωνίας που θα επιφέρει σαφή και πρόδηλη δημόσια κοινωνική ωφέλεια.

Μέσα σε ένα καθαρά αστικό νομικό πλαίσιο, που προστατεύει την ιδιοκτησία (και όχι την χρήση της) ως «κόρην οφθαλμού» θα πρέπει να προβληθεί και το μέτρο αυτό της δημόσιας ωφέλειας που θα αιτιολογήσει συγκεκριμένα, πειστικά και βάσιμα τις αποφάσεις και τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και οι ανωτέρω αναλύσεις μας μπορούν να αποτελέσουν μία καλή βάση σκεπτικού και εισηγητικής έκθεσης του νόμου (συνδυασμένες με περαιτέρω ανάλυση και στατιστικά στοιχεία), ώστε να αποφευχθούν οι δικαστικές παλινωδίες και σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπιστούν τα νομικά επιχειρήματα των τραπεζών.

Είναι συνεπώς κοινωνικά αναγκαία μία σύγχρονη «σεισάχθεια» και εξυπηρετεί αυτή άμεσα την δημόσια κοινωνική ωφέλεια που θα προκύψει από την επαδραστηριοποίηση των ανθρώπων, της κοινωνίας και της οικονομίας της. Ως μέτρο θεραπείας η «σεισάχθεια» που επιχειρείται με το σχέδιο νόμου δεν μπορεί από μόνη της να λύσει τα προβλήματα, παρά μόνο να τα θεραπεύσει προσωρινά. Για αυτό και ο αρχαίος νομοθέτης Σόλων, ονομάστηκε «σοφός» γιατί συνόδευσε τν «σεισάχθεια» με την απαγόρευση εξανδραποδισμού για χρέη και μία σειρά μέτρων οικονομικού επαναπροσδιορισμού και ανόρθωσης της οικονομίας. Επομένως, η σύγχρονη «σεισάχθεια» θα πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα πρόληψης, που θα καθιστούν αδύνατη την επαναφορά στον κοινωνικό τραπεζικό εξανδραποδισμό, αλλά και μέτρα επαναπροσδιορισμού της κατεύθυνσης της οικονομίας, προς την πραγματική παραγωγικότητα. Αλλως είναι βέβαιο ότι σε μία δεκαετία η απλή θεραπεία της «μερικής σεισάχθειας» που επιχειρείται θα μας βρεί με τα ίδια προβλήματα και δη διογκωμένα και με μερικές νέες δεκάδες χιλιάδες περιουσίες κατασχεμένες υπέρ των τραπεζών ή στα χέρια τους. Παράλληλα, η επιμονή στο αυτό οικονομικό μοντέλο, η επιμονή στο αποδεδειγμένα «λάθος» δεν έχει να προσφέρει παρά πολλαπλασιασμό της υστέρησης. Κάποιος που έχει ένα εμπορικό κατάστημα ή μία εν γένει δραστηριότητα αποδεδειγμένα ζημιογόνο, δεν μπορεί να συνεχίσει να την ασκεί δημιουργώντας νέα ελλείμματα και χρέη. Π πρέπει να οδηγηθεί σε νέες λύσεις, δημιουργικές και ουσιαστικές και αυτό είναι μία υποχρέωση της συντεταγμένης σε κράτος κοινωνίας. Θα πρέπει συνεπώς να υπάρξει μία σειρά μέτρων που θα απελευθερώνουν τους ανθρώπους, θα τους επαναδραστηριοποιούν, αλλά και θα τους δίνουν την δυνατότητα να κινηθούν σε ένα πιο βέβαιο και μη αισχροκερδές περιβάλλον.

Β. Οι κίνδυνοι από την διάταξη του άρθρου 17 του Συντάγματος και του άρθρου 1 του α’ πρόσθετου πρωτοκόλλου της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (ΕΣΔΑ).

Είναι σαφές για όσους έχουν ειδική νομική γνώση πάνω στα θέματα αυτά, ότι για τις τράπεζες, το πεδίο προσβολής των όποιων μέτρων ληφθούν, θα βρίσκεται πάνω στο θεωρητικό και νομικό εποικοδόμημα της προστασίας της ιδιοκτησίας.

Ο πρώτος κίνδυνος που διατρέχει το σχέδιο νόμου είναι να προσβληθεί δικαστικά στα ελληνικά και διεθνή δικαστήρια για παραβίαση των ανωτέρω διατάξεων και συγκεκριμένα των περιουσιακών δικαιωμάτων των τραπεζών. Για να μην προβώ στην παράθεση της πολυσέλιδης θεωρητικής και νομολογιακής μου ανάλυσης (είναι σε κάθε περίπτωση στην διάθεση παντός ενδιαφερομένου) καταλήγω στα κύρια συμπεράσματα: Το σχέδιο νόμου μπορεί δυνητικά να κριθεί ότι αποτελεί:

α. Απαλλοτρίωση περιουσιακού δικαιώματος των τραπεζών χωρίς πλήρη αποζημίωσή τους (άρθρο 17§1 Συντάγματος).

β. Προσβολή του δικαιώματος στην περιουσία (άρθρο 1 του α’ πρόσθετου πρωτοκόλλου της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (ΕΣΔΑ).

Πέρα από την θεωρητική και νομολογιακή ανάλυση και τα λοιπά επιχειρήματα που προκύπτουν από πλέγμα διατάξεων και αρχών του δικαίου για όσους από εμάς υπερασπιστούμε το προτεινόμενο νομοσχέδιο θα πρέπει πρωταρχικά και κύρια να τεθούν στο κείμενο του νόμου και οπωσδήποτε και κατ’ ελάχιστο στην εισηγητική έκθεση αιτιάσεις που να καλύπτουν και να αναλύουν κατά τρόπο συγκεκριμένο:

- Το δημόσιο συμφέρον για την θέσπιση της ρύθμισης

- Το δημόσιο όφελος που θα επέλθει από αυτή

- Την απαγόρευση χρήσης της περιουσίας σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

- Την υποχρέωση του κράτους να προγραμματίζει και να συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας (οικονομίας (άρθρο 106 Συντάγματος)

- Την απαγόρευση να αναπτύσσεται η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας (άρθρο 106 Συντάγματος).

- Την απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος (άρθρο 25 Συντάγματος).

Οι ανωτέρω αναφορές είναι αναγκαίες, ώστε μαζί με ένα πλέγμα διατάξεων του Συντάγματος (άρθρο 4, λοιπές διατάξεις άρθρου 25 κ.α.) και των διεθνών συμβάσεων που έχει υπογράψει η χώρα, να προστατευτεί το κύρος των διατάξεων και του νόμου εν γένει.

Οι αναφορές μας συνεπώς στην αρχή του κειμένου δεν ήταν τυχαίες, αλλά εξυπηρετούν την ανάγκη αυτή, την ανάγκη θωράκισης του νόμου ως προς την Συνταγματική και διεθνή του νομιμότητα και τυχόν προσβολή.

Είμαστε άμεσα στην διάθεση της κυβέρνησης για να παράσχουμε επί του θέματος επαρκέστερες και ενδελεχέστερες αναλύσεις.

Γ. Αρχή του σεβασμού και προστασίας της προσωπικότητας του ανθρώπου και ώθηση του προς την επαναδραστηριοποίηση.

Το νομοσχέδιο με την αναφορά του στην αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του πτωχευτικού δικαίου και την ρύθμιση του άρθρου 5, οδηγεί στο ερμηνευτικό συμπέρασμα ότι πρόκειται για νομοσχέδιο που εισάγει και προβλέπει θεσμό πτώχευσης του ιδιώτη οφειλέτη. Το κυρίαρχο νομικό χαρακτηριστικό του θεσμού της πτώχευσης είναι η στέρηση του δικαιώματος να διαχειρίζεται ο ίδιος την περιουσία του. Πρόκειται για μέτρο έσχατης προσβολής της ανθρώπινης προσωπικότητας και του σεβασμού της που αντίκειται στον σκοπό του νόμου, όπως τον αντιλαμβανόμαστε και αναλύσαμε ανωτέρω : στην παραγωγική επαναδραστηριοποίηση των ανθρώπων που συγκροτούν αυτή την κοινωνία και δημιουργούν το μέλλον της.

Στην κατ’ άρθρο πρότασή μας θα επεξηγήσουμε περαιτέρω και ειδικότερα τις θέσεις μας, όμως πρέπει να εννοήσουμε ότι η καθιέρωση θεσμού ιδιωτικής πτώχευσης αντιβαίνει τελολογικά τους σκοπούς του ίδιου του νόμου, εφόσον σκοπός του είναι η προστασία των δανειοληπτών. Το ορθό θα είναι να απαλειφθεί οποιαδήποτε τέτοια δυνατότητα.

Γ. Αρχή της οικονομίας της δράσης και των διαδικασιών

Είναι σαφές ότι ένα τέτοιο σχέδιο νόμου δεν μπορεί να επιτύχει εάν επιφέρει σημαντικά οικονομικά βάρη στους ήδη βεβαρυμμένους και αδύναμους δανειολήπτες για τις διαδικασίες του. Είναι όμως απαραίτητο να σκεφτούμε και να εννοήσουμε ότι δεν είναι προς το συμφέρον οποιασδήποτε πλευράς, αλλά και του κοινωνικού συνόλου, να σπαταλιούνται χιλιάδες ώρες ανθρώπινης εργασίας και τεράστια συνολικά κόστη, σε διαδικασίες, ιδίως συμβιβαστικής επίλυσης. Προτείνουμε συνεπώς την απλοποίηση και ελαχιστοποίηση των διαδικασιών, ώστε να μην χαθούν χιλιάδες εργατοώρες ανθρώπων που θα μπορούσαν να προσφέρουν την δράση τους σε παραγωγικούς σκοπούς, αλλά και να μειωθεί το γενικό κόστος, για τα μέρη και το δημόσιο.

Το κυριότερο μέτρο – τροποποίηση που προτείνουμε είναι αυτό μίας και μόνης διαδικασίας διαβούλευσης - συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, που διενεργείται μετά την κατάθεση της αίτησης εκ μέρους του δανειολήπτη.

Οι προτάσεις μας αναπτύσσονται στα επιμέρους άρθρα.

Ε. Ας το κάνουμε με τον ελληνικό τρόπο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του Ελληνα και θα καλύπτει τις ιδιαιτερότητες της μέχρι σήμερα λειτουργίας του συστήματος.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου (πολλές από τις οποίες χρήζουν επαναδιατύπωσης) αποτελούν μεταφορά του αντίστοιχου Γερμανικού Δικαίου και του Γερμανικού Πτωχευτικού Κώδικα, αλλά και των επηρεασμένων από αυτόν αντίστοιχων διατάξεων των Σκανδιναυϊκών, κεντροευρωπαϊκών κρατών και των δικαίων του Βελγίου και της Ολλανδίας.

Είναι σαφές ότι οι διατάξεις αυτές και είναι ενταγμένες σε ένα διαφορετικό πλαίσιο σύλληψης, αλλά και αντιμετωπίζουν μία διαφορετική από την Ελληνική πραγματικότητα.

Οφείλουμε συνεπώς να προσαρμόσουμε τις διατάξεις του νομοσχεδίου, ώστε να εκμεταλλευτούμε τις θετικές του πτυχές, αλλά παράλληλα, να θεραπεύσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν από την ελληνική πραγματικότητα, προσθέτοντας μία άλλη, μία ελληνική κοινωνική αντίληψη και μία σαφή πολιτική χροιά και στόχευση. Τα τελευταία απουσιάζουν από το Γερμανικό δίκαιο. Οφείλουμε συνεπώς να συνθέσουμε ένα νομοσχέδιο με ευρύτερη αντίληψη των θεμάτων που διαλαμβάνει, ώστε να επιτύχουμε κάτι δικαιότερο και πιο ουσιαστικό, προσαρμοσμένο στην Ελληνική πραγματικότητα, ωθώντας παράλληλα την Ευρώπη σε μια ουσιαστική αντίληψη και της δικής της κοινωνικής πραγματικότητας.

Ας το φτιάξουμε λοιπόν με τον «ελληνικό τρόπο», ας το κάνουμε δικό μας και πρωτοπόρο.

ΜΕΡΟΣ Δ'

ΣΤ. Οι επιμέρους διατάξεις και οι προτάσεις μας για τροποποιήσεις τους (οι προτεινόμενες διατάξεις είναι με έντονο μαύρο χρώμα και τα σχόλια με κανονικό) :

ΑΡΘΡΟ 1

1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τις προϋποθέσεις ρύθμισης και απαλλαγής των φυσικών προσώπων από χρέη που προέρχονται από τραπεζικά προϊόντα καταναλωτικής πίστης και δάνεια από ιδιώτες (σ.σ. ανάλογα με την πρόθεση ρύθμισης: και στεγαστικά δάνεια). Αφαιρείται το {δεν προέρχονται από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Χρέη που προέρχονται από περιορισμένη σε έκταση επαγγελματική δραστηριότητα που δεν προσδίδει στον οφειλέτη την εμπορική ιδιότητα μπορούν ομοίως να υπαχθούν στη διαδικασία του παρόντος νόμου.}

Σ.σ. Ας προσδιοριστεί το πλαίσιο ρύθμισης με βάση το αντικείμενο (το είδος του δανείου) για να είμαστε ακριβόλογοι και σαφείς ως προς το πεδίο ρύθμισης και να μην υποκειμενικοποιούμε ή σχετικοποιούμε τις προϋποθέσεις ένταξης δημιουργώντας και ερμηνευτικές δυσχέρειες. Έτσι εξυπηρετείται και η αρχή της ισότητας και δεν δυσχεραίνεται η θέση των εμπόρων και άλλων κατηγοριών πολιτών, που μπορούν με βάση το είδος του δανεισμού να εισαχθούν στην ρύθμιση.

Η πρότασή μας αυτή λαμβάνει ως δεδομένο ότι θα υπάρξει άμεσα και σχετική ρύθμιση για τα επαγγελματικά δάνεια και τα λοιπά τραπεζικά προϊόντα. Διαφορετικά, τουλάχιστον τα επαγγελματικά δάνεια ποσού έως 50.000 Ευρώ θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις ρυθμίσεις του νόμου αυτού.

Μετά την ρύθμιση αυτή δεν έχει έννοια και η ύπαρξη του β’ εδαφίου της παραγράφου (Εξαιρούνται τα πρόστιμα, οι χρηματικές ποινές και οι εισφορές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς).

2. Προϋπόθεση υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του παρόντος νόμου είναι η μη δόλια αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του, οι οποίες με βάση την επαγγελματική και οικονομική του κατάσταση τεκμαίρεται ότι δεν δύνανται να αποπληρωθούν στο σύνολό τους μέσα στην επόμενη πενταετία και χωρίς να στερηθεί ο δανειολήπτης βασικές για την διαβίωσή του και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του ανάγκες.

Η πρότασή μας είναι εναρμονισμένη πλήρως με την δικαιοπολιτική φύση του νομοσχεδίου και στηρίζεται από το σύνολο των διατάξεων του ημεδαπού και διεθνούς δικαίου που προστατεύουν την αξία του ανθρώπου και τον σεβασμό της προσωπικότητας και της ανάπτυξής της. Δίνει το στίγμα της επαναδραστηριοποίησης και δεν θέτει τον άνθρωπο υπό μονιμότητα αδρανούς αδυναμίας.

Η διάταξη ως έχει, με έννοιες όπως «οριστική» και «μόνιμη» περιορίζει σημαντικότατα τον κύκλο των προσώπων που μπορούν να ενταχθούν στην ρύθμιση και αφήνει αόριστο και εξαιρετικά ασαφή το νομικό χαρακτηρισμό, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν όλοι με αποκλεισμό από την κρίση του Δικαστή. Κυρίως όμως δεν αποπνέει τον δικαιοπολιτικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου που είναι σαφές ότι η κυβέρνηση θέλησε να εκφράσει με αυτό.

Η πενταετία τίθεται σκόπιμα καθώς αποτελεί το όριο παραγραφής των σχετικών αξιώσεων και το ανώτατο όριο που τάσσει το νομοσχέδιο.

{3. Με την επιφύλαξη των κατωτέρω διατάξεων, εφαρμόζονται αναλόγως και στην διαδικασία αυτή οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα.}

Θα πρέπει να απαλειφθεί η διάταξη αυτή για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Ο σεβασμός στην προσωπικότητα και η ανάγκη επαναδραστηριοποίησης του ανθρώπου παρεμποδίζονται και ακυρώνονται από την ανάλογη εφαρμογή θεσμών και διαδικασιών που παραπέμπουν στην πτώχευση και στην στέρηση διαχείρισης της όποιας περιουσίας του (η οποία άλλωστε εξ αντικειμένου δεν επαρκεί και για πολλά πράγματα). Στο εμπορικό δίκαιο, η μη ύπαρξη επαρκούς υπολοίπου περιουσίας αποτελεί λόγο για να μην κηρυχθεί σε πτώχευση κάποιος και κυρίως για να παύσει σε αυτή. Ολοκληρώνεται συνεπώς συντομότατα η διαδικασία και ο οφειλέτης – πτωχός μπορεί να επαναδραστηριοποιηθεί. Πέραν όμως των ανωτέρω, η πρόβλεψη για αναλογική εφαρμογή του Πτωχευτικού Κώδικα, δύναται να δημιουργήσει τεράστια ερμηνευτικά προβλήματα σε θέματα όπως αυτό της περιουσίας του συζύγου, των δικαιοπραξιών που έχουν ήδη γίνει, των συμβάσεων εργασίας κλπ. . Μην συγχέουμε τους θεσμούς και μην δημιουργούμε νέα ζητήματα ερμηνείας και προβλημάτων (ιδίως όταν αντίδικοι ιδιωτών θα είναι κυρίως τράπεζες), χρησιμοποιώντας διατάξεις και θεσμούς που φτιάχτηκαν για άλλους σκοπούς. Οι διατάξεις του νομοσχεδίου οφείλουν να είναι ολοκληρωμένες και τέλειες νοηματικά. Εάν επιμένουμε να παραπέμψουμε κάπου, ας παραπέμψουμε στις διατάξεις του Αστικού Κώδικα και του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αυτές ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και ας μην μετατρέψουμε τον ιδιώτη οφειλέτη σε έμπορο αναδρομικά.

4. Ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος μπορεί να γίνει μόνο μία φορά για τις απαιτήσεις κάθε πιστωτή, εκτός εάν ιδιαίτερα σημαντικοί και βάσιμοι λόγοι που αφορούν το πρόσωπο ή την οικογένεια του οφειλέτη δικαιολογούν την εκ νέου ρύθμιση ή την αναστολή της για χρονικό διάστημα που ορίζεται από το Δικαστήριο του άρθρου 5 του παρόντος. Το βάρος της απόδειξης φέρει ο οφειλέτης.

Η έννοια της απαλλαγής που περιέχει η πρόταση νόμου δεν είναι ακριβόλογη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ρύθμιση και όχι για απαλλαγή. Εκτός εάν το σχέδιο νόμου εννοεί ότι το «άπαξ» τίθεται μόνο για τις περιπτώσεις απαλλαγής και για τις λοιπές ρυθμίσεις δεν υφίσταται περιορισμός, οπότε και συμφωνούμε ως έχει.

Πιστεύουμε όμως πως ειδικοί λόγοι, όπως σοβαροί λόγοι υγείας, οι οποίοι μπορεί να ματαίωσαν την ρύθμιση ή να την κατέστησαν ανενεργή, πρέπει να μπορούν να αιτιολογούν την επαναρρύθμιση ή την αναστολή της. Άλλωστε τούτο απορρέει από σειρά αρχών του δικαίου και την δημοσίας τάξεως διάταξη του άρθρου 388 ΑΚ.

Θα πρέπει συνεπώς να υπάρξει και εδώ η σχετική πρόβλεψη κατ’ αναλογία με τα ισχύοντα στο σύνολο του δικαίου.

5. Εγγυήσεις που έχουν δοθεί από τρίτους ακολουθούν την πορεία της κύριας απαίτησης και τις διαδικασίες ρύθμισής της. Το ύψος της οφειλής του εγγυητή ρυθμίζεται πάντοτε από το ύψος της κύριας απαίτησης. Ο εγγυητής δύναται επίσης να υποβάλλει αντίστοιχη αίτηση ρύθμισης με αυτή του πρωτοφειλέτη, εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου. Ο εγγυητής έχει το αναφαίρετο και αδιακώλυτο δικαίωμα να προβάλει την ένσταση διζήσεως, εφόσον για τον οφειλέτη ισχύουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του παρόντος νόμου. Ο εγγυητής έχει επίσης το δικαίωμά να ασκήσει στο όνομα και για λογαριασμό του πρωτοφειλέτη την αίτηση του άρθρου 4 του παρόντος νόμου, εάν αυτός αδρανεί και να ολοκληρώσει τις προβλεπόμενες από το νόμο αυτό διαδικασίες, καταβάλλοντας αυτός την οφειλή που θα ρυθμιστεί και αναζητώντας τα καταβληθέντα από τον πρωτοφειλέτη.

Σ.σ. Ικανοποιείται με τον τρόπο αυτό και η προστασία του εγγυητή.

ΑΡΘΡΟ 2

{Προϋπόθεση για την υποβολή αίτησης ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη αποτελεί η πραγματοποίηση εκ μέρους του οφειλέτη κατά το τελευταίο εξάμηνο πριν την υποβολή της αίτησης προσπάθειας για την επίτευξη εξωδικαστικού συμβιβασμού με τους πιστωτές, η οποία να αποδεικνύεται εγγράφως με τη βεβαίωση της περ. α της πρώτης παραγράφου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου και να έχει αποβεί άκαρπη.}

Αφαιρείται και εντάσσεται στην διαδικασία του άρθρου 3 (αναριθμούμενου από 4).

Η αρχή τηςοικονομίας των ενεργειών και των διαδικασιών, στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω, επιβάλλει να υπάρξει μόνο μία φορά απόπειρα συμβιβασμού. Προκειμένου να μην ανακύψουν προβλήματα με κινήσεις των δανειστών στον χρόνο κατά τον οποίο υφίσταται το αίτημα εξωδικαστικού συμβιβασμού ορθό είναι η διαδικασία συμβιβασμού να προβλέπεται για τον χρόνο μετά την κατάθεση της αίτησης, ώστε να προστατεύεται ο οφειλέτης από επιθετικές κινήσεις του δανειστή.

ΑΡΘΡΟ 2 (πρώην 3)

Αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση των υποθέσεων του νόμου αυτού είναι το Ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου ο οφειλέτης έχει την κυρία κατοικία του άλλως τη διαμονή του, το οποίο και δικάζει κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας.

Ουδεμία παρατήρηση. Προστέθηκε το «για την εκδίκαση των υποθέσεων του νόμου αυτού» .

Είναι σαφές ότι στην πορεία τα κατά τόπους Ειρηνοδικεία θα χρειαστεί να συγκροτήσουν ειδικά τμήματα για την εκδίκαση των υποθέσεων αυτών, άλλως οι υποθέσεις θα διαιωνίζονται, αφού η κατάσταση είναι τραγική.

ΑΡΘΡΟ 3 (4)

Σ.σ Στο άρθρο αυτό επιχειρούμε την απλούστευση των διαδικασιών με την συγχώνευση τους σε μία κύρια διαδικασία διαβούλευσης, η οποία λαμβάνει χώρα μετά την αίτηση (προστατεύεται έτσι και ο αιτών – οφειλέτης) και μία κύρια διαδικασία δικαστικής κρίσης. Εκμηδενίζουμε την γραφειοκρατία, μειώνουμε το κόστος και τις διαδικασίες για όλους, χωρίς να αφαιρούνται δικαιώματα από κανένα. Το κέρδος από την άποψη του χρόνου και του κόστους (και για το Δημόσιο) είναι σημαντικότατο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τα Δικαστήρια δύσκολα θα έχουν τις ουσιαστικές δυνατότητες να εξυπηρετήσουν είτε προδικαστικά είτε κατά την κύρια διαδικασία και σε σύντομο χρόνο τις προβλεπόμενες διαδικασίες που είναι πολυδαίδαλες και χρονοβόρες.

Είναι κρίμα χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την χώρα να διαθέσουν τόσες πολλές ώρες για διαδικασίες που μπορούν να απλουστευτούν.

Τι προτείνουμε:

1. Για την έναρξη της διαδικασίας απαλλαγής από τα χρέη ο οφειλέτης καταθέτει αίτηση στον γραμματέα του κατά τόπον αρμόδιου, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο Ειρηνοδικείου. Η αίτηση πρέπει υποχρεωτικά να περιέχει:

α) Αναφορά στις γενικές προϋποθέσεις εφαρμογής του νόμου αυτού στο πρόσωπό του, όπως ορίζονται στο άρθρο 1 του παρόντος.

β) Σαφή και αναλυτική αναφορά της υπάρχουσας περιουσίας και των εισοδημάτων του οφειλέτη. {από την εργασία του, σ.σ. το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο εργαζόμενους και συνεπώς η φράση «από την εργασία» του πρέπει κατά τη γνώμη μας να απαλειφθεί.}. Στην αναφορά αυτή δεν περιλαμβάνονται τα απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωση του ιδίου και της οικογενείας του κινητά περιουσιακά στοιχεία που ευρίσκονται στην οικία του, ακόμα και εάν αυτά δύνανται να κατασχεθούν κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Σ.σ. Κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μπορούν να κατασχεθούν πράγματα τα οποία είναι στοιχειωδώς απαραίτητα για τον σύγχρονο άνθρωπο όπως η τηλεόραση, το ψυγείο, ο καναπές κλπ… . Αυτά δεν πρέπει να έχει την υποχρέωση να τα δηλώσει ο οφειλέτης.

γ) Κατάσταση των πιστωτών με τα πλήρη στοιχεία και τις διευθύνσεις τους και των απαιτήσεών τους, κατά αιτία κεφάλαιο, τόκους, έξοδα και λοιπές δαπάνες με τις οποίες έχει επιβαρυνθεί ο οφειλέτης. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται εντός οκτώ εργασίμων ημερών από την κοινοποίηση σε αυτά αίτησης του οφειλέτη να του παραδώσουν πλήρη αναλυτική κατάσταση των οφειλών του διαχωρισμένες σύμφωνα με τα παραπάνω, από την οποία να προκύπτει ξεχωριστά και σε ειδική στήλη κάθε χρέωση κεφαλαίου, τόκων, εξόδων και δαπανών, οι καταβολές του οφειλέτη και το σύνολο αυτών.

[font=Verdana]Σ.σ. Είναι αναγκαίο για να υπάρχει σαφής εικόνα (ακόμα και στατιστικής χρήσης) προκειμένου να διευκολυνθεί το Δικαστήριο στην κρίση του. Εννοούμε και το προτείνουμε κ

ΑΡΘΡΟ 1

1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τις προϋποθέσεις ρύθμισης και απαλλαγής των φυσικών προσώπων από χρέη που προέρχονται από τραπεζικά προϊόντα καταναλωτικής πίστης και δάνεια από ιδιώτες (σ.σ. ανάλογα με την πρόθεση ρύθμισης: και στεγαστικά δάνεια).

2. Προϋπόθεση υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του παρόντος νόμου είναι η μη δόλια αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του, οι οποίες με βάση την επαγγελματική και οικονομική του κατάσταση τεκμαίρεται ότι δεν δύνανται να αποπληρωθούν στο σύνολό τους μέσα στην επόμενη πενταετία και χωρίς να στερηθεί ο δανειολήπτης βασικές για την διαβίωσή του και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του ανάγκες.

3. Με την επιφύλαξη των κατωτέρω διατάξεων, εφαρμόζονται αναλόγως και στην διαδικασία αυτή οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα και του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

4. Ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη από τα χρέη του σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος μπορεί να γίνει μόνο μία φορά για τις απαιτήσεις κάθε πιστωτή, εκτός εάν ιδιαίτερα σημαντικοί και βάσιμοι λόγοι που αφορούν το πρόσωπο ή την οικογένεια του οφειλέτη δικαιολογούν την εκ νέου ρύθμιση ή την αναστολή της για χρονικό διάστημα που ορίζεται από το Δικαστήριο του άρθρου 5 του παρόντος. Το βάρος της απόδειξης φέρει ο οφειλέτης.

5. Εγγυήσεις που έχουν δοθεί από τρίτους ακολουθούν την πορεία της κύριας απαίτησης και τις διαδικασίες ρύθμισής της. Το ύψος της οφειλής του εγγυητή ρυθμίζεται πάντοτε από το ύψος της κύριας απαίτησης. Ο εγγυητής δύναται επίσης να υποβάλλει αντίστοιχη αίτηση ρύθμισης με αυτή του πρωτοφειλέτη, εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου. Ο εγγυητής έχει το αναφαίρετο και αδιακώλυτο δικαίωμα να προβάλει την ένσταση διζήσεως, εφόσον για τον οφειλέτη ισχύουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του παρόντος νόμου. Ο εγγυητής έχει επίσης το δικαίωμά να ασκήσει στο όνομα και για λογαριασμό του πρωτοφειλέτη την αίτηση του άρθρου 4 του παρόντος νόμου, εάν αυτός αδρανεί και να ολοκληρώσει τις προβλεπόμενες από το νόμο αυτό διαδικασίες, καταβάλλοντας αυτός την οφειλή που θα ρυθμιστεί και αναζητώντας τα καταβληθέντα από τον πρωτοφειλέτη.

ΑΡΘΡΟ 2

Αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση των υποθέσεων του νόμου αυτού είναι το Ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου ο οφειλέτης έχει την κυρία κατοικία του άλλως τη διαμονή του, το οποίο και δικάζει κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας

ΑΡΘΡΟ 3

1. Για την έναρξη της διαδικασίας απαλλαγής από τα χρέη ο οφειλέτης καταθέτει αίτηση στον γραμματέα του κατά τόπον αρμόδιου, σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο Ειρηνοδικείου. Η αίτηση πρέπει υποχρεωτικά να περιέχει:

α) Αναφορά στις γενικές προϋποθέσεις εφαρμογής του νόμου αυτού στο πρόσωπό του, όπως ορίζονται στο άρθρο 1 του παρόντος.

β) Σαφή και αναλυτική αναφορά της υπάρχουσας περιουσίας και των εισοδημάτων του οφειλέτη. Στην αναφορά αυτή δεν περιλαμβάνονται τα απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωση του ιδίου και της οικογενείας του κινητά περιουσιακά στοιχεία που ευρίσκονται στην οικία του, ακόμα και εάν αυτά δύνανται να κατασχεθούν κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

γ) Κατάσταση των πιστωτών με τα πλήρη στοιχεία και τις διευθύνσεις τους και των απαιτήσεών τους, κατά αιτία κεφάλαιο, τόκους, έξοδα και λοιπές δαπάνες με τις οποίες έχει επιβαρυνθεί ο οφειλέτης. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται εντός οκτώ εργασίμων ημερών από την κοινοποίηση σε αυτά αίτησης του οφειλέτη να του παραδώσουν πλήρη αναλυτική κατάσταση των οφειλών του διαχωρισμένες σύμφωνα με τα παραπάνω, από την οποία να προκύπτει ξεχωριστά και σε ειδική στήλη κάθε χρέωση κεφαλαίου, τόκων, εξόδων και δαπανών, οι καταβολές του οφειλέτη και το σύνολο αυτών.

δ) Σχέδιο διευθέτησης οφειλών, σύμφωνο με την περιουσία, τα έσοδα και την οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη.

2. Η αίτηση του οφειλέτη υπέχει θέση και υπεύθυνης δήλωσής του προς την αρχή, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.1599/1984 για την ακρίβεια των στοιχείων της περιουσίας του.

3. Σε περίπτωση που δεν περιληφθεί στην παραπάνω κατάσταση πιστωτής και αυτός δεν ενημερωθεί, η απαίτησή του δεν επηρεάζεται από την πορεία της παρούσας διαδικασίας, μπορεί όμως ο οφειλέτης να υποβάλλει διακριτή αίτηση που να αφορά την αντίστοιχη οφειλή του προς τον πιστωτή αυτόν.

4.

α) Της εκδίκασης της αίτησης προηγείται υποχρεωτικά στάδιο απόπειρας συμβιβαστικής εξώδικης επίλυσης της διαφοράς, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των οριζόμενων στο άρθρο 214^Α του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, χωρίς την οποία είναι απαράδεκτη η συζήτηση της υπόθεσης από το Δικαστήριο.

β) Στο στάδιο απόπειρας συμβιβαστικής εξώδικης επίλυσης της διαφοράς ο οφειλέτης μπορεί αντί δικηγόρου να εκπροσωπείται από τον «Συνήγορο του Καταναλωτή, Ένωση Καταναλωτών, ή άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό φορέα που συντρέχει τους καταναλωτές σε ζητήματα υπερχρέωσης. Με απόφαση του Υπουργού {Ανάπτυξης} Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εγκρίνονται οι αρμόδιοι για την παραπάνω δραστηριότητα φορείς πέραν του Συνηγόρου του Καταναλωτή και των πιστοποιημένων ενώσεων καταναλωτών. Ο υπουργός Οικονομικών ορίζει με απόφασή του τη νόμιμη αμοιβή για τους δικηγόρους που θα παρίστανται στο σύνολο των διαδικασιών του νόμου αυτού. Πέραν της αμοιβής που ορίζεται με τον ανωτέρω τρόπο, ουδεμία περαιτέρω αμοιβή δύνανται να ζητήσουν τα εμπλεκόμενα στις διαδικασίες του νόμου αυτού, πρόσωπα και φορείς.

γ) Κατά το στάδιο συμβιβαστικής εξώδικης επίλυσης της διαφοράς τα μέρη υποχρεούνται να παραστούν και να συντάξουν πρακτικό που να περιλαμβάνει συνοπτικά τις προτάσεις τους. Οι πιστωτές μπορούν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν ή να προτείνουν τροποποιήσεις του σχεδίου. Το πρακτικό αυτό υποχρεωτικά προσκομίζεται στο Δικαστήριο του παρόντος νόμου, το αργότερο μέχρι την συζήτηση της αίτησης του οφειλέτη. Σε περίπτωση απουσίας του πιστωτή κατά την απόπειρα συμβιβαστικής εξώδικης επίλυσης της διαφοράς τεκμαίρεται ότι αυτός συμφωνεί με την πρόταση του οφειλέτη. Στην πρόσκληση του εδαφίου α’ του παρούσας παραγράφου γίνεται μνεία για τη συνέπεια αυτή. Ο πιστωτής δύναται να αποδείξει ενώπιον του δικάζοντος την αίτηση Δικαστηρίου, ότι η απουσία του οφειλόταν σε λόγους ανωτέρας βίας, όποτε και με την αποδοχή της βασιμότητας των αιτιολογιών του από το Δικαστήριο, αίρεται και το ανωτέρω τεκμήριο.

5. Από την κοινοποίηση της αίτησης και μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών και των καταβολών που προβλέπει ο παρών νόμος, αναστέλλονται αυτοδικαίως όλα τα ατομικά καταδιωκτικά μέτρα των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση των απαιτήσεών τους. Από την αυτή ημερομηνία παύουν να εκτοκίζονται τα χρέη του οφειλέτη.

6. α. Αν κανένας πιστωτής δεν προβάλει αντιρρήσεις στο σχέδιο ρύθμισης που περιλαμβάνεται στην αίτηση ή αν συγκατατεθούν όλοι σε αυτό, θεωρείται ότι ο συμβιβασμός έχει γίνει αποδεκτός και καταρτίζεται πρακτικό συμβιβασμού. Το δικαστήριο επικυρώνει τον παραπάνω συμβιβασμό με την συνυπογραφή από τον προϊστάμενο του αρμοδίου Ειρηνοδικείου του πρακτικού συμβιβασμού, οπότε η αίτηση για την απαλλαγή από τα χρέη θεωρείται ανακληθείσα.

β) Σε περίπτωση αίτησης για την ρύθμιση περισσοτέρων της μίας απαιτήσεων έναντι περισσοτέρων δανειστών, καταρτίζεται ειδικό πρακτικό για την τυχόν συμβιβασθείσα απαίτηση και αυτή δεν εισάγεται προς εκδίκαση, αλλά το σχετικό πρακτικό επικυρώνεται ως στο ανωτέρω εδάφιο. Η συμβιβασθείσα με τον τρόπο αυτό απαίτηση λογίζεται στο σύνολο των απαιτήσεων και των πιστωτών κατά την εκδίκαση της αίτησης από το αρμόδιο Δικαστήριο. Παράσταση του ήδη συμβιβασθέντος διαδίκου-πιστωτή δεν απαιτείται, αλλά ο οφειλέτης έχει το βάρος να προσκομίσει στο Δικαστήριο που δικάζει την αίτησή του, νόμιμο αντίγραφο του επικυρωθέντος κατά τα ανωτέρω πρακτικού συμβιβασμού.

γ) Αλλως και σε περίπτωση μη εμφάνισης πιστωτή κατά την διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς, το Δικαστήριο, δικάζοντας την αίτηση, αποφασίζει και εκδίδει απόφαση συμπεριλαμβάνοντας και την κατά τεκμήριο αποδοχή του σχεδίου από το απόντα κατά την προηγούμενη διαδικασία πιστωτή.

7. Οι πιστωτές δεν έχουν απαίτηση κατά του οφειλέτη για τα έξοδα και δαπάνες που υποβάλλονται με βάση το σχέδιο συμβιβασμού.

8. . Με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Διαφάνειας και Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δύναται να εκδίδονται υποδείγματα των απαιτούμενων πιστοποιητικών, καταλόγων και σχεδίων διευθέτησης των οφειλών με σκοπό την απλοποίηση της διαδικασίας και τη διευκόλυνση της αξιοποίησής της.

ΑΡΘΡΟ 4

1. Αν δεν επιτευχθεί συμβιβαστική εξώδικη επίλυση της διαφοράς για το σύνολο των πιστωτών ή κάποιου από αυτούς, το Δικαστήριο του άρθρου 3 του παρόντος εκδικάζει την αίτηση του οφειλέτη σύμφωνα με τα οριζόμενα στο νόμο και ρυθμίζει αυτό το σύνολο της διαφοράς και το περιεχόμενο της ρύθμισης. Το δικαστήριο ελέγχει αυτεπαγγέλτως αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για ρύθμιση και απαλλαγή χρεών

2. α. Εάν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη δεν είναι επαρκή, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τα εισοδήματα του οφειλέτη από την εργασία του και σταθμίζοντας αυτά με τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του, τον υποχρεώνει να καταβάλλει κάθε μήνα για χρονικό διάστημα από 3 έως 5 έτη ορισμένο ποσό για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών του. Το ποσό αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θέτει σε κίνδυνο τις βιοτικές ανάγκες του οφειλέτη και των προστατευόμενων μελών της οικογενείας του.

β. Κατά τον προσδιορισμό του ανωτέρω μηνιαίου και συνολικού ποσού και ποσοστού προσμετράται θετικά υπέρ του οφειλέτη, με ειδική μνεία της απόφασης που εκδίδεται, η εκ μέρους του καταβολή κατά την διάρκεια της σύμβασης δανεισμού σημαντικού μέρους του ληφθέντος κεφαλαίου των προς ρύθμιση απαιτήσεων. Το Δικαστήριο μπορεί με βάση τα ανωτέρω να κρίνει διαφορετικά για τις περιπτώσεις δανειστικών συμβάσεων που εξετάζει.

γ. Εάν στην απαίτηση του πιστωτή περιλαμβάνονται τόκοι, έξοδα και λοιπές χρεώσεις που είτε απαγορεύονται από το νόμο, είτε έχουν αμετάκλητα κριθεί παράνομες σε δίκες συλλογικών αγωγών, το Δικαστήριο αφαιρεί αυτές και αυτεπαγγέλτως από το σύνολο της απαίτησης και αναπροσαρμόζει αναλόγως τα χρηματικά ποσά, ακόμα και εάν σχετικό αίτημα δεν περιλαμβάνεται στην αίτηση του οφειλέτη.

δ. Η καταβολή του ποσού της ρύθμισης γίνεται απευθείας από τον οφειλέτη στους πιστωτές του. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι τη λήξη της ανωτέρω περιόδου, πρέπει να έχει εξοφληθεί ποσοστό τουλάχιστον δέκα επί τοις εκατό των συνολικών οφειλών του, στο ύψος που αυτές ανέρχονταν κατά την ημερομηνία της υποβολής της αίτησης του οφειλέτη.

4. Με αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή μπορεί είτε να αναστέλλεται κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1 του παρόντος, είτε να τροποποιείται η ανωτέρω απόφαση ως προς το ύψος των μηνιαίων καταβολών, εφόσον τούτο δικαιολογείται από μεταγενέστερα γεγονότα ή μεταβολές της περιουσιακής κατάστασης και των εισοδημάτων του οφειλέτη. Αρμόδιο για την εκδίκαση της αίτησης αυτής είναι το Δικαστήριο του άρθρου 2.

5. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ιδίως σε περιπτώσεις χρόνιας ανεργίας, σημαντικών προβλημάτων υγείας, εισοδήματος που δεν επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών βιοτικών αναγκών, είναι δυνατός ο προσδιορισμός χαμηλότερων ή και μηδενικών καταβολών, ακόμη κι αν δεν προκύπτει κατ’ αυτόν τον τρόπο η εξόφληση του ποσοστού της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου. Στην κρίση αυτή εκλαμβάνεται θετικά υπέρ του οφειλέτη, με ειδική μνεία της απόφασης που εκδίδεται, η εκ μέρους του καταβολή κατά την διάρκεια της σύμβασης δανεισμού σημαντικού μέρους του ληφθέντος κεφαλαίου των προς ρύθμιση απαιτήσεων.

Το Δικαστήριο δύναται να επανεξετάζει κάθε οκτώ μήνες, ή και νωρίτερα αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή, την εξακολούθηση της συνδρομής των παραπάνω προϋποθέσεων.

6. Την πλήρη απαλλαγή του οφειλέτη που ορίζει ο νόμος αυτός μπορεί να αποφασίσει το Δικαστήριο, εάν κατά την κατάθεση της αίτησης, οι συνολικές καταβολές του προς τον πιστωτή υπερκαλύπτουν το ληφθέν κεφάλαιο και τους ετήσιους τόκους συμβατικούς τόκους που προβλέπονται από το νόμο για τους ιδιώτες. Εφόσον συντρέχουν οι ανωτέρω προϋποθέσεις το Δικαστήριο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προσδιορίσει ρύθμιση υπολοίπου για ποσοστό ανώτερο του 10%.

7. Σε περίπτωση μη τήρησης από τον οφειλέτη των όρων και των προϋποθέσεων που τάσσονται με την απόφαση ή τον επιτευχθέντα συμβιβασμό για διάστημα μεγαλύτερο των τριών (3) μηνών, η ρύθμιση αίρεται αυτοδίκαια και τα μέρη επανέρχονται στα πριν την ρύθμιση δικαιώματα και υποχρεώσεις τους.

8. Οφειλέτης του οποίου τα περιουσιακά στοιχεία και τα προσδοκώμενα εισοδήματα είναι επαρκή σε σχέση με τον αριθμό των πιστωτών και το ύψος των απαιτήσεών τους, επαπειλείται όμως αποδεδειγμένα η δυνατότητα του να ανταποκριθεί στο εγγύς μέλλον στις υποχρεώσεις του, μπορεί να υποβάλλει, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, αίτηση προς το αυτό Δικαστήριο, ώστε να ρυθμιστούν οι οφειλές του. Στην περίπτωση αυτή το Δικαστήριο του άρθρου 2 του παρόντος μπορεί να προβεί σε ρύθμιση των μελλοντικών ή των προσφάτως καταστάντων ληξιπροθέσμων οφειλών. Ιδίως το Δικαστήριο μπορεί να ρυθμίσει τα ποσά των μηνιαίων καταβολών ή να χορηγήσει περίοδο χάριτος που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβαίνει τα τρία έτη με επιτόκιο ενήμερης οφειλής, αποσκοπώντας στην τελική εξυπηρέτηση της σύμβασης δανείου. Το δικαστήριο μπορεί να ανακαλέσει ή να τροποποιήσει την απόφαση αυτή οποτεδήποτε μετά από αίτηση του οφειλέτη ή και του πιστωτή εφόσον δεν εξυπηρετείται η ρύθμιση.

ΑΡΘΡΟ 5

1. Ο οφειλέτης μπορεί με αίτησή του προς το Δικαστήριο, ασκούμενη σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις να ζητήσει την εξαίρεση της ρευστοποίησης ή εκπλειστηριασμού ακινήτου που χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του, εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξανόμενο κατά είκοσι επί τοις εκατό. Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο ρυθμίζει την ικανοποίηση απαιτήσεων των πιστωτών, πέραν αυτών που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του προηγούμενου άρθρου, μέχρι συνολικό ποσόν που ανέρχεται στο ογδόντα πέντε επί τοις εκατό της εμπορικής αξίας του ακίνητου, όπως αυτή αποτιμάται κατά την κρίση του δικαστηρίου. Η ρύθμιση μπορεί να προβλέπει περίοδο χάριτος για όσο διαρκεί η αποπληρωμή του υπολοίπου των οφειλών σύμφωνα με την παράγραφο 8 του προηγούμενου άρθρου. Η εξυπηρέτηση της οφειλής γίνεται με επιτόκιο που δεν υπερβαίνει αυτό της ενήμερης οφειλής ή το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο που ίσχυε σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για τον προσδιορισμό της περιόδου τοκοχρεολυτικής εξόφλησης της κατά τα παραπάνω οριζόμενης συνολικής οφειλής συνυπολογίζεται η διάρκεια των συμβάσεων δυνάμει των οποίων χορηγήθηκε η πίστωση, σε κάθε δε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα είκοσι έτη. Οι απαιτήσεις εντάσσονται στην παραπάνω ρύθμιση και ικανοποιούνται κατά τη τάξη εξασφάλισης. Μη τήρηση των υποχρεώσεων της παρούσας παραγράφου επιτρέπει στον πιστωτή την έναρξη διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης.

2. Με αίτησή του που ασκείται κατά τις ανωτέρω διατάξεις, ο οφειλέτης μπορεί εναλλακτικά να προσφέρει στον πιστωτή τα έσοδα από την εκμετάλλευση ακινήτου του ή προσοδοφόρου πράγματος για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα διατηρώντας την κυριότητά του. Το Δικαστήριο κρίνοντας σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις και κατ’ αναλογία των ανωτέρω οριζομένων μπορεί να ορίσει αντί της εκποίησης του περιουσιακού στοιχείου το μέτρο αυτό.
ΑΡΘΡΟ 6

1. Ο οφειλέτης που αιτείται την υπαγωγή στις διατάξεις του παρόντος νόμου οφείλει να προβαίνει σε ειλικρινή δήλωση των περιουσιακών στοιχείων και εισοδημάτων. Οφείλει επίσης να μην αποκρύπτει περιουσιακά του στοιχεία που τυχόν βρίσκονται υπό την κυριότητα εταιρικών μορφωμάτων, ημεδαπών, ευρωπαϊκών ή υπεράκτιων νομικών προσώπων, των οποίων αυτός διαθέτει ποσοστό ανώτερο του 50%. Παράβαση από δόλο ή από βαριά αμέλεια της υποχρέωσης αυτής έχει ως συνέπεια μετά από αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον τη μη έγκριση του σχεδίου εκκαθάρισης κατά το άρθρο 5 του παρόντος νόμου και την έκπτωση από τη ρύθμιση και απαλλαγή των χρεών. Η αίτηση αυτή μπορεί να υποβληθεί μέχρι και δύο έτη μετά την κήρυξη της απαλλαγής του οφειλέτη από τα χρέη.

2. Ο οφειλέτης είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει στο Δικαστήριο κατά την εκδίκαση της αίτησής του τα πλήρη νόμιμα αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν την οικονομική του κατάσταση και τα τρέχοντα εισοδήματά του, καθώς και την τυχόν ύπαρξη περιουσιακών στοιχείων σε εταιρείες ως άνω. Το δικαίωμα να ζητήσουν την προσκομιδή των στοιχείων αυτών στο Δικαστήριο έχουν και οι πιστωτές του με σχετικό αίτημα που διατυπώνουν κατά την απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς. Παράβαση της υποχρέωσης αυτής μπορεί κατά την κρίση του Δικαστηρίου να επιφέρει την απόρριψη της αίτησης ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη.

ΑΡΘΡΟ 7

Κατά την λήξη της διαδικασίας ρύθμισης και εφόσον αυτή ολοκληρωθεί κατά τα προβλεπόμενα στον ανωτέρω νόμο, οι πιστωτές οφείλουν να χορηγήσουν σχετική βεβαίωση στον οφειλέτη.

ΑΡΘΡΟ 8

Επιτρεπτός χρόνος τήρησης και χρήσης δεδομένων

Ο χρόνος τήρησης και χρήσης από τα πιστωτικά ιδρύματα ή τρίτους ή χάριν αυτών δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς που αναφέρονται στην παραπάνω διαδικασία δεν μπορεί να υπερβαίνει το χρονικό διάστημα τριών ετών από τη λήξη της ρύθμισης των χρεών ή των πέντε ετών από την κήρυξη της απαλλαγής από τα χρέη.

Αυτά φίλοι και σύντροφοί μου απο την εργασία ενός ρομαντικού.

(χωρίς μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών)

Επισκέπτης

Γυμναστηριο πας?
Ποδηλατο κανεις?
Αμερικη εκανες?
Με γνωριζεις?
Εισαι <Σημιτης> light?

If yes, its ok,we talking about....if not,thaks....we thinking about!!!!!

Επισκέπτης

"Τα νεύρα μου, τα χάπια μου και ένα ταξί να φύγω"
(Καλά, μήν βαράτε.....πλάκα κάνω)

Καραμήτσα μου χρωστάς ένα πονοκέφαλο τεραστίου μεγέθους....για το κείμενό σου.

Οσον αφορά το Α. και Β. μέρος της "Δικαιοπολιτικής" είναι όλα τα λεφτά!
Εξάλου για τον ανεξέλεγκτο ρόλο των Τραπεζών που κανείς δέν σκέφτεται να κάνει κάτι έχω ήδη τοποθετηθεί στο πρώτο μου μήνυμα παραπάνω.

Για τα υπόλοιπα (τα οποία βεβαίως-βεβαίως τα μισά τα καταλαβαίνω και τα μισά δέν...) ουσιαστική θέση δέν μπορώ να πάρω, (οι νομικές μου γνώσεις είναι πενιχρότατες και αγγίζουν τα όρια της παντελούς άγνοιας όσον αφορά τη νομική ορολογία).

Πάντως, εμπιστευόμενη την άκρως κοινωνική θεώρηση της εισαγωγής, πιστεύω ότι επεξεργάζεται και τα νομικά άρθρα του προτεινόμενου σχεδίου κάτω απο την ίδια φιλοσοφική προσέγγιση. Κάτω απο αυτό το σκεπτικό (και για να μήν θεωρηθώ ώς παπατρέχας) λέω ότι το προτεινόμενο απο το Ν.ΙΝΚΑ και Δ. Καραμήτσα σχέδιο, άν μή τι άλλο, αξίζει της δέουσας προσοχής του Υπουργείου και των συνεργατών του.-[/b]

» ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ»
» Μια διαφορετική πρόταση για τους βουλευτές
» ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΛΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ»